2 Падишалар 1 - Мукъаддес Китап

Давут Шаулнынъ олюми акъкъында хабер ала

¹ Шаул ольди. Давут исе энди эки куньден берли Цикълагъгъа къайткъан эди.

² Учюнджи куню Шаулнынъ ордусындан бир адам келе – устюндеки урбасы йыртыкъ, башы устюнде топракъ бар эди. Давуткъа келип, о, бетинен ерге йыкъылып селямлашты.

³ Давут онъа: – Сен къайдан кельдинъ? – деди. О исе: – Мен исраиллилернинъ ордусындан къачып къуртулдым, – деди.

⁴ Давут онъа: – Не олды? Манъа айтып бер, – деди. О исе: – Халкъ дженк мейданындан къачып башлады, чокъ адамлар ольдюрильди. Шаул да, онынъ огълу Ёнатан да ольдюрильди, – деди.

⁵ Давут бу хаберни кетирген йигиттен: – Шаулнынъ ве Ёнатаннынъ олюми акъкъында къайдан билесинъ? – деп сорады.

⁶ Йигит: – Мен Гилбоа дагъларына тесадюфен кельдим, бакъсам, Шаул озь мызрагъына таяна, онынъ артындан исе арабаларда аскерлер келип етмекте эдилер.

⁷ Шаул артына айланып, мени корьди ве чагъырды. Мен: «Мына меним», – дедим.

⁸ О: «Сен кимсинъ?» – деп сорады. Мен: «Мен – амалеклилерденим», – деп джевап бердим.

⁹ О манъа: «Яныма кель, мени ольдюр. Мен олюм алдында ятам, лякин даа сагъым», – деди.

¹⁰ Мен онынъ янына кельдим де, оны ольдюрдим. О, бойле агъыр яраланып, сагъ къалмайджагъыны биле эдим. Сонъ онынъ башындаки таджыны, къолуна такъылгъан билезликни алдым да, оларны мында санъа, эфендим, кетирдим, – деди.

¹¹ О заман Давут ве онен берабер олгъанлар устюндеки урбаларыны йырттылар.

¹² Шаул ве онынъ огълу Ёнатан, РАББИнинъ аскерлери ве башкъа Исраильнинъ огъуллары къылычтан ольгенлери ичюн, Давут адамларынен акъшамгъадже окюр-окюр агълашты ве бир шей ашамай-ичмеди.

¹³ Давут йигиттен: – Сен къаерлисинъ? – деп сорады. О: – Мен мында вакътынджа яшагъан амалеклининъ огълум, – деди.

¹⁴ Давут онъа: – Сен РАББИнинъ Месихине къол котермеге насыл этип къоркъмадынъ? – деди.

¹⁵ Давут, бир аскерини чагъыртып, онъа: – Бар, оны ольдюр, – деди, ве аскер оны ольдюрди.

¹⁶ Амалекли ольгенден эвель, Давут онъа: – Сенинъ олюминъ – сенинъ озюнънинъ къабаатынъ. «Мен РАББИнинъ Месихини ольдюрдим», – деп, озюнъни суд эттинъ, – деди.

Давут Шаулнынъ ве Ёнатаннынъ артындан агълай

¹⁷ Давут Шаулнынъ ве онынъ огълу Ёнатаннынъ олюмине агълав тюркюси йырлады.

¹⁸ Шу Яй Тюркюсини Давут Ехуда огъулларына огренмеге эмир этти. Иште, бу, Адалетлилер Китабында язылгъандыр. Давут бойле йырлады:

¹⁹ Эй, Исраиль! Сенинъ гузеллигинъ байырларынънынъ тёпелеринде ольдюрильди! Не ичюн къараманлар енъильди?

²⁰ Фелестинлилернинъ къызлары къуванмасын деп, сюннетсизлернинъ къызлары байрам япмасын деп, Гъат шеэринде бир шей айтманъыз, Ашкелон сокъакъларында лаф этменъиз.

²¹ Гилбоа дагълары! Устюнъизге чыкъ тюшмесин, ягъмур ягъмасын, тарлаларынъыз емиш бермесин, чюнки къараманларнынъ къалкъаны – Шаулнынъ къалкъаны – анда арамланды, энди зейтюн ягъынен сюртюльмеди.

²² Ёнатан яйындан атып, джесюр аскерлернинъ къаныны тёкти, оларнынъ къанынен окъларыны алгъа боялады. Шаулнынъ къылычы душманларыны кесе-парчалай эди.

²³ Шаул ве Ёнатанны халкъ севе, озьлери пек яхшы адамлар эдилер, олюм биле оларны айырмады. Олар къарталдан тез, арсландан кучьлю эдилер.

²⁴ Исраиль къызлары! Сизни мор урбаларгъа кийиндирген, къыйметли шейлер такътыргъан, урбаларынъызны алтын нагъышларнен яраштыргъан Шаул акъкъында агъланъыз.

²⁵ Не ичюн къараманлар агъыр дженкте енъильдилер? Сенинъ тёпелеринъде Ёнатан ольдюрильди.

²⁶ Агъам Ёнатан, сенинъ акъкъынъда агълай-сызлайым, меним ичюн пек къыйметли эдинъ. Сенинъ манъа севгинъ къызларнынъ севгисинден къыйметли эди.

²⁷ Къараманлар не ичюн енъильдилер? Дженк силясы гъайып олды!