Efezów 4 - Biblia Warszawska 1975

Wezwanie do jedności

¹ Napominam was tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali, jak przystoi na powołanie wasze,

² Z wszelką pokorą i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości,

³ Starając się zachować jedność Ducha w spójni pokoju:

⁴ Jedno ciało i jeden Duch, jak też powołani jesteście do jednej nadziei, która należy do waszego powołania;

⁵ Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest;

⁶ Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

⁷ A każdemu z nas dana została łaska według miary daru Chrystusowego.

⁸ Dlatego powiedziano: Wstąpiwszy na wysokość, Powiódł za sobą jeńców I ludzi darami obdarzył.

⁹ A to, że wstąpił, cóż innego oznacza, aniżeli to, że wpierw zstąpił do podziemi?

¹⁰ Ten, który zstąpił, to ten sam, co i wstąpił wysoko ponad wszystkie niebiosa, aby napełnić wszystko.

¹¹ I On ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a innych pasterzami i nauczycielami,

¹² Aby przygotować świętych do dzieła posługiwania, do budowania ciała Chrystusowego,

¹³ Aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do męskiej doskonałości, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej,

¹⁴ Abyśmy już nie byli dziećmi, miotanymi i unoszonymi lada wiatrem nauki przez oszustwo ludzkie i przez podstęp, prowadzący na bezdroża błędu,

¹⁵ Lecz abyśmy, będąc szczerymi w miłości, wzrastali pod każdym względem w niego, który jest Głową, w Chrystusa,

¹⁶ Z którego całe ciało spojone i związane przez wszystkie wzajemnie się zasilające stawy, według zgodnego z przeznaczeniem działania każdego poszczególnego członka, rośnie i buduje siebie samo w miłości.

Stary i nowy człowiek

¹⁷ To więc mówię i zaklinam na Pana, abyście już więcej nie postępowali, jak poganie postępują w próżności umysłu swego,

¹⁸ Mający przyćmiony umysł i dalecy od życia Bożego przez nieświadomość, która jest w nich, przez zatwardziałość serca ich,

¹⁹ Mając umysł przytępiony, oddali się rozpuście dopuszczając się wszelkiej nieczystości z chciwością.

²⁰ Ale wy nie tak nauczyliście się Chrystusa,

²¹ Jeśliście tylko słyszeli o nim i w nim pouczeni zostali, gdyż prawda jest w Jezusie.

²² Zewleczcie z siebie starego człowieka wraz z jego poprzednim postępowaniem, którego gubią zwodnicze żądze,

²³ I odnówcie się w duchu umysłu waszego,

²⁴ A obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.

Przykazania na co dzień

²⁵ Przeto, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, bo jesteśmy członkami jedni drugich.

²⁶ Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad gniewem waszym,

²⁷ Nie dawajcie diabłu przystępu.

²⁸ Kto kradnie, niech kraść przestanie, a niech raczej żmudną pracą własnych rąk zdobywa dobra, aby miał z czego udzielać potrzebującemu.

²⁹ Niech żadne nieprzyzwoite słowo nie wychodzi z ust waszych, ale tylko dobre, które może budować, gdy zajdzie potrzeba, aby przyniosło błogosławieństwo tym, którzy go słuchają.

³⁰ A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.

³¹ Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i krzyk, i złorzeczenie niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złością.

³² Bądźcie jedni dla drugich uprzejmi, serdeczni, odpuszczając sobie wzajemnie, jak i wam Bóg odpuścił w Chrystusie.