3 Падишалар 13 - Мукъаддес Китап

Пейгъамбер Еровоамнынъ ярамай ишлерини ача

¹ Бир кунь Алланынъ адамы, РАББИнинъ эмирине бойсунып, Ехудадан Бет-Эльге кельди. Шу вакъыт Еровоам къурбан ерининъ огюнде къокъулы отлар якъмакъ ичюн тура эди.

² Алланынъ адамы къурбан ерине айланып, РАББИнинъ сёзлерини айтып башлады: – Эй, къурбан ери! Эй, къурбан ери! РАББИ бойле дей: «Давут союнда бир бала догъаджакъ, ады Ёшия. О, сенинъ устюнъде къокъулы отлар якъкъан ибадет тёпелерининъ руханийлерини къурбан чаладжакъ, сенинъ устюнъде инсан кемиклери якъыладжакъ».

³ Сонъ о куню бир бельги берип: – Бу шей РАББИден кельгенининъ бельгиси шудыр: бу къурбан ери парча-кесек оладжакъ, онынъ устюндеки куль сачыладжакъ, – деди.

⁴ Еровоам падиша, Алланынъ адамы Бет-Эльдеки къурбан ерине айткъан сёзлерини эшиткенде, къолуны къурбан еринден алып, оны Алланынъ адамы тарафкъа узатты ве: – Тутунъыз оны! – деди. Шу дакъкъасы онынъ къолу къуруп къалды, ве о, къолуны озюне догъру къыбырдаталмай къалды.

⁵ РАББИнинъ сёзюне, Алланынъ адамы берильген бельгиге коре, къурбан ери парча-кесек олды, онынъ устюндеки куль сачылып кетти.

⁶ Падиша Алланынъ адамына джевап берип: – Алланъ олгъан РАББИге ялварып, меним акъкъымда дува эт, къолум кене къыбырдап башласын, – деди. Алланынъ адамы РАББИге ялварды, ве падишанынъ къолу кене къыбырдап башлады, эвелькиси киби олды.

⁷ Сонъ падиша Алланынъ адамына: – Кель, эвиме кир, аш аша, мен санъа бир бахшыш берерим, – деди.

⁸ Лякин Алланынъ адамы падишагъа бойле деди: – Манъа эвинънинъ ярысыны берсенъ биле, мен сеннен кетмем, бу ерде не отьмекни ашайджагъым, не сувны ичеджегим.

⁹ Чюнки РАББИ манъа: «Аш ашама, сув ичме, кеткен ёлунъдан да къайтма», – деп буюрды.

¹⁰ Сонъ о, башкъа ёлнен кетти, Бет-Эльге кельген ёлнен къайтмады.

¹¹ Бет-Эльде бир къарт пейгъамбер бар эди. Онынъ огъуллары келип, онъа Алланынъ адамы шу куню Бет-Эльде япкъан бутюн шейлерни айтып берди. Падишагъа айткъан сёзлерни де бабаларына айтып берди.

¹² Бабалары олардан: – О къайсы ёлнен кетти? – деп сорады. Огъуллары исе Ехудадан кельген Алланынъ адамы къайсы ёлнен кеткенини корьген эдилер.

¹³ Къарт огъулларына: – Манъа бир эшек эгерленъиз, – деди. Олар бир эшек эгерледилер, ве о, эшекке минип,

¹⁴ Алланынъ адамы артындан кетти. Оны эмен терегининъ тюбюнде отургъаныны тапып, ондан: – Ехудадан кельген Алланынъ адамы сенсинъми? – деп сорады. О исе: – Э, меним, – деди.

¹⁵ Къарт онъа: – Кель, меним эвиме кир, аш аша, – деди.

¹⁶ О исе: – Ёкъ, ёлумдан къайтып, сенинъ эвинъе кирип оламайым. Бу ерде аш ашамам, сув да ичмем.

¹⁷ Чюнки РАББИ манъа: «Анда аш ашама, сув ичме, кеткен ёлунъдан къайтма», – деп буюрды, – деди.

¹⁸ Къарт исе бойле деди: – Мен де сенинъ киби пейгъамберим. Бир мелек манъа РАББИнинъ эмиринен: «Оны эвинъе къайтар, аш ашасын, сув ичсин», – деди. Лякин о, ялан айтты.

¹⁹ Алланынъ адамы онен берабер къайтты, онынъ эвинде аш ашады, сув ичти.

²⁰ Олар даа софра башында отургъанда, Алланынъ адамыны къайтаргъан пейгъамберге РАББИнинъ лафы олды.

²¹ О, Ехудадан кельген Алланынъ адамына бойле деди: – РАББИ бойле дей: «Сен РАББИни динълемегенинъ ичюн, РАББИ-Таалянъ санъа буюргъан эмирине бойсунмагъанынъ ичюн,

²² ёлунъдан къайтып, Алланъ санъа: “аш ашама, сув ичме”, деген ерде аш ашап, сув ичкенинъ ичюн, джесединъ деделеринъ дюрбесинде дефн этильмейджек».

²³ Алланынъ адамы ашап-ичкенинден сонъ, оны къайтаргъан къарт онъа эшегини екти.

²⁴ О кетти. Ёлда оны бир арслан расткетирип, ольдюрди. Онынъ джеседи ёлда серилип ята эди, эшеги исе янында тура эди. Арслан да джесетнинъ янында отура эди.

²⁵ Ёлдан кечкен-кеткен адамлар серилип яткъан джесетни ве джесетнинъ янында отургъан арсланны корип, буны къарт пейгъамбер яшагъан шеэрде айтып бердилер.

²⁶ Алланынъ адамыны ёлундан къайтаргъан пейгъамбер буны эшитип: – Бу – анавы РАББИнинъ эмирини динълемеген Алланынъ адамы. РАББИ оны арслангъа берди, ве арслан оны парчалап ольдюрди. РАББИ дегени киби япты, – деди.

²⁷ Сонъ огъулларына: – Манъа бир эшек екинъиз, – деди. Олар ектилер.

²⁸ Къарт кетип, ёлда серилип яткъан джесетни тапты. Джесетнинъ янында эшекнен арслан турмакъта эдилер. Арслан джесетни ашамагъан, эшекни парчаламагъан эди.

²⁹ Пейгъамбер, Алла адамынынъ джеседини котерип, оны эшекнинъ устюне къойды ве къайтып кельди. Онынъ артындан агъламакъ ве оны дефн этмек ичюн, къарт пейгъамбер озюнинъ шеэрине кирди.

³⁰ Оны озюнинъ дюрбесинде дефн этти ве онынъ артындан агълап: «Ах, меним агъачыгъым!» – деди.

³¹ Оны дефн эткенден сонъ, огъулларына: – Мен ольгенимден сонъ, мени Алланынъ адамы дефн этильген дюрбеде дефн этинъиз. Онынъ кемиклери янында меним кемиклеримни де къоюнъыз.

³² Бет-Эльде олгъан къурбан ери ве Самарие шеэрлеринде, тёпелерде олгъан эписи ибадетханелер акъкъында РАББИнинъ эмири боюнджа айткъан сёзлери мытлакъа ерине келеджектир, – деди.

Еровоам озь ярамай ишлерини девам эте

³³ Еровоам бу вакъиадан сонъ биле озь ярамай ёлундан къайтмады, ибадет тёпелерине адий халкътан адамларны руханийлер этип къоймагъа девам этти. Истегенлерни тайин этти, ве олар руханий олдылар.

³⁴ Бу шейлер Еровоамнынъ сюлялесини гуналаргъа батырды, оларны олюмге ве ер юзюнден ёкъ олмасына кетирди.