1 Падишалар 26 - Мукъаддес Китап

Давут кене Шаулнынъ джаныны сакълай

¹ Зифлилер Гивагъа Шаулгъа келип: – Мына, Давут Ешимоннынъ къаршысындаки Хакила байырында сакълана, – дедилер.

² Шаул, Исраильнинъ учь бинъ энъ яхшы аскерлерини сайлады ве оларны топлап, Зиф сахрасына Давутны къыдырмагъа кетти.

³ Шаул Ешимоннынъ къаршысындаки Хакила байырында, ёл янында ерлешти. Давут сахрада булунып, Шаул онынъ артындан сахрагъа кельгенини корьди.

⁴ Джасусларны йиберип, Шаулнынъ акъкъикъаттан кельгенини бильди.

⁵ Давут, Шаулнынъ ордусынен берабер ерлешкен ерге келип, Шаул ве орду башлыгъы Нер огълу Авнернинъ юкълагъан ерини корьди. Шаул орду ортасында юкълай эди, адамлары онынъ этрафында алкъа къурып ерлешкен эди.

⁶ Давут хитли Ахимелекке ве Церуя огълу, Ёавнынъ агъасы Авишайгъа мураджаат этип: – Ким меннен берабер Шаулнынъ ордусына бараджакъ? – деп сорады. Авишай: – Мен сеннен бараджагъым, – деди.

⁷ Геджеси Давут ве Авишай Шаулнынъ ордусына бардылар. Иште, Шаул ордусында ятып юкълай эди, мызрагъы башы уджунда ерге санчылгъан. Авнернен адамлары этрафында алкъада ята эдилер.

⁸ Авишай Давуткъа: – Алла шимди душманынъны къолунъа теслим этти. Бер, мен оны бир урып, мызракънен ерге мыхлайым, экинджи кере урмакънынъ кереги олмаз, – деди.

⁹ Лякин Давут Авишайгъа: – Оны ольдюрме. Ким, РАББИнинъ Месихине къол котерип, къабаатсыз къалыр? – деди.

¹⁰ – РАББИ тёпеде бар! РАББИ оны бир вакъыт ола, Озю урар. Я да озюнинъ вакъты келип олер, я да дженкте эляк олур. Манъа исе РАББИнинъ Месихине къол котермеге РАББИ корьсетмесин.

¹¹ Башы уджундаки мызракъны ве сув гугюмини алайыкъ да, озь еримизге къайтайыкъ, – деди.

¹² Сонъ Давут Шаулнынъ башы уджундаки мызракъ ве сув гугюмини алды да, олар озь ерине кеттилер. Буны кимсе корьмеди, кимсе бильмеди, кимсе уянмады, эписи юкълай эдилер. РАББИ оларны терен юкъугъа далдырды.

¹³ Давут башкъа тарафкъа кечип, дагънынъ тёпесинде, узакъта турды. Оларнынъ арасында буюк ара бар эди.

¹⁴ Давут Нер огълу Авнерге ве халкъкъа мураджаат этти ве: – Авнер, джевап бер, – деди. Авнер: – Сен кимсинъ? Падишагъа къычырмагъа сен ким олдынъ? – деп джевапланды.

¹⁵ Давут Авнерге: – Сен акъикъий акъай дегильсинъми? Исраильде санъа тенъ кельген адам бармы? Айса не ичюн эфендинъ падишаны къорчаламайсынъ? Халкътан бириси келип, эфендинъни, падишаны ольдюрмек истеди.

¹⁶ Сен яхшы иш япмайсынъ. РАББИнинъ огюнде айтам: сен ве сенинъ адамларынъ эфендинъизни, РАББИнинъ Месихини къорчаламагъанынъыз ичюн ольмеге ляйыкъсыз. Бар да бакъ, падишанынъ башы уджунда олгъан мызракъ ве сув гугюми къайда экен? – деди.

¹⁷ Шаул Давутнынъ сесини таныды ве: – Давут, огълум, бу сенинъ сесинъми? – деп сорады. Давут онъа: – Меним сесим, падишам, эфендим, – деди.

¹⁸ Ве даа: – Не ичюн эфендим къулунынъ пешинден къувалай? Мен не яптым? Менден не ярамайлыкъ корьдинъ?

¹⁹ Шимди падиша-эфендим, къулунънынъ сёзлерине къулакъ ас: эгер сени манъа къаршы РАББИ догъурткъан олса, Онъа къурбан олсун. Эгер де инсан огъуллары олса, РАББИнинъ огюнде оларгъа лянет олсун, чюнки олар мени къувалап, бугунь РАББИнинъ мирасы олгъан пайымдан узакълаштыралар ве: «Бар, кет, ят аллаларгъа хызмет эт», – дейлер.

²⁰ РАББИнинъ огюнде меним къанымны ерге тёкме. Исраиль падишасы бир бит къыдырып, дагъларда кийик тавукъ авлагъан адам киби мени авлай, – деди.

²¹ Шаул: – Мен гунакярым. Давут, огълум, къайт. Мен санъа башкъа ярамайлыкъ япмам. Сен бугунь джанымны сакълап къалдырдынъ. Мен исе делилик яптым ве буюк янълыш ишледим, – деди.

²² Давут онъа джевапланып: – Мына падишанынъ мызрагъы, бир хызметчи огълан кельсин де, оны алсын.

²³ РАББИ эр кеске адалетлиги ве садыкълыгъы ичюн эйилик берсин. Бугунь РАББИ сени къолума теслим этти, лякин мен къолумны РАББИнинъ Месихине котермеге истемедим.

²⁴ Сенинъ яшайышынъ меним ичюн насыл къыйметли олса, меним яшайышым да РАББИ ичюн бойле къыйметли олсун. О, мени эписи белялардан сакъласын! – деди.

²⁵ Шаул Давуткъа: – Алла сени багъышласын, Давут огълум! Буюк ишлер япаджакъсынъ, ишлеринъ де мувафакъиетли оладжакъ, – деди. Сонъ Давут озь ёлунен кетти, Шаул исе озь ерине къайтты.