4 Падишалар 7 - Мукъаддес Китап

¹ Эль-Яса онъа: – РАББИнинъ айткъаныны динъле! РАББИ бойле дей: Ярын Самариенинъ араба къапусынынъ янында бир буюк савут энъ яхшы уннынъ фияты бир кумюш оладжакъ, эки буюк савут арпанынъ фияты да бир кумюш оладжакъ, – деди.

² Падиша везирнинъ къолуна таянып тургъанда, везир Алланынъ адамына джевапланып: – РАББИ бутюн кок къапуларыны ачса биле, ойле шей ола билирми? – деп сорады. Эль-Яса исе: – Сен буны озь козьлеринънен кореджексинъ, амма бир шей ашап оламайджакъсынъ, – деди.

Арам ордусы къачып кете

³ Шеэр араба къапулары янында тери хасталыгъынен маразлангъан дёрт адам отурып, бири-бирлерине айта эдилер: – Биз мында олюм беклеп не отурамыз шу?

⁴ Эгер шеэрге кирсек – шеэрде ачлыкъ, анда олермиз. Мында отурсакъ – олермиз. Айды, яхшысы арамлыларнынъ ордусы янына кетейик. Эгер бизни сагъ къалдырсалар, яшармыз, эгер ольдюрселер, олермиз.

⁵ Сонъ акъшам тюшеяткъанда, арамлыларнынъ ордусына кетмек ичюн турдылар. Амма арамлыларнынъ ордусы ерлешкен ерге якъынлашып, анда бир кимсени корьмедилер.

⁶ Рабби ойле япты ки, арамлылар дженк арабаларынынъ, атларнынъ, къоджаман бир ордунынъ келеяткъаныны эшиттилер. Бири-бирлерине: «Исраиль падишасы бизге къаршы дженклешмеге хитлилернинъ ве мысырлыларнынъ падишаларыны парагъа туткъан, гъалиба!» – дедилер.

⁷ Акъшам устю турдылар, чадыр ве ат-эшеклерини, бутюн ордусыны къалдырып, джанларыны къуртармакъ ичюн къачып кеттилер.

⁸ Тери хасталыгъы олгъан адамлар ордунынъ четине келип, бир чадыргъа кирди, ашады-ичтилер, андан алтын-кумюшлерни, урбаларны алып сакъладылар. Къайтып, башкъа чадыргъа кирдилер, андан да шейлер алып сакъладылар.

⁹ Сонъ бири-бирине: – Биз янълыш япамыз! Бу кунь – буюк къуванчлы хабер куню! Эгер отурып, танъ аткъаныны беклесек, бизге къабаат тюшеджек. Айды барайыкъ да, падишагъа ве онынъ адамларына хабер этейик, – дедилер.

¹⁰ Шеэр къапу къаравулларына келип, оларгъа къычырып: – Биз арамлыларнынъ ордусына бардыкъ. Анда бир кимсе ёкъ, бир адам давушы биле эшитильмей. Тек атлар ве эшеклер багълы тура, чадырлар да эвельси киби тура, – деп, эписини айтып бердилер.

¹¹ Сонъ къапу къаравуллары бу хаберни падишанынъ сарайында айттылар.

¹² Падиша гедже турды ве хызметчилерине: – Мен сизге арамлыларнынъ не япкъанларыны анълатайым. Олар бизде ачлыкъ олгъаныны билелер. Шунынъ ичюн ордудан чыкъып, тарлада сакълангъанлар. Олар бойле тюшюнелер: «Олар шеэрден чыкъкъанда, биз оларны тирилейин тутармыз да, шеэрге уджюм этермиз», – деди.

¹³ Хызметчилеринден бири онъа джевапланып: – Бир къач адамны сайланъыз, олар шеэрде къалгъан атлардан бешини алсынлар. Олар ольселер, оларнынъ такъдири бутюн исраиллилер ордусынынъ такъдиринден башкъа олмайджакъ. Олар барып бакъсынлар, – деди.

¹⁴ Сонъ арабагъа екильген эки чифт ат алып, падиша адамларны арамлыларнынъ артындан йиберди ве: – Бар да, бакъынъыз, – деди.

¹⁵ Иордан озенине къадар кеттилер. Арамлыларнынъ ашыкъып къачаяткъанда ташлагъан урбалары ве силялары бутюн ёл бою яткъаныны корьдилер. Адамлар артына къайтып, падишагъа буларны хабер эттилер.

¹⁶ Сонъра бутюн халкъ чыкъты ве арамлыларнынъ бутюн ордусыны чайпады. РАББИ айткъаны киби олды: бир буюк савут энъ яхшы уннынъ фияты бир кумюш, эки буюк савут арпа да бир кумюш эди.

¹⁷ Падиша, къолуна таянып тургъан везирини араба къапу янына къойды. Халкъ оны таптады, ве о, ольди. Эр шей, падиша кельгенде, Алланынъ адамы дегени киби олды.

¹⁸ О вакъыт Алланынъ адамы: «Ярын бу вакъытта Самарие шеэрининъ араба къапусы янында эки буюк савут арпанынъ фияты бир кумюш, бир буюк савут энъ яхшы уннынъ фияты да бир кумюш оладжакъ», – деди.

¹⁹ Везир исе Алланынъ адамына джевап берип: «Эгер РАББИ коклернинъ бутюн къапуларыны ачса биле, ойле шей ола билирми?» – деди. Эль-Яса исе: «Озь козюнънен кореджексинъ, амма бир шей ашап оламайджакъсынъ», – деди.

²⁰ Ойле де олды: халкъ оны шеэр къапу огюнде таптады, ве о, ольди.