Башланмыш 28 - Башкирский ВЗ (неполный)

¹ Исхаҡ Яҡупты саҡырып алды ла, уға фатихаһын биреп, өгөт-нәсихәтен әйтте: – Ҡәнғән ҡыҙҙарына өйләнәһе булма.

² Паддан-Арамға барып, әсәйеңдең атаһы, йәғни ҡартатайың Беҫуилға бар, әсәйеңдең ағаһы Лаван ҡыҙҙарының береһенә өйлән.

³ Сикһеҙ ҡөҙрәт эйәһе Алланың рәхмәте төшһөн һиңә! Нәҫел-ырыуыңдың үрсемле, бик күп булыуын, һинән бик күп халыҡтарҙың таралыуын насип итһен.

⁴ Алла Үҙе Ибраһимға биргән фатихаһын һиңә һәм һинең тоҡомоңа ла бирһен – шул саҡта үҙең килмешәк булып йәшәгән ошо ергә, Алла Ибраһимға биргән ергә, хужа булырһың!

⁵ Исхаҡ улы менән хушлашты, Яҡуп Паддан-Арамға арами Беҫуилдың улы Лаванға китте. Лаван Яҡуп менән Ғаяздың әсәһе Рабиғаның ағаһы ине.

⁶ Ғаяз Исхаҡтың Яҡупҡа фатиха биреп, уны Паддан-Арамға ҡатын алырға ебәреүен, атаһының фатиха биреү менән бергә Яҡупҡа Ҡәнғән ҡыҙҙарынан ҡатын алмаҫҡа ҡушыуын белде

⁷ һәм Яҡуптың, ата-әсәһе һүҙен тыңлап, Паддан-Арамға киткәнен дә ишетте.

⁸ Шунда Ғаяз ҡәнғәни килендәрҙең атаһына оҡшамауын аңланы.

⁹ Ибраһимдың улы Исмәғилгә китте. Ул башҡа ҡатындары өҫтөнә Исмәғилдең ҡыҙы Махалаҫҡа өйләнде. Махалаҫ Невайоҫтың һеңлеһе ине.

Яҡуптың төшө

¹⁰ Яҡуп, Беер-Шәвәғтән китеп, Харанға табан юл алды.

¹¹ Бер урынға барып еткәндә, ҡараңғы төшкәйне. Ул баш аҫтына таш һалды ла йоҡларға ятты.

¹² Төшөндә ул ерҙән күккә ашып торған баҫҡыс күрҙе, ул баҫҡыс буйлап Алланың фәрештәләре менеп-төшөп йөрөй, имеш.

¹³ Унда торған Раббы Яҡупҡа әйтә, имеш: – Мин һинең ата-бабаң булған Ибраһим Аллаһы, Исхаҡ Аллаһы. Әле үҙең ятҡан ерҙе Мин һиңә һәм тоҡомоңа бирәм.

¹⁴ Ҡом бөртөгө күпме булһа, нәҫел-ырыуың да шул саҡлы күп булыр, улар көнбайышҡа ла, көнсығышҡа ла, төньяҡҡа һәм көньяҡҡа ла таралып ултырыр. Ер йөҙөндәге бөтә халыҡтар һинең һәм һинең тоҡомоң аша фатихалы булыр.

¹⁵ Ҡайҙа ғына барһаң да, Мин һинең менән булырмын; Мин һине һаҡлармын – кире был илгә ҡайтарырмын. Биргән вәғәҙәмде үтәмәйенсә, Мин һине ташламам.

¹⁶ Яҡуп йоҡоһонан уянды ла: – Хаҡтыр бына, Раббы булған урын да баһа был, ә мин шуны белмәгәнмен дә, – тине. Шунан ул шомланып:

¹⁷ – Ҡурҡыныс урын бит был! – тип ҡуйҙы. – Был бит Алла йорто, күк ҡапҡаһы.

¹⁸ Иртәгәһен Яҡуп торҙо ла баш аҫтына һалып ятҡан ташты һәйкәл һымаҡ баҫтырып ҡуйҙы һәм өҫтөнә зәйтүн майы ҡойҙо.

¹⁹ Был урынды ул Бейт-Ил тип атаны, элек ҡала Луз тип аталған булған.

²⁰ Яҡуп шундай нәҙер әйтте: – Әгәр Алла мине ташламаһа, юлда мине һаҡлап, икмәк һәм кейем бирһә,

²¹ әгәр атам йортона иҫән-аман ҡайта алһам, Раббы минең Аллам булыр.

²² Мин ҡуйған таш бағана Алла йортона әйләнер һәм Һин, Раббы, миңә насип итәсәк бөтә нәмәнең унынсы өлөшөн мин Һиңә бирермен.