2 Падишалар 13 - Мукъаддес Китап

Амнон ве Тамар

¹ Бу вакъиалардан сонъ Давутнынъ огълу Амнон Тамаргъа севда олды. Тамар – Давутнынъ огълу Авишаломнынъ дюльбер бир къызкъардашы эди.

² Амнон, къызкъардашы Тамаргъа севда олгъаны ичюн, ойле къыйнала эди ки, тап хаста олды. Тамар къыз эди, ве Амнон: «Онъа якъынлашып оламам», – деп тюшюне эди.

³ Лякин Амноннынъ бир досту бар эди, ады Ёнадав. О, Давутнынъ агъасы Шиманынъ огълу эди. Ёнадав пек айнеджи бир адам эди.

⁴ Ёнадав Амнонгъа: – Эй, падиша огълу, кунь-куньден не о къадар башынъны асып юресинъ? Сырынъны манъа ачмазсынъмы? – деди. Амнон онъа: – Къардашым Авишаломнынъ къызкъардашы Тамаргъа севда олдым, – деди.

⁵ Ёнадав онъа: – Тёшегинъе ятып, хасталангъан киби ол. Бабанъ сени корьмеге кельгенде, онъа: «Къызкъардашым Тамар келип, меним огюмде аш пиширип, манъа аш ашатсын. Мен оны корип, онынъ къолундан ашайым», – айт, – деди.

⁶ Амнон тёшекке кирип, хасталангъан киби олды. Падиша оны ёкъламагъа кельди, ве Амнон падишагъа: – Къызкъардашым Тамар келип, манъа бир-эки пите пиширсин, мен онынъ къолундан ашарым, – деди.

⁷ Сонъ Давут Тамарнынъ эвине: «Агъанъ Амноннынъ эвине бар да, онъа аш пишир», – деп бойле эмир этти.

⁸ Тамар, агъасы Амноннынъ эвине кельгенде, о, ятмакъта эди. Тамар, ун алып, хамыр басты, онынъ козю огюнде пите азырлап пиширди.

⁹ Таваны алып, отьмекни тавадан онынъ огюне къойды. Лякин Амнон ашамагъа истемеди ве: – Эр кес мындан чыкъып кетсин, – деди. Эписи адамлар чыкътылар.

¹⁰ Амнон Тамаргъа: – Ашны ичери одагъа кетир, мен сенинъ къолунъдан ашарым, – деди. Тамар, пиширген пителерни алып, агъасы Амнонгъа ичери одагъа кетирди.

¹¹ Онынъ огюне, ашасын деп, къойгъанда, Амнон, Тамарнынъ элинден тутып: – Къызкъардашым, кель, меннен ят, – деди.

¹² Лякин о: – Ёкъ-ёкъ, агъам, намусыма токъунма! Исраильде ойле шей япылмаз! Бойле яманлыкъ япма!

¹³ Мен бойле айыпнен къайда барайым? Сен де Исраильнинъ яман ахмакъларындан бири олурсынъ. Падишанен лаф эт, о эльбетте мени санъа апай оларакъ берер, – деди.

¹⁴ Лякин Амнон онынъ сёзлерини динълемеге истемеди, ондан кучьлю олып, оны зорлады ве онен ятты.

¹⁵ Бундан сонъра Амноннынъ оны кореджек козю олмады, о, ойле нефретленди ки, нефрети онынъ Тамаргъа беслеген севгисинден даа да зияде олды. Онъа: – Тур, кет, – деди.

¹⁶ Тамар: – Ёкъ! Мени къувма. Бу – манъа япкъан ярамайлыгъынъдан даа да буюк ярамайлыкъ оладжакъ, – деди. Лякин Амнон оны динълемеге биле истемеди.

¹⁷ Хызметчи йигитни чагъырып: – Буны мындан тышарыгъа къувала да, артындан къапуны къапат, – деп буюрды.

¹⁸ Хызметчи, Тамарны тышарыгъа чыкъарып, артындан къапуны къапатты. Тамарнынъ устюнде узун ренкли урбасы бар эди. Бойле урбаларны падишанынъ акъай корьмеген къызлары кие эдилер.

¹⁹ Тамар башына куль сепип, устюндеки ренкли урбаларыны йыртып, къолларыны башына къойып, агълай-агълай кетти.

²⁰ Агъасы Авишалом онъа: – Санъа буны сеннен берабер олгъан агъанъ Амнон яптымы? Шимди, къызкъардашым, индеме. О – сенинъ агъанъдыр. Шу шей ичюн юрегинъни къырма, – деди. Сонъ Тамар агъасы Авишаломнынъ эвинде янъгъыз, кимсенинъ козюне корюнмейип яшады.

²¹ Давут падиша, бутюн бу шейлер акъкъында эшитип, гъает ачувланды.

²² Авишалом Амнонгъа не яхшы, не яман бир шей айтмады, лякин къызкъардашы Тамарнынъ намусына токъунгъаны ичюн, Амнонны кореджек козю олмады.

Авишалом Амнондан ахтыманыны ала

²³ Эки йыл кечкенинден сонъра, Эфраим топрагъы якъынындаки Баал-Хацорда Авишаломнынъ къойларыны къыркътылар. Авишалом падишанынъ эписи огъулларыны озюнен берабер кетмеге чагъыртты.

²⁴ Авишалом падишагъа келип: – Мына шимди мен, сенинъ къулунъ, къойларымны къыркъаджагъым. Сен, падишам, ве хызметчилеринъ меннен кетейик, – деди.

²⁵ Лякин падиша Авишаломгъа: – Ёкъ, огълум, агъырлыгъымыз санъа тюшмесин деп, эпимиз бармайджакъмыз, – деди. Авишалом пек яман ялварды, амма падиша бармагъа истемеди ве огълуна огъурлы ёл тиледи.

²⁶ Сонъ Авишалом: – Ич олмагъанда, къардашым Амнон бизнен барсын, – деди. Падиша: – Онъа сеннен кетмеге кереги ёкъ, – деди.

²⁷ Лякин Авишалом ялвара-ялвара, ахыры падишанынъ разылыгъыны алды, ве падиша Амнонны ве эписи башкъа огъулларыны йиберди.

²⁸ Авишалом йигитлерине: – Бакъынъыз, Амнон шарап ичип, тавланып башлагъанда, мен сизге: «Амнонны ольдюринъиз», – деп буюрарым. О вакъыт къоркъмайып, оны ольдюринъиз. Бу – меним сизге эмирим. Джесюр ве джесаретли олунъыз, – деп буюрды.

²⁹ Авишаломнынъ йигитлери, о, насыл эмир эткен олса, Амнонгъа ойле де яптылар. О вакъыт падишанынъ эписи огъуллары къатырларына отурып къачтылар.

³⁰ Олар даа ёлда олгъанда, Давуткъа: «Авишалом падишанынъ эписи огъулларыны бир къалдырмай ольдюрди», – деген хабер келип етти.

³¹ Падиша, урбаларыны йыртып, ерге йыкъылды. Онъа хызмет эткен эписи хызметчилер де озь урбаларыны йырттылар.

³² Лякин Давут агъасы Шиманынъ огълу Ёнадав: – Эфендим! Огъулларынънынъ эписини ольдюрдилер, деп беллеме. Тек бир Амнон ольди, чюнки Амнон къызкъардашынынъ намусына токъунгъанындан берли Авишаломнынъ оны ольдюрмеге ниети бар эди, – деди.

³³ – Падиша-эфендим! «Эписи огъулларым ольди», – деп, къасеветленме. Тек бир Амнон ольди, – деди.

³⁴ Авишалом исе къачып кетти. Къаравуллагъан адам бакъып, дагъ янындаки Хонораим ёлундан чокъ адам келеяткъаныны корьди.

³⁵ Ёнадав падишагъа: – Мен, къулунъ, айткъаным киби олды, ана, сенинъ огъулларынъ келеята, – деди.

³⁶ О буны даа айтып битирмеди, падиша огъуллары кельди. Яйгъара къопарып агълаштылар. Падиша озю де, хызметчилери де пек агъладылар.

³⁷ Авишалом Гешур топрагъынынъ падишасы Аммихуд огълу Талмайгъа къачып кетти. Давут исе чокъ вакъыт огълу Амнон акъкъында агълады.

³⁸ Авишалом, Гешургъа къачып, анда учь йыл девамында булунды.

³⁹ Давут падишанынъ Авишаломнынъ пешинден къуваламагъа истеги ёкъ олды, чюнки Амноннынъ олюминден сонъра теселли тапты.