Przysłów 8 - Biblia Warszawska 1975

Dostojeństwo i wieczność mądrości

¹ Słuchaj! Mądrość tak woła, rozum tak się odzywa.

² Na szczytach wzgórz, przy drodze, na rozstaju dróg usadowiła się.

³ Obok bram u wylotu miasta, u wejścia do przedsionków głośno woła:

⁴ Na was, mężowie, wołam, mój głos zwraca się do synów ludzkich.

⁵ Uczcie się roztropności, prostaczkowie, a wy, głupcy, nabierzcie rozumu!

⁶ Słuchajcie, bo o rzeczach szlachetnych mówię, a prawe jest to, co wypowiadają moje wargi.

⁷ Tak, moje usta mówią prawdę, a niegodziwość jest ohydą dla moich warg.

⁸ Sprawiedliwe są wszystkie słowa moich ust, nie ma w nich nic krętego i przewrotnego.

⁹ Wszystkie są proste dla rozumnego i prawe dla tych, którzy zdobyli wiedzę.

¹⁰ Przyjmijcie moją przestrogę raczej niż srebro i poznanie raczej niż wyborne złoto!

¹¹ Mądrość bowiem jest cenniejsza niż korale, i żadne klejnoty jej nie dorównają.

¹² Ja, mądrość, mieszkam z roztropnością, umiem udzielić dobrej rady.

¹³ Bać się Pana — znaczy nienawidzić zła; nienawidzę buty i pychy, złych postępków oraz przewrotnej mowy.

¹⁴ U mnie jest rada i zdrowy rozsądek; mam rozum, mam także moc.

¹⁵ Dzięki mnie królują królowie i władcy wydają sprawiedliwe prawa.

¹⁶ Dzięki mnie rządzą książęta i dostojnicy sądzą sprawiedliwie.

¹⁷ Miłuję tych, którzy mnie miłują, a którzy mnie gorliwie szukają, znajdują mnie.

¹⁸ U mnie jest bogactwo i sława, trwałe dobra i powodzenie.

¹⁹ Mój plon jest lepszy niż złoto, złoto wyborne, a moje wyniki lepsze niż doborowe srebro.

²⁰ Chodzę ścieżką sprawiedliwości, drogami prawa,

²¹ Darząc bogactwem tych, którzy mnie miłują, i napełniając ich skarbce.

²² Pan stworzył mnie jako pierwociny swojego stworzenia, na początku swych dzieł, z dawna.

²³ Przed wiekami byłam ustanowiona, od początków, przed powstaniem świata,

²⁴ Gdy jeszcze nie było morza, zostałam zrodzona, gdy jeszcze nie było źródeł obfitujących w wody.

²⁵ Zanim góry były założone i powstały wzgórza, zostałam zrodzona

²⁶ Gdy jeszcze nie uczynił ziemi i pól, i pierwszych brył gleby.

²⁷ Gdy budował niebiosa, byłam tam; gdy odmierzał krąg nad powierzchnią toni.

²⁸ Gdy w górze utwierdzał obłoki i wyprowadzał z toni potężne źródła,

²⁹ Gdy morzu wyznaczał granice, aby wody nie przekraczały jego rozkazu; gdy kładł podwaliny ziemi

³⁰ Ja byłam u jego boku mistrzynią, byłam jego rozkoszą dzień w dzień, igrając przed nim przez cały czas,

³¹ Igrając na okręgu jego ziemi, rozkoszując się synami ludzkimi.

³² Otóż teraz słuchajcie mnie, synowie: Błogosławieni ci, którzy się trzymają moich dróg!

³³ Słuchajcie przestrogi, abyście byli mądrzy, a nie odrzucajcie jej!

³⁴ Błogosławiony człowiek, który mnie słucha, czuwając dzień w dzień u moich drzwi, strzegąc progów moich bram!

³⁵ Bo kto mnie znalazł, znalazł życie i zyskał łaskę u Pana.

³⁶ Lecz kto mnie pomija, zadaje gwałt własnej duszy: Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, miłują śmierć.