2 Падишалар 12 - Мукъаддес Китап

Рабби Давутнынъ гунасыны ача

¹ РАББИ Давуткъа Натанны йиберди. Натан онъа келип: – Бир шеэрде эки адам бар экен, бириси бай, экинджиси фукъаре.

² Байнынъ пек чокъ тувары ве къой-эчкилери бар экен.

³ Фукъаренинъ исе къойчыгъындан башкъа бир шейи ёкъ экен. Шу къойчыкъ уфачыкъ экенде, фукъаре оны сатын алып беслеген. Къойчыкъ балаларынен берабер оськен. Фукъаре онъа озь отьмегини ашаткъан, озь савутындан ичирген, багърында юкълаткъан. Фукъареге къызы киби олгъан.

⁴ Бир кунь байгъа бир ёлджу кельген. Бай, ёлджугъа аш пиширмек ичюн, озюнинъ къой-эчкилеринден я да туварларындан бирини алмагъа языкъсынып, фукъаренинъ къойчыгъыны алгъан да, озюне кельген адамгъа пиширип берген, – деди.

⁵ Давут шу байгъа пек ачувланды ве Натангъа: – РАББИ тёпеде бар! Буны япкъан адам ольмеге ляйыкъ!

⁶ Къойчыкъ ичюн дёрт къат одемек керек, чюнки о, аджымайып бойле япкъан, – деди.

⁷ Натан исе Давуткъа: – Шу адам – сенсинъ, – деди. – РАББИ, Исраильнинъ Алласы бойле дей: Мен сени ягънен сюртип, Исраильнинъ падишасы эттим. Мен сени Шаулдан къорчаладым.

⁸ Санъа – эфендинънинъ эвини, ятагъынъа – къадынларыны бердим. Исраиль ве Ехуда топракъларыны да бердим. Эгер бу аз олса, даа да чокъ къошар эдим.

⁹ Сен РАББИнинъ сёзлерини динълемейип, Онынъ козьлери огюнде не ичюн яманлыкъ яптынъ? Сен хитли Урияны къылычнен ольдюрдинъ. Онынъ апайыны озюнъе апай этип алдынъ, озюни исе аммонлыларнынъ къылычынен ольдюрдинъ.

¹⁰ Энди омюрбилля эвинъде адамлар къылычтан ольдюриледжеклер, чюнки Мени динълемейип, хитли Уриянынъ апайыны озюнъе апай этип алдынъ.

¹¹ РАББИ даа бойле дей: Мен санъа озь эвинъден белялар тюшюририм, апайларынъны козьлеринъ огюнде алып, санъа якъын олгъан адамгъа берерим. О, апайларынънен купе-куньдюз юкълайджакъ.

¹² Сен ишинъни гизли яптынъ, Мен исе буны бутюн Исраильнинъ козю огюнде купе-куньдюз япарым.

Давут тёвбе эте

¹³ – Мен РАББИге къаршы гуна яптым, – деди Натангъа Давут. Натан исе Давуткъа: – РАББИ гунанъны багъышлады. Сен ольмейджексинъ.

¹⁴ Лякин озь ишлеринънен РАББИнинъ душманларына Оны масхара этмеге ёл бергенинъ ичюн, догъгъан огълунъ оледжек, – деди.

Давутнынъ огълу оле

¹⁵ Сонъ Натан эвине кетти. РАББИ Уриянынъ апайы Давуткъа тапкъан баласыны урды, ве бала пек агъыр хасталанды.

¹⁶ Давут Аллагъа бала акъкъында дувалар эте, бир шей ашамай, одасына кирип, ерде ятып геджелей эди.

¹⁷ Онынъ акъсакъаллары оны ерден турсатмакъ ичюн, эвине кирдилер, лякин о истемеди ве оларнен аш ашамады.

¹⁸ Единджи кунюне бала ольди. Давутнынъ хызметчилери исе онъа бала ольгени акъкъында айтмагъа къоркътылар. Олар: «Бала даа сагъ олгъанда, биз онъа риджа эткенде, о бизни динълемеди, насыл этип биз онъа: “Бала ольди”, – дейик? О, ярамай бир шей япар», – дедилер.

¹⁹ Давут, хызметчилерининъ яваштан бир шейлер акъкъында лаф эткенлерини эшитип, бала ольгенини анълады ве хызметчилерден: – Бала ольдими? – деп сорады. Олар: – Ольди, – дедилер.

²⁰ О заман Давут ерден турды, ювунды, ягънен сюртюнди, урбаларыны денъиштирди, ве РАББИнинъ Эвине кетип, дувалар окъуды. Эвге къайтып, аш талап этти ве ашады.

²¹ Хызметчилери онъа: – Бу сенинъ япкъанынъ не демек? Бала даа сагъ олгъанда, сен ашамай-ичмейип агъладынъ. Бала ольген сонъ исе, турып ашадынъ? – дедилер.

²² Давут оларгъа: – Бала даа сагъ олгъанда, мен, ким бильсин, бельки, РАББИ манъа мерамет эйлер ве бала сагъ къалыр, деп, ашамай агъладым.

²³ Шимди исе о ольди. Ашамамагъа не керек? Мен оны къайтарып олурыммы? Мен онъа кетеджегим, о исе манъа къайтып кельмез, – деди.

Сулейманнынъ догъмасы

²⁴ Давут апайы Бат-Шеваны тынчландырды, онъа кирип, онен ятты. Бат-Шева огълан догъды ве адыны Сулейман къойды. РАББИ оны пек севди,

²⁵ Натан пейгъамберни йиберди, ве Натан адыны Едидьях къойды, чюнки РАББИ оны севди.

Давут Рабба шеэрини запт эте

²⁶ Ёав аммонлыларнынъ Рабба шеэрине къаршы дженк этти ве падишанынъ шу баш шеэрини мына-мына запт этеджек эди.

²⁷ Ёав Давуткъа хабер йиберди: – Мен Раббагъа уджюм эттим ве сувларыны къолума алдым.

²⁸ Энди къалгъан халкъны топла да, шеэрнинъ янына кель ве оны запт эт. Мен шеэрни алсам, шеэр адыны меним адымнен адландыраджакълар, – деди.

²⁹ Давут бутюн халкъны топлап, Раббагъа кетти, онъа къаршы дженк этти ве оны запт этти.

³⁰ Давут аммонлыларнынъ падишасынынъ башындан таджыны алды – онынъ агъырлыгъы 30 килогъа якъын эди, къыйметли ташлары да бар эди, – ве озюнинъ башына кийди. Шеэрден башкъа чокътан-чокъ мал-мульк алды.

³¹ Шеэрдеки халкъны чыкъарып, оларны пычкъыларнен, кескин демир алетлернен ве демир балталарнен чалыштырды ве собаларда тола якътырды. Эписи аммонлыларнынъ шеэрлеринен бойле япты. Бундан сонъра Давут ве бутюн халкъ Ерусалимге къайттылар.