4 Падишалар 6 - Мукъаддес Китап

Иордандан балта чыкъаралар

¹ Пейгъамберлернинъ шегиртлери Эль-Ясагъа: – Сенинъ янынъда яшагъан еримиз бизге тарлыкъ эте.

² Иордан озени янына барайыкъ да, бирер терек кесип, озюмизге анда яшамагъа ер къурайыкъ, – дедилер. Эль-Яса оларгъа: – Айды, барынъыз, – деди.

³ Олардан бириси: – Ялварам, сен де къулларынънен бирликте бар, – деди. – Айды, барайым, – деди Эль-Яса

⁴ ве оларнен берабер барды. Олар Иордангъа келип, терек кесип башладылар.

⁵ Бириси терекни йыкъаяткъанда, балтасы сувгъа тюше. О, къычырып: – Вай, эфендим! Балтаны къулланмагъа сорап алгъан эдим я! – деди.

⁶ Алланынъ адамы: – Къайда тюшти? – деп сорады. Адам балта тюшкен ерни косьтерди. Эль-Яса терек парчасыны кесип анда атты, ве балта сув устюне ялдап чыкъты.

⁷ Сонъ: – Озюнъе ал, – деди. Адам къолуны узатып, балтаны алды.

Арамлыларнынъ козьлери кёр ола

⁸ Бир кунь Арамнынъ падишасы исраиллилерге къаршы дженкке чыкъты. Озь хызметчилеринен акъыл танышты ве: – Озь ордуларымны фелянча ерде ерлештиририм, – деди.

⁹ Алланынъ адамы Исраиль падишасына бойле хаберни йиберди: «Сакъын, шу ерден кечме, чюнки анда арамлылар баралар».

¹⁰ Исраиль падишасы Алланынъ адамы айткъан ерге хабер йиберип, адамларгъа сакът олмагъа деди ве шу ерни къоруды. Бу шей бир къач кере олды.

¹¹ Арамнынъ падишасы шу себептен гъазапланды. Хызметчилерини чагъыртып, олардан: – Айтынъыз манъа, бизимкилерден ким Исраильнинъ падишасына ярдым эте? – деп сорады.

¹² Хызметчилерден бири: – Кимсе, падиша-эфендилерим! Амма Исраильнинъ Эль-Яса адлы пейгъамбери Исраиль падишасына сен ятакъ оданъда айткъан шейлерни биле айтып бере, – деди.

¹³ Падиша: – Барынъыз, онынъ къайда олгъаныны билинъиз. Сонъ мен адамларны ёллап, оны тутарым, – деди. Падишагъа бойле хабер кельди: «О, Дотан шеэринде».

¹⁴ Дотангъа атлыларны, дженк арабаларыны ве буюк бир ордуны йиберди. Анда гедже келип, шеэрни сардылар.

¹⁵ Саба эрте турып, Алла адамынынъ хызметчиси чыкъты ве шеэрни сарып алгъан орду, атлар ве арабаларны корьди. Келип, эфендисине: – Вай, эфендим! Энди не япармыз? – деди.

¹⁶ Эль-Яса: – Къоркъма! Бизнен олгъанлар оларнен олгъанлардан чокъ, – деди.

¹⁷ Сонъ Эль-Яса дува окъуп башлады ве: – Я РАББИ! Онынъ козьлерини ач, корьсюн, – деди. РАББИ хызметчининъ козьлерини ачты, ве о, Эль-Ясанынъ этрафындаки бутюн дагъ атешли атлар ве арабаларнен толу олгъаныны корьди.

¹⁸ Арамлылар бастырып кельгенде, Эль-Яса РАББИге дува этип: – Бу миллетнинъ козьлери кёр олсун! – деди. РАББИ, Эль-Ясанынъ сёзлерине коре, оларны кёр этти.

¹⁹ Эль-Яса оларгъа: – Бу – башкъа ёл, бу – башкъа шеэр. Меним пешимден келинъиз, мен сиз къыдыргъан адамгъа сизни алып кетерим, – деди ве оларны Самарие шеэрине кетирди.

²⁰ Олар Самариеге кельгенде, Эль-Яса: – Я РАББИ! Оларнынъ козьлерини ач, корьсюнлер, – деди. РАББИ оларнынъ козьлерини ачкъанда, Самариенинъ ортасында олгъанларыны корьдилер.

²¹ Исраиль падишасы оларны корип, Эль-Ясадан: – Бабам, оларны ольдюрейимми? – деп сорады.

²² Лякин Эль-Яса онъа: – Оларны ольдюрме! Сен оларны къылыч ве яйынъны ишлетмейип алдынъ, оларны ольдюрмеге акъкъынъ бармы? Оларгъа сувнен отьмек бер. Ашасын-ичсинлер, сонъ эфендисине кетсинлер, – деди.

²³ Оларгъа буюк зияфет азырлады, олар ашады-ичтилер. Сонъра оларны йибердилер, ве олар эфендисине къайтып кеттилер. Бундан сонъра арамлыларнынъ айдутлар сюрюлери Исраиль топракъларына кельмедилер.

Самарие къамачавда къала

²⁴ Бу вакъиалардан сонъ, Арамнынъ падишасы Бен-Хадад бутюн ордусыны топлап, дженкнен чыкъты ве Самарие шеэрини алкъагъа сарды.

²⁵ Самариеде буюк ачлыкъ башланды. О къадар чокъ вакъыттан берли шеэрни алкъада тута эдилер ки, бир эшек башы 80 кумюш парагъа сатылып башлады, къошавучнынъ дёртте бири ашлыкъ къабугъы исе беш кумюш парагъа сатыла эди.

²⁶ Исраиль падишасы бир кунь дивар устюнден кечкенде, бир къадын онъа къычырып: – Падиша-эфендим, ярдым эт! – деп ялварды.

²⁷ Падиша онъа: – Эгер санъа РАББИ ярдым этмесе, мен насыл ярдым этейим? Арманданмы, юзюм басылгъан ерденми, къайдан алайым? – деди.

²⁸ Сонъ падиша ондан: – Санъа не керек? – деп сорады. Къадын: – Шу къадын манъа: «Огълунъны бер, оны бугунь ашайыкъ, меним огълумны исе ярын ашармыз», – деди.

²⁹ Меним огълумны пиширип ашадыкъ. Мен экинджи кунюне онъа: «Огълунъны бер, оны да ашайыкъ», – дедим, о исе, озь огълуны сакълады, – деди.

³⁰ Падиша бу къадыннынъ айткъаныны эшитип, устюндеки урбаларыны йыртты. О, дивар устюнден кечкенде, халкъ онынъ устюндеки чувал токъумасындан япылгъан урбалар кийильгенини корьди.

³¹ Сонъ падиша: – Шафат огълу Эль-Ясанынъ башыны бугунь алмасам, Алла бойнумны урсун! – деди.

³² Эль-Яса исе озь эвинде отура эди. Онынъ янында акъсакъаллар да отура эдилер. Падиша бир адам йиберди, лякин хаберджи кельмезден эвель, Эль-Яса акъсакъалларгъа: – Коресизми? Бу ольдюриджининъ огълу меним башымны алмагъа истей! Бакъынъыз, о хаберджи кельгенде, къапуны къапатынъыз да, оны бойле тутунъыз. Ана онынъ пешинден эфендиси де адымлайджакъ! – деди.

³³ Эль-Яса даа айтаяткъанда, хаберджи келип чыкъа ве: – Мына РАББИден насыл беля кельди! Энди РАББИден нелер беклемек керек? – дей.