3 Падишалар 18 - Мукъаддес Китап

Ильяс ве Баалнынъ пейгъамберлери

¹ Чокъ вакъыт кечкен сонъ, къургъакълыкънынъ учюнджи йылында РАББИ Ильяскъа: – Бар, Ахавнынъ козюне корюн, сонъ Мен ер юзюне ягъмур йиберерим, – деди.

² Ильяс Ахавнынъ козюне корюнмеге кетти. Самариеде исе шиддетли ачлыкъ эди.

³ Ахав сарай башлыгъы Овадьяны чагъыртты. Овадья РАББИден пек къоркъкъан адам эди.

⁴ Изевель РАББИнинъ пейгъамберлерини ёкъ эткенде, Овадья юз пейгъамберни алып, оларны эллишер адам къобаларда сакълап, аш-сувнен теминлеген эди.

⁵ Ахав Овадьягъа: – Айды, мемлекетнинъ эписи чокъракълары ве озенлерини бакъып чыкъайыкъ. Бельки от тапармыз, сонъ атларгъа ве къатырларгъа аш олур ве туварларны ольдюрмек керек олмаз, – деди.

⁶ Олар, топракъны айланып чыкъмакъ ичюн, оны озьара болюштирди. Ахав бир ёлдан кетти, Овадья башкъа ёлдан кетти.

⁷ Овадья ёлдан кетеяткъанда, Ильясны расткетирди. Овадья оны танып, ерге бети устюне йыкъылды ве: – Эфендим Ильяс, сенсинъми аджеба? – деп сорады.

⁸ Ильяс онъа: – Меним, мен. Шимди бар да, эфендинъе: «Ильяс мында», – айт, – деди.

⁹ Овадья исе: – Эфендим, гунам не? Не ичюн мени Ахавнынъ элине ольдюрмеге бересинъ?

¹⁰ Сенинъ Алланъ, РАББИнен ант этем! Эфендим эр бир халкъкъа ве эр бир падишалыкъкъа сени къыдырмагъа адамларны ёллагъан. Онъа: «О мында ёкъ», – деселер, падиша эр бир халкътан, эр бир падишалыкътан сени тапалмагъанында ант этмеге меджбур эткен.

¹¹ Сен исе шимди манъа: «Бар, эфендинъе: “Ильяс мында”, – айт», – дейсинъ!

¹² Мен сенден кетсем, РАББИнинъ Руху сени бильмем къайда алып кетер. Мен Ахавгъа хабер этип де, о сени тапалмаса, мени ольдюрир. Мен исе, сенинъ къулунъ, яшлыгъымдан РАББИден къоркъам.

¹³ Изевель РАББИнинъ пейгъамберлерини ольдюргенде, мен япкъанымны санъа хабер этмедилерми? РАББИнинъ пейгъамберлеринден юз адамны эллишер киши къобаларда сакълап, аш-сувнен теминледим.

¹⁴ Сен исе шимди манъа: «Бар, эфендинъе: “Ильяс мында”, – айт», – дейсинъ! О, мени ольдюреджек! – деди.

¹⁵ Ильяс онъа: – Ордулар РАББИсининъ огюнде турып ант этем: бугунь онынъ козюне корюнеджегим! – деди.

¹⁶ Овадья Ахавгъа келип, онъа хабер этти. Ахав Ильясны къаршыламагъа кетти.

¹⁷ Ахав Ильясны корип, ондан: – Бу сенсинъми, Исраильге къаза-беля кетирген адам? – деп сорады.

¹⁸ Ильяс онъа джевап берип: – Исраильге къаза-беля кетирген мен дегиль, амма сен ве бабанънынъ сою! Сиз РАББИнинъ эмирлерини къалдырып, Баалларнынъ пешинден юресинъиз.

¹⁹ Шимди манъа бутюн Исраильни Къармел дагъына чагъырт. Дёрт юз элли Баалнынъ пейгъамберини ве Изевельнинъ софрасында ашагъан дёрт юз Ашеранынъ пейгъамберини де чагъырт, – деди.

²⁰ Ахав эписи исраиллилерге хабер этмеге адамларыны йиберди ве пейгъамберлерни Къармел дагъында топлады.

²¹ Ильяс бутюн халкъкъа якъынлашып: – Сиз даа не къадар бир ерден экинджисине чапкъалап юреджексиз? Эгер РАББИ Алла олса, Онынъ пешинден юрюнъиз. Эгер Баал олса, онынъ пешинден барынъыз, – деди. Халкъ бир сёз биле джевап къайтармады.

²² Ильяс халкъкъа: – РАББИнинъ пейгъамбери бир меним, Баалнынъ пейгъамберлери исе дёрт юз элли киши.

²³ Айды, беринъиз бизге эки яш бугъа. Олар бирисини сайлап алсын, парчаласын, одунлар устюне къойсунлар, амма одунларны якъмасынлар. Мен экинджи бугъанен де шуны япайым, одунлар устюне къояйым, амма одунларны якъмайым.

²⁴ Сиз озюнъизнинъ алланъызны чагъырынъыз, мен исе РАББИни чагъырайым. Къайсы Алла одунларны якъса, шу алла керчек Алладыр, – деди. Бутюн халкъ: – Яхшы, яхшы! – деди.

²⁵ Ильяс Баалнынъ пейгъамберлерине: – Бир бугъаны сайлап алынъыз ве биринджи олунъыз, чюнки сизлер чокълукъсынъыз. Алланъызны чагъырынъыз, амма одунларны якъманъыз, – деди.

²⁶ О, айткъаны киби, олар бир бугъаны алып азырладылар ве сабадан уйлегедже Баалны чагъырып: – Баал, бизге джевап бер! – деп къычырдылар. Лякин не бир сес эшиттилер, не де бир джевап алдылар. Сонъ олар япкъан къурбан ерининъ этрафында сычрап башладылар.

²⁷ Уйле вакъты Ильяс оларнынъ устюнден кулип башлады ве: – Эй, оны къатты сеснен чагъырынъыз, чюнки о – алла да! Бельки бир шейлер акъкъында тюшюнип къалгъандыр, я да тышарыгъа чыкъмасы келип, кеткендир, бельки де ёлгъа чыкъкъандыр, бельки юкълап къалгъандыр! Уяндырынъыз оны! – деди.

²⁸ Олар бар кучюнен къычырып, адетлерине коре мызракъ ве къылычларнен беденлерини тешти-ойдылар ве бутюнлей къангъа бояндылар.

²⁹ Бойле этип уйледен акъшам къурбаны вакътынадже къутурдылар. Лякин не бир сес эшитильди, не де бир джевап берильди, оларны кимсе эшитмеди.

³⁰ О вакъыт Ильяс халкъкъа: – Яныма келинъиз, – деди. Бутюн халкъ онъа якъынлашты. Ильяс тар-мар этильген РАББИнинъ къурбан ерини янъыдан тиклеп башлады.

³¹ Якъупнынъ он эки къабилесининъ сайысына тенъ олгъан он эки дане таш алды. РАББИ бу Якъупкъа: «Адынъ Исраиль оладжакъ», – деген эди.

³² Шу ташлардан Ильяс РАББИнинъ Адына бир къурбан ери къурды. Шу ернинъ чевре-четинде арычыкъ къазды. Арычыкънынъ чукъурлыгъыны эки буюк савут ашлыкъ сыгъсын деп япты.

³³ Сонъ одунларны къойып, бугъаны парчалады ве оны одунларнынъ устюне къойды.

³⁴ Бундан сонъ: – Дёрт гугюм сув алынъыз да, бутюнлей якъыладжакъ къурбаннынъ ве одунларнынъ устюне тёкюнъиз, – деди. Сонъра: – Текрарланъыз, – деди. Олар текрарладылар. Сонъ Ильяс учюнджи кере сув тёкмеге буюрды. Учюнджи кере сув тёктилер.

³⁵ Сув къурбан ерининъ чевре-четинден акъты, ве арычыкъ сувгъа толды.

³⁶ Акъшам къурбаны кетирильген вакъыт кельген сонъ, Ильяс пейгъамбер къурбан ерине якъынлашты ве: – Я РАББИ! Ибраимнинъ, Исхакънынъ ве Исраильнинъ Алласы! Бугунь эр кес Исраильде тек Сен Алла олгъанынъны бильсин! Мен къулунъ олгъанымны, Сенинъ буюргъанынъны беджергенимни эр кес бильсин!

³⁷ Эшит мени, РАББИ, эшит мени! Шу халкъ Сенинъ керчек РАББИ ве Алла олгъанынъны анъласын. Сен оларнынъ юреклерини кене Озюнъе чевир, – деди.

³⁸ Шу вакъыт РАББИнинъ атеши тюшти. Атеш къурбанны бутюнлей якъты, одунларны, ташларны, топракъны да якъты ве арычыкътаки сувны къурутты.

³⁹ Бутюн халкъ буны корьгенде, ерге бети устюне йыкъылды ве: – Алла – РАББИдир, Алла – РАББИдир! – деди.

⁴⁰ Ильяс оларгъа: – Баалнынъ пейгъамберлерини якъаланъыз, бириси де къачып къуртулмасын, – деди. Оларны якъаладылар. Ильяс оларны Кишон вадийине кетирип, ольдюрди.

Ильяс Къармел дагъында

⁴¹ Бундан сонъра Ильяс Ахавгъа: – Бар, аша-ич. Буюк ягъмур шувултысы эшитилип башлады, – деди.

⁴² Ахав кетип ашады-ичти, Ильяс исе Къармелнинъ тёпесине чыкъып, ерге эгильди, бетини тизлерининъ арасына къойды

⁴³ ве яш къулуна: – Бар, денъизге бакъ, – деди. Бала барып денъизге бакъты, къайтып келип: – Анда бир шей ёкъ, – деди. Ильяс онъа: – Бир даа бар, – деди ве бойледже еди кере япты.

⁴⁴ Единджи сефери къулу: – Ана, денъизден кучючик, инсаннынъ авучы къадар бир булут котериле, – деди. Ильяс онъа бойле деди: – Бар, Ахавгъа: «Арабанъны ек де, ягъмур тюбюне къалмаздан эвель, кетмеге етиштир», – айт.

⁴⁵ Шу вакъыт коклер булутлардан къарарды, ель эсти, ве пек кучьлю ягъмур ягъмагъа башлады. Ахав арабасына отурып, Йизреэлге кетти.

⁴⁶ РАББИнинъ къувети Ильяснен эди. О, урбаларыны къушакънен багълады ве тап Йизреэлге къадар Ахавнынъ огюнде чапты.