4 Падишалар 4 - Мукъаддес Китап

Эль-Яса ве фукъаре тул къадын

¹ Пейгъамберлернинъ шегиртлери бирисининъ къадыны агълап, Эль-Ясагъа: – Сенинъ къулунъ олгъан меним акъайым ольди. Сен билесинъ ки, къулунъ РАББИден къоркъкъан бир инсан эди. Шимди исе онъа борджкъа берген бириси кельди де, борджу ерине эки баламны къуллукъкъа алып кетеджек ола, – деди.

² Эль-Яса онъа: – Мен санъа насыл ярдым этейим? Айтчы, эвинъде нелер бар? – деп сорады. Къадын онъа: – Эвимде бир кичик савут зейтюн ягъындан гъайры бир шейим ёкъ, – деди.

³ Эль-Яса: – Бар, эр ерден савут сора, бутюн къомшуларынъдан чокъча бош савут топла.

⁴ Сонъра эвинъе кирип, озюнъ ве огъулларынъ артындан къапуны яхшы къапат да, шу савутларнынъ эписине зейтюн ягъыны тёк, толуларыны исе четке къой, – деди.

⁵ Къадын ондан кетип, озю ве огъулларынынъ артындан къапуны къапатты. Огъуллары онъа савутлар бере эдилер, о исе оларны толдура эди.

⁶ Савутлар толгъан сонъ, къадын огълундан даа савут сорады. Огълу: «Башкъа савут къалмады», – деди. Бундан сонъ зейтюн ягъынынъ тёкюлюви токътады.

⁷ Сонъ къадын Алланынъ адамына келип, бутюн бу шейлерни айтып берди. О исе: – Бар, зейтюн ягъыны сат да, борджунъ олгъан адамгъа борджунъны къайтар. Къалгъан парагъа исе огъулларынънен берабер кечинирсинъиз, – деди.

Эль-Яса ве зенгин шунамлы къадын

⁸ Бир кунь Эль-Яса Шунем шеэрине кельди. Анда яшагъан бир зенгин къадын оны отьмек ашамагъа чагъыра берди. Шунынъ ичюн Эль-Яса Шунемге не вакъыт кельмесин, шу къадынгъа ашамагъа кире эди.

⁹ Къадын акъайына: – Мен билем ки, эр вакъыт бизим янымыздан кечкен Алланынъ адамы – эвлиядыр.

¹⁰ Айды, онъа эвимизнинъ тёпесинде бир одачыкъ къурайыкъ. Анда тёшек, бир маса, отургъыч ве къандиль къояйыкъ. Бизге кельгенде, анда кирсин, – деди.

¹¹ Куньлерден биринде Эль-Яса анда келип, одачыкънынъ ичине кирип ятты.

¹² О, хызметчиси олгъан Гехазийге: – Бар, шу шунамлы къадынны чагъыр, – деди. Хызметчиси къадынны чагъырып кельди. О келип, огюнде турды.

¹³ Эль-Яса хызметчисине: – Айт онъа: «Сен бизге буюк урьмет косьтердинъ. Сенинъ ичюн не япайыкъ? Бельки сенинъ акъкъынъда падишанен я да орду башынен лакъырды этмек керектир?» – деди. Къадын исе: – Ёкъ, мен озюм халкъым арасында раат яшайым, – деди.

¹⁴ Эль-Яса: – Онъа не япайыкъ экен? – деди. – Иште, онынъ огълу ёкъ, акъайы исе къарт, – деди Гехазий.

¹⁵ Эль-Яса хызметчисине оны якъынджа чагъырмагъа буюрды. О чагъырып кельди. Къадын келип, къапунынъ огюнде турды.

¹⁶ Эль-Яса онъа: – Бир йыл кечкен сонъ, тамам шу вакъытта сен къолунъда огълунъны тутаджакъсынъ, – деди. Къадын исе: – Ёкъ, эфендим! Алланынъ адамы, мени, къулунъны, алдатма! – деди.

¹⁷ Бираз вакъыт кечкен сонъ, къадын агъыраякълы олды ве, Эль-Яса онъа айткъаны киби, бир йыл кечкен сонъ, тамам шу вакъытта огълан догъды.

¹⁸ Бала осьти ве куньлернинъ биринде бабасына, оракъчыларгъа кельди.

¹⁹ Бабасына: – Вай, башым! Вай, башым! – деди. Бабасы хызметчисине: – Оны анасына алып кет, – деди.

²⁰ О, баланы анасына алып кетирди. Бала анасынынъ тизлеринде уйлеге къадар отурды, ондан сонъ ольди.

²¹ Къадын тёпеге котерилип, баланы Алланынъ адамы тёшегине къойды ве къапуны къапатып кетти.

²² Сонъ акъайыны чагъырып: – Манъа хызметчилерден бирисини ве бир эшекни бер. Мен тез-тез Алланынъ адамына барып келеджегим, – деди.

²³ Акъайы исе: – Санъа онъа кетмеге не керек? Бугунь янъы ай дегиль, раатлыкъ куню де дегиль, – деди. Лякин къадын: – Эписи яхшы, – деп,

²⁴ эшекни эгерледи де, хызметчисине: – Юр, эшекни айда, мен айтмагъандже токътама, – деди.

²⁵ Къадын кетип, Къармел дагъына, Алланынъ адамына кельди. Алланынъ адамы оны узакътан корип, хызметчиси олгъан Гехазийге: – Бу анавы шунамлы къадын.

²⁶ Оны къаршыламагъа чап да: «Сагъ-амансынъмы? Акъайынъ сагъмы? Баланъ сагъмы?» – деп сора, – деди. Къадын исе: – Эписи яхшы, – деп джевап берди.

²⁷ Лякин Алланынъ адамына дагъгъа кельгенде, йыкъылып, онынъ аякъларына япышты. Гехазий оны четке алып кетмек ичюн якъынлашты, амма Алланынъ адамы: – Къой оны, джаны сыкъынтыда. РАББИ бу ишни менден гизледи, онынъ акъкъында манъа бир шей айтмады, – деди.

²⁸ Къадын онъа: – Мен эфендимден огъул сорадыммы? «Мени алдатма», – демедимми? – деди.

²⁹ Алланынъ адамы Гехазийге: – Белинъни багъла, элинъе меним таягъымны ал да, бар. Ёлда бирисини расткетирсенъ – селямлашма, сеннен селямлашсалар – селямыны алма. Таягъымны баланынъ бетине къой, – деди.

³⁰ Баланынъ анасы: – РАББИнинъ огюнде ве сенинъ огюнъде ант этем: сенинъ пешинъден къалмам! – деди. Сонъ Эль-Яса турып, онынъ артындан кетти.

³¹ Гехазий оларнынъ огюнде кетти ве келип, таякъны баланынъ бетине къойды. Лякин не бир сес, не бир джевап олды. Сонъ Эль-Ясанынъ огюне чыкъып: – Бала уянмады, – деди.

³² Эль-Яса эвге кирди. Олю бала онынъ тёшегинде ята эди.

³³ Эль-Яса кирип, артындан къапуны къапатты. РАББИге дува этти.

³⁴ Сонъ турып, баланынъ устюнден ятты, дудакъларыны баланынъ дудакъларына, козьлерини баланынъ козьлерине, эллерини баланынъ эллерине тийгизди. Баланынъ устюнден узанды, ве баланынъ тени къызды.

³⁵ Сонъ турып, одачыкънынъ ичинде анда-мында юрди. Сонъ кене турып, баланынъ устюнден узанды. Бала еди кере къадар акъсырды ве козьлерини ачты.

³⁶ Сонъ Эль-Яса Гехазийни чагъырып: – Шунамлы къадынны чагъыр, – деди. О, къадынны чагъырды. Къадын кельди. О исе: – Огълунъны ал, – деди.

³⁷ Къадын келип, онынъ аякълары тюбюне йыкъылып, ергедже эгильди, сонъра огълуны алып кетти.

³⁸ Эль-Яса исе Гилгалгъа къайтты. О ерлерде ачлыкъ олды. Пейгъамберлернинъ шегиртлери Эль-Ясанен корюшмеге кельдилер. Эль-Яса хызметчисине: – Балабан къазан ал да, пейгъамберлернинъ шегиртлерине шорба пишир, – деди.

³⁹ Оларнынъ бириси тарлагъа къокъулы отлар джыймагъа кетти. Анда бир кийик къабакъ тапып, онынъ къабачыкъларыны джыйып, этегине толдурды. Артына къайтып, оларны шорба пишкен къазангъа догърады. Осюмликнинъ не олгъаныны бильмей эди.

⁴⁰ Аш адамларнынъ огюне къоюлды. Лякин олар шорбаны ашап башлагъанындан сонъ, шамата котердилер ве: – Алланынъ адамы! Къазаннынъ ичинде олюм бар! – деп, ашап оламадылар.

⁴¹ Эль-Яса: – Манъа ун кетиринъиз, – деди. Оны алып, къазангъа къойды. Сонъ: – Адамларгъа аш къоюнъыз, ашасынлар, – деди. Къазаннынъ ичинде бир зарарлы шей къалмады.

⁴² Баал-Шалиша деген ерден бир адам кельди ве Алланынъ адамына биринджи орулгъан ашлыкътан 20 дане арпа отьмегини ве темизленмеген чий арпа ашлыгъыны кетирди. Эль-Яса: – Адамларгъа бер, ашасынлар, – деди.

⁴³ Хызметчиси: – Буны юз адамнынъ огюнде насыл къояджагъым? – деди. Эль-Яса исе: – Адамларгъа бер, ашасынлар. РАББИ бойле дей: «Олар тойгъан сонъ, даа къалыр», – деди.

⁴⁴ Ашны адамларгъа берди, ве РАББИ айткъаны киби, аш даа къалды.