Экклезиаст 2 - Библи

¹ Би өөртөө хэлэбэб: «Шамайе сэнгэл баясхалангаар туршаһууб, жаргал гээшые одоол үзэхэш!» Үзэхыншье үзэбэ гэлэйш, теэд энэнь баһал дэмы хүлгөөн хөөрсэг.

² Энеэдэн гээшэ тэнэг, баясхалан тухай «юуншье гээшэб даа» гэһэн һэжэг түрэдэг.

³ Мэргэн ухаагаар хүтэлбэри хэхын хажуугаар өөрынгөө бэеые үзэмэй дараһан архяар сэнгүүлхэ мэтэ үшөө ямар тэнэг юумэн бии бэлэй гэжэ хүнэй хүбүүдэй үзэдэг алибаа зүйл туршан мэдэхые оролдоо бэлэйб. Тиигэжэ муу һайниие зэргэсүүлэн, хүн гээшэ богонихон наһандаа юу хэхэ ушартайб гэжэ ойлгохые хүсөөб.

⁴ Би ехэ ажал хэрэгүүдые үүсхээ һэмби: өөрын хубида гэрнүүдые баряаб, өөртөө гэжэ уһан үзэмэй модонуудые таряаб.

⁵ Өөртөө сэсэрлиг, ой модо ургуулааб, тэдээн соогоо элдэб түрэлэй алим жэмэсэй модонуудые һуулгааб.

⁶ Ургажа байһан модо сэсэрлигүүдээ уһалхын тулада уһа нөөсэлхэ сөөрэмүүдые малтааб.

⁷ Эрэгтэй эмэгтэй зарасануудые худалдан абааб, гэртэмни ондоо ажалшадшье бии һэн. Намһаа урид Иерусалимда хэндэшье байгаагүй олон малтай болоо бэлэйб.

⁸ Мүн баһа хаашуул болон орон нютагуудһаа алта мүнгэ асаруулааб. Эмэгтэй эрэгтэй дуушадые урижа, шэхэнэй шэмэг зугаа болохо аялга хүгжэмэй зэмсэгүүдые суглуулааб.

⁹ Иигэжэ намһаа урид Иерусалимда байһан хамаг зонһоо үлүү баян, соло суутай болооб, мэргэн ухаанайнгаа ашаар һанаһанаа хүсөөжэ шадааб.

¹⁰ Нюдэнэй хүсэһэн хамаг юумэ дуран соогоо абадаг, сэнгэл баярһаа татагалзадаггүй һэм. Юундэб гэхэдэ, энэ хадаа бүхы минии хэшээл хүдэлмэриин ашаг үрэ гэжэ тоолодог, зүрхэ сэдьхэлни эдэ бүгэдэһөө үнэхөөр урмашан баясадаг бэлэй.

¹¹ Тиимэшье гэлэй, харин гуниг сухариха бэшэ. Гэдэргээ эрьен өөрын үйлэдэһэн хамаг юумэ, бүтээһэн хэрэг хүдэлмэри харахадам, баһал дэмы хооһондол үзэгдэхэ юм. Үнөөхил һалхи намнагшатай адли гэжэ бодооб. Тэрээнһээ ямаршье ашаг үрэ гэжэ байхагүй.

¹² Хаанай һүүлээр ерэгшэ хаанһаа үлүү юушье хэжэрхихэб даа. Тиимэһээ би мэргэн ухаа, галзуу болон тэнэг мунхагые тэнсүүлжэ үзэбэб.

¹³ Мэргэн ухаан тэнэг мунхагһаа үлүүнь гэрэл харанхыһаа үлүүтэй адли гэжэ ойлгооб.

¹⁴ Мэргэн хүнэй ухаан хараха нюдэниинь болодог, харин тэнэг хүн балай һохорто адли. Гэбэшье тэдэнэй эсэсынь адли гэжэ би мэдэнэб.

¹⁵ «Тэнэгтэ тудаха табилан намда адлил ерэхэ. Тиимэ хадань мэргэн ухаанда юундэ эрмэлзээ гээшэбиб?» гэжэ өөртөө хэлэбэб. «Энэ мүн лэ хооһон» гэжэ өөртөө мэдэрбэб.

¹⁶ Хэршье ухаатай болоо һаа, тэнэгтэй адли эгүүридэ мартагдаха. Ерээдүй сагта бүхы юумэн мартагдаха бшуу. Ухаантан мэргэд тэнэгүүдтэй адлил үхэлдөө хүрэхэ.

¹⁷ Наран доро хэгдэжэ байгаа бүхы юумэн намда жэгшүүритэй муугаар үзэгдэжэ, амидаралые тэбшэхэ аргамнигүй болобо. Энэ бүгэдэ дэмы хүлгөөн, һалхи намнагшатай адли.

¹⁸ Хэһэн бүхы ажалдаа хара бууха саг ерэбэ. Юуб гэхэдэ, минии удаа бүхы юумэн ондоо хэн нэгэндэ хүртэхэ болоно.

¹⁹ Тэрэнэй ухаатай тэнэгынь хэн мэдэхэб. Минии ажал оролдолгоор бүтээһэн, мэргэн ухаагаа ашаглан хэһэн хамаг юумэ тэрэ нэгэн эзэмшэн байха болоно. Энэ мүн лэ хооһон хүлгөөн.

²⁰ Хэһэн бүхы ажалайнгаа ашаг үрые гүйсэд буруушааха туйлдаа хүрэбэб.

²¹ Хэн нэгэн бүхы ухаагаа, мэдэсэ шадабарияа элсүүлэн ажаллаһаниинь өөртэйнь хамта ажаллаагүй хүндэ хүртэхэнь юун гээшэб? Энэнь мүн лэ дэмы хооһон, тэрээн соогоо асари муу хэрэг.

²² Өөрын бүхы ажалһаа, нарата үдэр тэниихэ сүлөөгүй хүдэлһэн хэшээл оролдолгоһоо хүн юу абажа амжаха болоноб?

²³ Юундэб гэхэдэ, үдэрэй зоболон бохиноһон ажалынь уйдхарһаа өөрэ юумэ асархагүй, һүнииньшье амар заяа гэжэ байхагүй. Мүн лэ дэмы хүлгөөн.

²⁴ Эдихэ уухамни һайн, ажал үйлэмни урагшатай гэжэ сэдьхэлээ баярлуулхаһаа үлүү юумэн хүнэй хубида байхагүй. Теэд энэньшье Бурханай мэдэлдэ гэжэ би харабаб.

²⁵ Бурхангүйгөөр хэн эдижэ, хэн сэдьхэлээ баярлуулжа шадаха бэ?

²⁶ Нюдэндөө һайшаагдаһан хүндэ Тэрэ мэргэн ухаа, мэдэлгэ, баяр жаргал үгэдэг. Тиихэдээ Өөрынгөө урда гэмгүй нэгэндэ үгэхын тулада суглуулха, нөөсэлхэ ажалые нүгэлтэй хүнөөр хүүлэдэг байна. Энэньшье дэмы хүлгөөн, һалхи намнаһантай адли.