2 Падишалар 16 - Мукъаддес Китап

Давут ве Цива

¹ Давут дагъдан бираз энгенде, онынъ къаршысына Мефивошетнинъ хызметчиси Цива расткеле. О, эки эшекнинъ аркъасына 200 отьмек, 100 дане юзюм багъы, 100 дане емиш багъы ве бир шарапкъа толу мешин торба юклеп келе эди.

² Падиша Цивадан: – Буларны не ичюн кетирдинъ? – деп сорады. Цива падишагъа: – Эшеклер – падишанынъ эвиндекилерине минмек ичюн, отьмек ве емишлер – йигитлерге ашамагъа, шарап – сахрада ёрулгъанларгъа ичмек ичюн, – деди.

³ Падиша: – Эфендинънинъ огълу къайда? – деп сорады. Цива падишагъа джевап берип: – Ерусалимде къалды. О: «Энди исраиллилер къартбабамнынъ падишалыгъыны манъа къайтарып берер», – дей, – деди.

⁴ Падиша Цивагъа: – Мен шимди санъа Мефивошетнинъ бутюн мал-мулькюни берейим, – деди. Цива, бель букип: – Эфендим падишанынъ огюнде мерамет къазанайым! – деди.

Давут ве Шимий

⁵ Давут падиша Бахуримге келип еткенде, андан Шаулнынъ союндан олгъан бир адам чыкъты, онынъ ады Шимий, Геранынъ огълу. О сёгюне-сёгюне чыкъты.

⁶ Давут падишагъа ве онынъ къулларына таш атып башлады. Падишанынъ джесюр аскерлери онынъ сагъ ве сол тарафында эдилер.

⁷ Шимий, лянетлер ягъдырып: – Кет, ёкъ ол, къатиль ве бир шейге ярамагъан адам!

⁸ Сен Шаулнынъ ерине падиша олдынъ. Шимди онынъ догъмушларынынъ къаныны тёккенинъ ичюн, РАББИ сенден акъкъынъны алды ве сенинъ падишалыгъынъны огълунъ Авишаломнынъ къолуна берди. Сен къан тёккен къатиль олгъанынъ ичюн, мына шимди белягъа огърадынъ! – деди.

⁹ Церуя огълу Авишай падишагъа: – Бу еберген копек эфендим падишаны не ичюн сёге? Барып, онынъ башыны кесип алайым, – деди.

¹⁰ Падиша исе: – Церуя огъуллары, меним де, сизинъ де ишимиз олмасын. О сёгюне берсин. Онъа мени лянетлемеге РАББИ буюрды. Онъа: «Буны не ичюн япасынъ?» – демеге кимнинъ акъкъы бар? – деди.

¹¹ Давут Авишайгъа ве хызметчилерине даа бойле деди: – Эгер менден догъгъан догъмуш огълум мени ольдюрмеге истесе, биньяминли адамдан не къыдырасынъ? Оны озь башына къалдырынъыз, сёгюне берсин. Буны онъа РАББИ эмир этти.

¹² Бельки РАББИ ашалангъанымны корип, шимди сёгюшлер ашагъаным ичюн манъа мерамет эйлер.

¹³ Давут ве адамлары ёлларыны девам эттилер, Шимий исе дагънынъ кенарындан, оларнынъ къаршысында кетип сёгюне, Давуткъа таш ве топракъ ата эди.

¹⁴ Падиша ве онен бирликте баргъан халкъ кеткен ерге кельгенде, эписи пек ёрулгъан эдилер, шунынъ ичюн раатланмагъа къарар алдылар.

Авишалом Ерусалимге келе

¹⁵ Авишалом ве исраиллилер Ерусалимге кельдилер. Ахитофел де оларнен берабер эди.

¹⁶ Давутнынъ досту аркълы Хушай, Авишаломгъа келип: – Яшасын падиша! Яшасын падиша! – деди.

¹⁷ Авишалом Хушайгъа: – Достунъа садыкълыгъынъ бойле экен! Не ичюн онен кетмединъ? – деди.

¹⁸ Хушай Авишаломгъа: – Ёкъ! РАББИ кимни сечип алгъан олса, бутюн халкъ, бутюн Исраиль кимни сечип алгъан олса, мен шу адамнен къаладжагъым.

¹⁹ Бундан да башкъа, мен энди кимге хызмет этеджегим? Онынъ огълуна дегильми? Сенинъ бабанъа насыл хызмет эткен олсам, санъа да ойле хызмет этеджегим! – деди.

²⁰ Авишалом Ахитофелге: – Энди не япайыкъ? Сен не тюшюнесинъ? Манъа бир акъыл огрет! – деди.

²¹ Ахитофел Авишаломгъа: – Бабанънынъ эвини бакъмагъа къалдырылгъан онынъ джариелеринен ят. О вакъыт эписи исраиллилер бабанънынъ сени кореджек козю ёкъ олгъаны акъкъында хаберни алыр, достларынъ да рухтан котерилирлер, – деди.

²² Сонъ эвнинъ тёпесинде Авишалом ичюн бир чадыр къурдылар, ве Авишалом бутюн Исраильнинъ козю огюнде бабасынынъ джариелерине кирди.

²³ Ахитофел берген насиатлар о вакъытларда РАББИ берген насиат киби деп сайыла эди. Ахитофелнинъ Давуткъа да, Авишаломгъа да берген эр бир насиаты бойле эди.