4 Хаан түрэнүүд 5 - Библи

Наамаанай элдин үбшэнһөө элүүрэлгэ

¹ Араамай хаанай сэрэгүүдэй дарга Наамаан өөрынгөө эзэндэ агууехэдэ тоологдодог ба хүндэлүүлдэг байба. Ушар юуб гэхэдэ, Эзэн тэрээгээр араамшуудта илалта туйлуулһан юм. Эрэлхэг зоригтой сэрэгшэ Наамаан элдинээр үбшэлдэг байба.

² Нэгэтэ араамшуудай сэрэгшэд израильшуудай газарта добтолон орожо, үхин басагые олзо болгон асарба. Тэрэ басаган Наамаанай һамганай шэбэгшэ болобо.

³ Тэрэ шэбэгшэ басаган өөрынгөө эзэн эхэнэртэ хандажа: – Хэрбэеэ минии эзэн Самаридахи лүндэншэдэ ошоо һаа, элдин үбшэнөө эмшэлүүлхэ байгаа, – гэжэ хэлэбэ.

⁴ Наамаан өөрынгөө эзэндэ ошожо, олзо болгожо асарһан израилиин басаганай хэлэһэн үгые дамжуулба.

⁵ Тиихэдэнь Араамай хаан Наамаанда иигэжэ хэлэбэ: – Тиигэбэл, ши яба. Би шамда Израилиин хаанда бэшэһэн бэшэг үгэхэб. Наамаан арбан талаант сэбэр мүнгэ, зургаа мянган шээкэл алта, һэлгэжэ үмдэхэ арбан хубсаһа абаад, аян замда гараба.

⁶ Тэрэ Израилиин хаанда ерээд, иимэ бэшэгтэй бэшэгээ үгэбэ: «…Би энэ бэшэгтэйгээр шамда өөрынгөө үнэн сэхэ зараса Наамааниие эльгээбэб. Энэ бэшэг абамсаараа, энээнэй элдин үбшые арилгыш даа».

⁷ Израилиин хаан тэрэ бэшэг уншамсаараа, өөрынгөө хубсаһые таһар удар шуулаад: – Би үхүүлдэг, амидыруулдаг Бурхан гээшэ аалби? Энэ хүнэй элдиниие арилга гэжэ Араамай хаан намда бэшэнэл! Өөһэдөөшье бодоод үзэгты, өөһэдөөшье харагты! Араамай хаан намтай хэрэлдэхэ арга мэхэ гаргажа байнал! – гэжэ хэлэбэ.

⁸ Элишаа, Бурханай хүн, Израилиин хаанай өөрынгөө хубсаһые таһар удар шуулаһые дуулаад: – Та юундэ өөрынгөө хубсаһа хахар удар шуулабат! Израильда лүндэншэ бии гэжэ хараг, тэрэ хүн намда ерэг лэ, – гэжэ хэлэхыень зарасаяа хаанда эльгээбэ.

⁹ Дайшалхы тэргэдээ моридые хүллэһэн Наамаан Элишаагай гэрэй үүдэнэйнь дэргэдэ тогтоод, гэрэй эзэниие хүлеэбэ.

¹⁰ Элишаа тэрээндэ элшэнээ эльгээжэ: «Ши долоо дахин Иорданда шунга. Тиихэдэшни шинии бэе сэбэрлэгдэн арюудхагдажа, элдиншни үгы болохо», – гэжэ хэлүүлбэ.

¹¹ Наамаан сухалдаха хоорондоо байһан байра дээрээ эрьелдээд: – Элишаа газаашаа гаража, өөрынгөө Бурхан, эзэниие нэрлэжэ, өөрынгөө гарые үбшэлһэн газар дээгүүрни ябуулжа, элдин үбшэнииемни эмшэлхэ гэжэ һанааб…

¹² Дамааск шадар урдадаг Аманаагай, Парпаарай уһанууд Израилиин бүхы мэрэнүүдэй уһанһаа сэбэр байха даа. Элдинһээ бэеэ сэбэрлэжэ, тэдэ мүрэнүүдтээ шунгана бэзэб, – гэжэ хэлээд, тогтоһон газарһаа хүдэлбэ.

¹³ Өөрынь һахюулшадһаа хүнүүд тэрээндэ ерээд: – Эсэгэ манай, лүндэншын танда бэрхэшээлтэй юумэ хэ гэжэ хэлээ һаань, хэлэгшыень бэелүүлхэгүй һэн гүт? «Шунга, элдиншни сэбэрлэгдэхэ» гэжэл юрэ тэрэ хэлээ ха юм, – гэжэ байжа аргадабад.

¹⁴ Наамаан Бурханай хүнэй хэлэгшээр Иордан мүрэндэ ошожо, долоо дахин шунгаба. Тиихэдэнь тэрэнэй бэе нялха үхибүүнэй бэе мэтэ сэбэр болошобо.

¹⁵ Наамаан өөрынгөө һахюул сэрэгшэдтэй хамта Бурханай хүндэ бусажа, Элишаагай урда зогсоод: – Мүнөө би бүхы газар дээрэ Бурхан үгы, харин гансал Израильда Бурхан бии гэжэ мэдэхэ болобоб. Танай барлаг намһаа аша харюугай бэлэг абажа хайрлагты, – гэжэ хэлэбэ.

¹⁶ Элишаа тэрээндэ хандажа: – Би шүтэн мүргэжэ, алба хэжэ байдаг Эзэнэй зүгһөө тангариглажа, шамһаа бэлэг абахагүйб, – гэжэ хэлэбэ. Наамаан бэлэг абахыень Элишаае баалаба. Теэд Элишаа тэрэнэй бэлэгһээ арсаба.

¹⁷ Наамаан тэрээндэ хандажа: – Хэрбэеэ минии бэлэг танай абаагүй хада, хоёр луусай дааха өөһэдынгөө газарай шоройе танай барлаг намда үгэгты. Би энээнһээ хойшо Эзэнһээ бэшэ, бусад бурхануудта түгэс шатаалта ба зүгээл үргэлнүүдые үргэхэгүйб.

¹⁸ Эзэн намайе, танай барлагые гансал нэгэ юумэндэ хүлисэг. Эзэнэйнгээ Риммоон һүмэдэ мүргэхэеэ ошоходо, би тэрэниие үдэшэжэ, гарһаань дүнгөөд ябагшаб. Тиимэһээ тэрэ һүмэ соо мүргэхэ баатай бологшоб. Эзэн танай барлаг намайе энэ ябадалыемни хүлисэхэ болтогой, – гэжэ хэлэбэ.

¹⁹ Элишаа Наамаанда хандажа: – Амар амгалан ябагты, – гэжэ хэлэбэ. Наамаан гэр тээшээ зорижо, холошье ошоогүй ябаба.

²⁰ Бурханай хүн гэжэ тоологдодог Элишаагай зараса Гэһаази: «Минии эзэн араам Наамаанай асарһан бэлэгые абабагүй. Эзэнтэй хамта тангаригланаб. Би тэрэниие хүсэжэ, юушье һаань, абаха ёһотойб», – гэжэ сэдьхээд,

²¹ Наамаанай хойноһоо гүйшэбэ. Наамаан хойноһоонь гүйһэн хүниие хаража, дайшалхы тэргэ дээрэһээн буугаад, Гэһаазиие угтан, урдаһаань ошожо: – Бүхы юумэн һайн гү? – гэжэ һураба.

²² Гэһаази иигэжэ хэлэбэ: – Бүхы юумэн һайн. Минии эзэн танда иигэжэ хэлэхыемни эльгээбэ: «Лүндэншэдэй зүблэлэй хоёр залуу гэшүүд Эпрааимай хадалиг оронһоо намда ерээ. Тэдээндэ гэжэ нэгэ талаант сэбэр мүнгэ, һэлгэжэ үмдэхэ хоёр хубсаһа намда үгэжэ хайрлыт!»

²³ Наамаан тэрээндэ иигэжэ хэлэбэ: – Хоёр талаант сэбэр мүнгэ абажа хайрла. Наамаан Гэһаазида бэлэг абахыень гуйжа, аргадажа байжа, хоёр талаант сэбэр мүнгэ, һэлгэжэ үмдэхэ хоёр хубсаһа боожо сумаада хээд, хоёр зарасадаа үгэбэ. Тэдэ хоёр эзэнэйнгээ үгэгшэ бэлэг үргэлөөд, Гэһаазиин урда ябабад.

²⁴ Гэһаази хотын захада хүрөөд, сумаатай бэлэгүүдээ Наамаанай зарасануудһаа абажа, тэдэниие табимсаараа, тэдэ бэлэгүүдээ гэртээ оруулжа, нюуба.

²⁵ Тиигээд тэрэ өөрынгөө эзэнэй урда ерэбэ. – Ши, Гэһаази хаанаһаа ерэбэш? – гэжэ Элишаа һураба. – Би, танай барлаг хаанашье ошоогүйб, – гэжэ Гэһаази харюусаба.

²⁶ Элишаа тэрээндэ олиггүй сухалтайгаар: – Минии һүлдэ шамайе дахажа, тэрэ хүнэй дайшалхы тэргэһээн буугаад, шамайе угтахые хараагүй гэжэ һанана гүш? Мүнөө мүнгэ алтатай, хубсаһатай, оливын ба уһан жэмэсэй тужануудтай, үхэр малтай, эрэ ба эмэ барлагуудтай болоһойб гэжэ һанаха саг бэшэ!

²⁷ Наамаанай элдин үбшэн шамда, шинии үри һадаһадта бүхы наһандатнай халдаг! – гэжэ хэлэбэ. Гэһаази элдин үбшэнһөө хужаруутажа, саһан мэтэ сагаан шэг шарайтай болошоод, Элишаагай гэрһээ гараба.