2 Падишалар 14 - Мукъаддес Китап

Авишалом къайтып келе

¹ Бир кунь Церуя огълу Ёав падишанынъ юреги Авишаломгъа яткъаныны корьди.

² Текъоагъа бир адам ёллап, андан бир акъыллы къадынны кетиртти ве онъа: – Агълагъан киби ол, матем урбаларны кий ве олюге куньлер девамында агълап юрген киби ол.

³ Падишагъа бар да, онъа бойле-бойле айт, – деп, айтаджакъ шейлерни огретти.

⁴ Текъоалы къадын, падишагъа кирип, бетинен ерге йыкъылып селямлашты ве: – Падишам, ярдым эт! – деди.

⁵ Падиша онъа: – Санъа не керек? – деп сорады. О: – Мен тул къадыным, акъайым ольди.

⁶ Меним, къулунънынъ эки огълум бар эди. Олар тарлада къавгъа эттилер, оларны айырмагъа исе кимсе ёкъ эди. Бириси экинджисини урып ольдюрди.

⁷ Шимди бутюн сой-сопларым манъа къаршы чыкътылар ве: «Агъасыны ольдюрген адамны бизге бер. Биз оны агъасынынъ джаны ичюн ольдюреджекмиз ве бойлеликнен онъа мирасчы олмагъа ёл бермейджекмиз», – дедилер. Бойле этип, меним сонъ чырагъымны сёндюреджек олалар, ер юзюнде акъайымнынъ адыны ве эвлядыны ёкъ этеджек олалар, – деди.

⁸ Падиша къадынгъа: – Эвинъе раат-раат къайт, мен сенинъ акъкъынъда эмир берерим, – деди.

⁹ Лякин текъоалы къадын падишагъа: – Падиша-эфендим, бу къабаат меним устюмде ве бабамнынъ эви устюнде олсун. Падиша ве онынъ тахты исе къабаатсыз олсун, – деди.

¹⁰ Падиша: – Ким санъа къаршы чыкъса, оны манъа кетир, ве о, санъа башкъа тиймез, – деди.

¹¹ Къадын: – Падишам, Алланъ олгъан РАББИнинъ Адынен ант эт, къан ичюн къан аладжакъ адамлар чокълашмасын ве огълумны ёкъ этмесинлер, – деди. Падиша: – РАББИнен ант этем! Огълунънынъ башындан бир сач биле тюшмез, – деди.

¹² Къадын: – Падиша-эфендиме даа бир сёз сёйлемеге рухсет бер, – деди. Падиша: – Айт, – деди.

¹³ Къадын: – Не ичюн сен Алланынъ халкъына къаршы бойле шейлер япасынъ? – деди. – Сен, бу сёзлерни айтып, озюнъ-озюнъни къабаатладынъ, чюнки озюнъ къувалагъан адамны кери къайтармайсынъ.

¹⁴ Биз оледжекмиз ве ерге тёкюльген сув киби оладжакъмыз – сувны янъыдан джыймакъ мумкюн дегиль. Лякин Алла джанымызнынъ гъайып олмасыны истемей ве сюргюнликте олгъан адамны биле Озюнден узакълаштырмагъа истемей.

¹⁵ Шимди мен падишагъа, эфендиме бу сёзлерни айтмакъ ичюн кельдим. Халкъ мени къоркъузды, шунынъ ичюн къулунъ озю-озюне: «Падишанен лакъырды этейим, бельки къулунынъ тилегини ерине кетирир», – дедим.

¹⁶ «Падиша къулуны динълеп, оны ве огълуны Алланынъ халкъы сырасындан ёкъ этмеге истегенлер къолундан къуртарыр», – дедим.

¹⁷ Падиша-эфендимнинъ сёзю мени тынчландырсын. Падиша-эфендим – Алланынъ мелеги кибидир, эм яхшы, эм ярамай шейлерни динълер. РАББИ, сенинъ Алланъ сеннен берабер олсун, – деди.

¹⁸ Падиша джевап берип, къадынгъа: – Мен сенден сорайджакъ шейни гизлеме, – деди. Къадын: – Падиша-эфендим, айт, – деди.

¹⁹ Падиша: – Бу иште санъа Ёав ярдым этмедими? – деди. Къадын джевап берип: – Яшасын падиша-эфендим! Сенинъ айткъан сёзлеринъден не сагъгъа, не де солгъа бурулмакъ мумкюн дегиль. Догъру таптынъ, къулунъ Ёав манъа эмир берип, бу сёзлерни огретти.

²⁰ Къулунъ Ёав шимдики вазиетни денъиштирмек ичюн буны япты. Амма эфендим Алланынъ мелеги киби акъыллыдыр ве ер юзюндеки эр шейни биле, – деди.

²¹ Сонъ падиша Ёавгъа: – Айды, сенинъ дегенинъ олсун. Энди бар, Авишаломны къайтар, – деди.

²² Ёав бетинен ерге йыкъылды ве падишагъа хайыр тилеп: – Эй, падиша-эфендим, энди къулунъдан мемнюн олгъанынъны билем, чюнки сен меним сёзлеримни динълеп, онъа коре яптынъ, – деди.

²³ Сонъ Ёав Гешур топрагъына кетип, андан Авишаломны Ерусалимге кетирди.

²⁴ Падиша: – О, эвине къайтып кельсин, амма меним огюме кельмесин, – деди. Авишалом эвине къайтып кельди, лякин падишаны корьмеди.

Авишалом Давутнен акълаша

²⁵ Исраильде Авишалом киби дюльбер ве макъталгъан акъай ёкъ эди. Баштан-аякъ онынъ бир къусуры ёкъ эди.

²⁶ О, сачларыны, агъыр олгъанлары ичюн, эр йыл къыркъа эди. Оларны къыркъкъанда, сачларынынъ агъырлыгъы падишанынъ ольчюсине коре эки кило ола эди.

²⁷ Авишаломнынъ учь огълу ве бир къызы догъды. Къызынынъ ады Тамар эди. О, дюльбер эди.

²⁸ Авишалом, падишаны корьмейип, Ерусалимде эки йыл девамында къалгъан сонъ,

²⁹ Ёавны падишагъа йибермек ичюн чагъыртты, лякин Ёав онъа кельмеге истемеди. Экинджи кере чагъыртты, лякин о кене кельмеге истемеди.

³⁰ Сонъ Авишалом озюнинъ хызметчилерине: – Меним тарлам янындаки Ёавнынъ тарла парчасыны коресизми? Анда онынъ арпасы осе. Барынъыз да, оны якъынъыз, – деди. Шу вакъыт хызметчилери о тарланы якътылар.

³¹ Ёав тез-тез Авишаломнынъ эвине кельди ве: – Хызметчилеринъ меним тарламны не ичюн якътылар? – деп сорады.

³² Авишалом Ёавгъа: – Мына, мен сени чагъырттым, сени падишагъа ёлламагъа истедим. Сен падишагъа меним адымдан: «Мен Гешур топрагъындан не ичюн къайтып кельдим? Яхшысы анда къала бергейдим», – айткъанынъны истедим. Мен шимди падишаны корьмеге истейим. Эгер къабаатым олса, о мени ольдюрсин, – деди.

³³ Ёав падишагъа кетти ве онъа буны айтып берди. Падиша Авишаломны озюне чагъыртты. Авишалом келип, падишанынъ огюнде бетинен ерге йыкъылып, онъа урьмет косьтерди. Падиша Авишаломны опьти.