Эхин 4 - Бурятский Библия. Отдельные книги Ветхого Завета

Адаам Ева хоёрой хүбүүдэй түүхэ

¹ Адаам Ева һамгантаяа унтажа, тэрэнь хээлитэй болоод, хүбүү түрэжэ: — Эзэн намайе үршөөжэ, хүбүүтэй болобоб! — гэбэ. Тиигээд тэрээндээ Хаяан гэжэ нэрэ үгэбэ. Энэнь «хүбүүтэй болоһон» гэһэн удхатай нэрэ юм.

² Ева баһа нэгэ хүбүү түрөөд, Авель гэжэ нэрэ үгэбэ. Томо болоходоо, Авель хонишон, Хаяан таряашан болобо.

³ Хожомынь нэгэ үдэр Хаяан Эзэндэ талархалаа элирхэйлхэ гэжэ газарайнгаа ургасаһаа үргэбэ.

⁴ Харин Авель хонин һүрэгэйнгөө түрүүшын түлэй хамагай тарганииень шэлээд, Эзэндэ үргэбэ. Авельэй үргэл Эзэндэ һайшаагдаба,

⁵ харин Хаяанай үргэл һайшаагдабагүй. Энээндэ Хаяан ехэ уурлажа, шэг шарайнь барайба.

⁶ — Ши юундэ уурлабаш? — гэжэ Эзэн Хаяанһаа асууба. — Юундэ шэгшни хубилбаб?

⁷ Хэрбээ зохистой хэрэг хэһэн һаа, ши энеэжэ байха һэнши. Харин шинии зохисгүй хэрэг хэһэн ушарһаа нүгэл хэхэ гэһэн хүсэлшни үүдэнэй хажууда отожо, зэрлиг амитан мэтэ шамайе хүлеэжэ байна. Гэбэшье ши тэрэ хүсэлөө дабан диилээрэй.

⁸ Хаяан Авель дүүдээ хэлэбэ: — Хээрэ тала гарая. Тэдэнэр хээрэ тала гараба. Тэндэ Хаяан гэнтэ Авельдэ добтолоод, алажархиба.

⁹ Эзэнэй Хаяанһаа: — Авель дүүшни хаанаб? — гэжэ асуухада, — Мэдэнэгүйб! Би дүүгэйнгээ харуулшан юм гүб? — гэжэ Хаяан харюусаба.

¹⁰ — Ямар юумэ хэбэ гээшэбши? — гэбэ Эзэн. — Дүүгэйшни ами шуһан нам руу газарһаа хашхаржа байна!

¹¹ Одоо Би газар хүрьһэнтэйш хамта шамда хараал шэнгээхэм. Алаһан дүүгэйш шуһан энэ газарта нэбтэрэнхэй.

¹² Шинии хэдышье энэ газар үйлэдбэрилхэдэ, тэрэшни шамайе тэжээхэ, хооллуулхагүй. Энэ сагһаа хойшо ши орон нютаггүй зайгуул, тэнүүл болобош.

¹³ — Энэ хэһээлтэ намда айхабтар хүшэр хүндэ, — гэжэ Хаяан Эзэндэ хэлэбэ. — Энээниие би даажа шадахагүйб.

¹⁴ Энэ орон нютагһаа, Өөрһөө намайе намнанат. Тиигэбэл, орон нютаггүй зольбо, дайралдаһан лэ хүн намайе алаха бшуу.

¹⁵ Зүгөөр Эзэн харюусаба: — Тиимэшье бэшэ. Хэн шамайе аланаб, долоо дахин гэмынь ехэ болгоод, тэрээнһээ үһөөгөө абахаб. Тиигээд Эзэн уулзаһан зоной Хаяаниие алахагүйн тула тэрээндэ тусхай тэмдэг табиба.

¹⁶ Хаяан Эзэнһээ холодон, Эдээмһээ зүүлжээ Нод гэжэ газарта байрлаба.

¹⁷ Хаяан һамгантаяа Нодто амидаржа, һамганиинь хүбүү түрэжэ, Эноох гэжэ нэрлэбэ. Хаяан балгааһан хото барижа, тэрэнээ хүбүүнэйнгээ нэрээр Эноох гэжэ нэрлэбэ.

¹⁸ Эноох Ирад гэжэ хүбүүтэй болобо. Ирадһаа Мехуяэл, Мехуяэлһээ — Метушаэл, Метушаэлһээ Лаамэх гараба.

¹⁹ Лаамэх хоёр һамга абаһан юм: нэгэнэйнь нэрэ Адаа, хоёрдохинь Циллаа гэжэ нэрэтэй.

²⁰ Адаа гээшэһээ Ябаал гэжэ хүбүүн түрэбэ: эгээл тэрээнһээ майхан соо байдаг, мал адуулдаг хүнүүд гараһан юм.

²¹ Ябаал Юбаал гэдэг дүү хүбүүтэй һэн: тэрээнһээ ятага болон лимбэ дээрэ наададаг зон үдэбэ.

²² Лаамэхэй хоёрдохи һамган Циллаа хүүгэдтэй боложо, Тубаал-Хаяан гэдэг нэрэ үгэбэ. Тубаал-Хаяан түмэршэ дархан боложо, гуулин, түмэрөөр олон янзын багажа хэрэгсэл хэдэг һэн. Тубаал-Хаяан Наһамаа гэжэ дүү басагатай һэн.

²³ Нэгэ үдэр Лаамэх һамгадтаа иигэжэ хэлэбэ: — Адаа Циллаа хоёрни! Шагнагты намайе! Намайе айлгажа һүрдүүлхэ гэһэн нэгэ залуу хүниие би алааб.

²⁴ Хаяаниие алаһан хүн долоо дахин хүндөөр сүүдлүүлэгдэхэ һаа, намайе алаһан хүн далан долоо дахин хүндэ хэһээлтэ амасаха.

²⁵ Адаамай һамган дахин нэгэ хүбүү түрөөд: — Хаяанда алуулһан Авель хүбүүнэйм орондо Бурхан намда үшөө нэгэ хүбүү үршөөгөө, — гэжэ хэлэн, тэрээндээ Шээт гэжэ нэрэ үгэбэ.

²⁶ Шээт хожом хүбүүтэй болоод, тэрээндээ Эноош гэжэ нэрэ үгэбэ. Тэрэ сагһаа хойшо зон Бурханда мүргэхэдөө, «Эзэмни» гэжэ солынь дурдан дуудан хүндэлдэг болоо бэлэй.