1 Падишалар 16 - Мукъаддес Китап

Смаил Давутны ягънен сюртип падиша эте

¹ Бир кунь РАББИ Смаилге деди: – Шаулгъа даа не къадар янаджакъсынъ? Мен оны Исраиль падишалыгъы тахтындан алып ташладым. Бойнузынъны ягънен толдур да, бар. Мен сени вифлеемли Йишайгъа ёллайым. Онынъ огъуллары арасында Мен падишалыкъкъа ляйыкъ адамны таптым.

² – Мен насыл барайым? Шаул эшитир ве мени ольдюрир, – деди Смаил. – Бир тана ал да: «Мен РАББИге къурбан чалмакъ ичюн кельдим», – деп айт, – деди РАББИ.

³ – Йишайны да къурбангъа чагъыр. Мен санъа не япмакъ кереклигини косьтеририм. Мен санъа айткъан адамны ягънен ягъларсынъ.

⁴ Смаил РАББИ айткъаны киби япты. Вифлеемге кельген сонъ, онынъ огюне шеэрнинъ акъсакъаллары къалтырап чыкътылар ве: – Сенинъ кельгенинъ хайырлымы? – деп сорадылар.

⁵ – Э, хайырлы. РАББИге къурбан чалмакъ ичюн кельдим. Абдест алып, меннен берабер къурбан чалмагъа келинъиз, – деди о. Смаил Йишайнен огъулларыны эляллап, оларны къурбан чалмагъа чагъырды.

⁶ Олар кельген сонъ, Смаил Элиавны корип: – Керчектен, бу адам РАББИ ягънен ягълайджакъ адамдыр, – деди.

⁷ Лякин РАББИ Смаилге: – Сен онынъ дюльбер къыяфетине, юксек боюна бакъма. Мен оны ред эттим. Мен адам киби бакъмайым. Адам адамнынъ юзюне бакъа, РАББИ исе юрегине бакъа, – деди.

⁸ Сонъ Йишай Авинадав адлы огълуны чагъырды ве Смаилнинъ огюне кетирди. Смаил: – Буны да РАББИ сайламады, – деди.

⁹ Йишай Шамманы кетирди, Смаил: – Буны да РАББИ сайламады, – деди.

¹⁰ Йишай Смаилге еди огълуны кетирди, лякин Смаил онъа: – Буларнынъ арасындан РАББИ ич бирини сайламады, – деди.

¹¹ Сонъра о: – Эписи огъулларынъ мындамы? – деп Йишайдан сорады. – Даа кичиги бар. О, къой-эчкилерни бакъа, – деди Йишай. – Бир адамны ёлла да, оны кетирт. О, мында кельмегендже, уйле ашына отурмамыз, – деди Йишайгъа Смаил.

¹² Йишай бир адамны ёллады ве кичигини кетиртти. О, ал янакълы, дюльбер козьлю ве муляйим эди. РАББИ Смаилге: – Оны шимди ягънен ягъла. Мен оны сайлап алдым, – деди.

¹³ Смаил ягъ толу бойнузыны алып, Давутны агъаларынынъ козю огюнде ягънен ягълады, ве шу куньден башлап, РАББИнинъ Руху Давутта къуветли эди. Сонъ Смаил Рамагъа кетти.

Давут Шаулнынъ сарайында

¹⁴ РАББИнинъ Руху Шаулдан кетип, оны РАББИден кельген яман рух къыйнап башлады.

¹⁵ Шаулнынъ хызметчилери онъа: – Мына, сени Алладан кельген яман рух къыйнай.

¹⁶ Эфендимиз бизге, къулларынъа, эмир этсин ки, биз сантыр яхшы чалгъан адамны къыдырып тапайыкъ. Алладан кельген яман рух сени къыйнап башлагъанда, о, чалып, сени тынчландырыр, – дедилер.

¹⁷ Шаул, оларгъа джевап берип: – Манъа яхшы чалгъан адамны тапып, яныма кетиринъиз, – деди.

¹⁸ О вакъыт хызметчилеринден бири: – Мына мен вифлеемли Йишайнынъ огълуны корьдим. О яхшы чала. Озю де джесюр ве къараман киши, сёзлери де акъыллы, корюниши де гузель, РАББИ де онен берабер, – деди.

¹⁹ Бундан сонъ Шаул Йишайгъа хаберджилерни йиберип: – Манъа сюрюнъни бакъкъан огълунъ Давутны ёлла, – деди.

²⁰ Йишай отьмек, бир мешин торба шарап эшекке юклеп ве бир улакъны алып, огълу Давутнен Шаулгъа йиберди.

²¹ Давут, Шаулгъа келип, онъа хызмет этти. Шаул оны пек бегенди ве озюнинъ силя ташыйыджысы япты.

²² Сонъ Шаул Йишайгъа бойле хабер йиберди: – Давут меним яхшы мунасебетимни къазанды, о, манъа хызмет этсин.

²³ Сонъ, Алладан кельген рух Шаулны къыйнагъанда, Давут сантыр алып, чала эди. Шаул озюни енъгильдже ис этти, онынъ алы яхшы олды, ве яман рух ондан кете эди.