2 Падишалар 18 - Мукъаддес Китап

Авишаломнынъ олюми

¹ Давут озь адамларыны бакъып чыкъып, оларгъа бинъбашы ве юзбашыны къойды.

² Ордунынъ учьте бир къысмына Ёавны башлыкъ этип къойды, даа учьте бир къысмына Ёавнынъ къардашы, Церуянынъ огълу Авишайны башлыкъ этип къойды ве даа учьте бир къысмына гъатлы Иттайны башлыкъ этип къойды. Падиша адамларына: – Мен озюм сизлернен берабер кетеджегим, – деди.

³ Лякин адамлар: – Барма. Эгер биз къачып башласакъ, бунъа кимсе эмиет бермез. Ярымыз ольдюрильгенде биле, кене эмиет бермезлер. Сен бир озюнъ исе он бинъ адам кибисинъ. Сен шеэрде къалып, бизге ярдым этсенъ, даа яхшы олур, – дедилер.

⁴ Падиша оларгъа: – Сизге не яхшы олып корюнсе, шуны япарым, – деди ве араба къапу огюнде турды, халкъ исе юзер-юзер, бинъер-бинъер чыкъты.

⁵ Падиша Ёав, Авишай ве Иттайгъа бойле эмир берди: – Меним хатирим ичюн яш йигит Авишаломгъа зарар кетирменъиз. Падишанынъ Авишалом акъкъында орду башлыкъларына берген эмирини эписи адамлар эшитти.

⁶ Аскерлер исраиллилерге къаршы тарлагъа чыкътылар ве Эфраим дагъында дженклештилер.

⁷ Давутнынъ аскерлери исраиллилерни енъди. О куню буюк дженк олып кечти – 20 000 адам ольдюрильди.

⁸ Дженк бутюн ерлерге джайрады, о куню дагъда гъайып олгъанлар къылычтан эляк олгъанлардан зияде олды.

⁹ Авишалом Давутнынъ аскерлеринен расткельди. О, къатыр устюнде эди. Къатыр буюк эмен терегининъ тюбюне къачкъанда, Авишаломнынъ сачлары терекнинъ пытакъларына илишти, ве о, ернен кок арасында асылып къалды. Тюбюндеки къатыр исе къачып кетти.

¹⁰ Адамларнынъ бириси буны корип, Ёавгъа: – Мен эмен терегинде асылып къалгъан Авишаломны корьдим, – деди.

¹¹ Ёав исе бу хаберни кетирген адамгъа: – Сен буны корьген олсанъ, не ичюн оны шу ерде ольдюрмединъ? Мен санъа бир къушакъ ве он кумюш акъча берер эдим, – деди.

¹² Адам Ёавгъа джевап берип: – Элиме бир бинъ кумюш акъча туттурсалар биле, падиша огълуна къолумны котермем. Падиша, эр кес эшитсин деп, санъа, Авишайгъа ве Иттайгъа: «Яш йигит Авишаломгъа зарар кетирменъиз», – деген эмир берди.

¹³ Эгер мен онынъ джанына зарар кетирсем, падиша бундан хабердар олур. Сен озюнъ менден юзь чевирирсинъ, – деди.

¹⁴ Ёав онъа: – Сеннен отурмагъа вакътым ёкъ, – деп, элине учь дане мызракъ алып, барды ве эмен терегинде асылгъан ве даа сагъ олгъан Авишаломнынъ юрегине саплады.

¹⁵ Сонъ Ёавнынъ он дане силя ташыйыджысы, Авишаломны алкъагъа алып, оны урып ольдюрдилер.

¹⁶ Бундан сонъ Ёав бору чалды ве халкъны тутып турды, исраиллилернинъ артындан къувалагъан аскерлерини артына къайтарды.

¹⁷ Авишаломны алып, дагъдаки терен чукъургъа аттылар, устюни бир оба ташнен къапаттылар. Бутюн исраиллилер исе эр кес озь чадырына къачты.

¹⁸ Авишалом даа сагъ олгъанда, падишалар вадийинде озюне абиде яптырды, «Меним адымны сакълайджакъ огълум ёкъ», – деди ве абидеге озюнинъ адыны берди. Шунынъ ичюн аля бугунь о «Авишаломнынъ Абидеси» деген ад ташый.

Давут Авишаломнынъ артындан агълай

¹⁹ Цадокъ огълу Ахимаац Ёавгъа: – Мен чапайым, падишагъа: «РАББИ сени душманларынъдан къуртарды», – деген хаберни еткизейим, – деди.

²⁰ Лякин Ёав онъа: – Сен бугунь хайырлы хаберджи оламазсынъ, чюнки падишанынъ огълу ольди. Башкъа вакъыт айтарсынъ, бугунь дегиль, – деди.

²¹ Сонъ Ёав хушлу адамгъа: – Бар, корьгенинъни падишагъа хабер эт, – деди. Хушлу Ёавгъа бель букти ве чапып кетти.

²² Лякин Цадокъ огълу Ахимаац сёзюнде турып, Ёавгъа кене: – Не олса олсун, амма мен хушлунынъ артындан чапайым, – деди. Ёав исе онъа: – Огълум, санъа бармагъа не керек? Хайырлы хабер кетирмезсинъ, – деди.

²³ Ахимаац: – Не олса олсун, мен чапайым, – деди. Ёав: – Чап, – деди, ве Ахимаац, догъру ёлдан чапып, хушлу адамдан эвель кельди.

²⁴ Давут о заман эки араба къапунынъ янында отура эди. Къаравул диварнынъ янындаки къапунынъ тёпесине чыкъып бакъты ве бир адамнынъ чапып келеяткъаныны корьди.

²⁵ Къаравул къычырып падишагъа хабер этти. Падиша: – Бир озю кельсе, демек, хабер кетире, – деди. Хаберджи кет-кете якъынлаша эди.

²⁶ Къаравул даа бир чапып кельген адамны корьди ве къапуджыгъа: – Мына даа бир адам чапып келе, – деп къычырды. Падиша: – Бу да – хаберджи, – деди.

²⁷ Къаравул: – Мен беллесем, биринджисининъ юрюши Цадокъ огълу Ахимаацнынъ юрюшине ошай, – деди. Падиша: – Бу яхшы адам, яхшы хабер кетире, – деди.

²⁸ Ахимаац къычырып, падишагъа: – Селям! – деп, эгилип бетини ерге тийгизди ве: – Эфендим падиша! РАББИ-Таалянъ санъа къаршы исьян эткенлерни сенинъ къолунъа берди! РАББИге бинъ шукюрлер олсун! – деди.

²⁹ Падиша: – Йигит Авишалом сагъмы? – деп сорады. Ахимаац: – Ёав падишанынъ къулуны ве мени, сенинъ къулунъны, ёллагъанда, мен буюк къалабалыкъ корьдим. Амма не олгъаныны бильмейим, – деди.

³⁰ Падиша онъа: – Чекиль, мында тур, – деди. Ахимаац чекилип, беклемеге башлады.

³¹ Шу арада хушлу да кельди ве: – Козь айдын, падиша-эфендим! Бугунь РАББИ санъа къаршы исьян котергенлерден сени къуртарды, – деди.

³² Падиша хушлудан: – Йигит Авишалом сагъмы? – деп сорады. Хушлу: – Эфендим падишанынъ бутюн душманларынынъ такъдири, санъа къаршы чыкъкъанларнынъ такъдири бу яшнынъ такъдири киби олсун! – деди.

³³ Падиша буны эшиткенде, юрегини къан басты. Араба къапунынъ устюндеки одагъа кирип агълады. Анда кеткенде: – Огълум Авишалом! Огълум, огълум Авишалом! Сенинъ еринъе мен ольгейдим! Авишалом огълум, ах, огълум! – деди.