Башланмыш 17 - Башкирский ВЗ (неполный)

Сөннәт – килешеү билдәһе

¹ Ибрамға туҡһан туғыҙ йәш булғанда, Раббы уға күренеп былай тине: – Мин сикһеҙ ҡөҙрәт Эйәһе Алламын. Минең юлымдан йөрө, камил бул.

² Мин һинең менән килешеү төҙөйөм һәм нәҫел-нәсәбеңде иҫәпһеҙ-һанһыҙ күп итәм.

³ Ибрам йөҙтүбән ергә ҡапланды. Алла һүҙен дауам итте:

⁴ – Һинең менән төҙөгән килешеүем шул: һин бик күп халыҡтарҙың атаһы булырһың.

⁵ Исемең Ибрам түгел, Ибраһим булыр, сөнки һине бик күп халыҡтарҙың атаһы итермен.

⁶ Һин бик үрсемле нәҫелдең башы булырһың. Һинән тотош халыҡтар таралыр, батшалар сығыр.

⁷ Килешеүемде һинең һәм нәҫелең менән быуындан-быуынға мәңгелеккә нығытырмын. Мин һинең һәм нәҫел-нәсәбеңдең Аллаһы булырмын.

⁸ Әле һин килмешәк булып йәшәгән ошо Ҡәнғән ерҙәрен Мин һиңә һәм тоҡомоңа мәңгелек милек итеп бирермен. Мин уларҙың Аллаһы булырмын.

⁹ Алла Ибраһимға былай тине: – Һин үҙең, һинән һуң тоҡомоң быуындан-быуынға Минең килешеүемә тоғро булығыҙ.

¹⁰ Һинең һәм нәҫелең менән төҙөгән килешеүҙең шарты шул: арағыҙҙағы ир-аттың һәммәһе лә сөннәтле булһын.

¹¹ Минең менән килешеү билдәһе итеп енес ағзаһы осондағы тирене киҫеп алығыҙ.

¹² Яңы тыуған ир балаларҙың һәр береһе – үҙ йортонда тыуғаны ла, тоҡомоңдан булмайынса, ситтәрҙән һатып алынғаны ла донъяға килгәндең һигеҙенсе көнөндә сөннәтләнһен. Быуындан быуынға шулай булһын.

¹³ Һәммәһе лә: үҙ йортоңда тыуғаны ла, һатып алынғаны ла мотлаҡ сөннәтләнергә тейеш. Ошо рәүешле Минең менән мәңгелек килешеү билдәһе һеҙҙең ғәүрәтегеҙҙә ҡаласаҡ.

¹⁴ Ә сөннәтләнмәгән ир-егет – халҡы араһынан ҡыуылыр, Минең менән булған килешеүҙе боҙған өсөн булыр был.

¹⁵ Алла Ибраһимға тағы былай тине: – Ҡатының Сараяны инде Сарая тип атама, бынан һуң уның исеме Сара булыр.

¹⁶ Мин уға фатиха ҡылам һәм унан һиңә бер ул бирәм. Уға фатихамды бирәм: ул халыҡтарҙың әсәһе булыр, нәҫеленән батшалар сығыр.

¹⁷ Ибраһим йөҙтүбән ергә ҡапланды ла көлдө. Этән генә: «Йөҙ йәшлек ҡарттың балаһы буламы? Сара туҡһан йәшендә бала таба булырмы?» – тип уйланы.

¹⁸ Шунан Аллаға: – Эй Раббым, исмаһам, Исмәғилдең Һинең хозурыңда йәшәүен насип итсе, – тине.

¹⁹ – Үҙеңдең ҡатының Сара ул табыр, – тине Алла Ибраһимға. – Һин уға Исхаҡ тип исем ҡушырһың. Мин уның менән, уның тоҡомо менән мәңгелек килешеүҙе дауам итермен.

²⁰ Һинең Исмәғил тураһындағы үтенесеңде лә ишеттем: Мин уға фатихамды бирәм, уның тоҡомон түлле итермен, нәҫел-ырыуы ишле булыр. Исмәғилдән ун ике юлбашсы сығыр, унан бөйөк халыҡ таралыр.

²¹ Әммә килешеүемде киләһе йыл ошо ваҡытта Саранан тыуасаҡ улың Исхаҡ менән нығытырмын.

²² Алла, Ибраһим менән һөйләшеп бөткәндән һуң, юғарыға олғашты.

²³ Ибраһим шул көндө үк улы Исмәғилде лә, йортонда тыуған йәки һатып алынған хеҙмәтселәрҙе лә – өйөндәге бөтә ир затынан булғандарҙы сөннәткә ултыртты. Ул бөтәһен дә Алла ҡушҡанса эшләне.

²⁴ Сөннәткә ултырған саҡта Ибраһимға туҡһан туғыҙ,

²⁵ ә улы Исмәғилгә ун өс йәш ине.

²⁶ Ибраһим да, улы Исмәғил дә,

²⁷ Ибраһим йортондағы ир затынан булғандарҙың һәммәһе – уның өйөндә тыуғандар ҙа, сит ырыуҙарҙан һатып алынған хеҙмәтселәр ҙә шул бер көндә сөннәтләнде.