2 Хаан түрэнүүд 12 - Библи

Гэмынь урдаа, гэмшэлынь хойноо

¹ Эзэн Натаан лүндэншэниие Давидта эльгээбэ. Тэрэ Давидта ерэжэ, иимэ юумэ хөөрэбэ: – Нэгэ хотодо хоёр хүн байдаг байгаа: нэгэнь баян, нүгөөдэнь үгытэй.

² Баян хүниинь угаа олон хонин болон үхэр һүрэгтэй һэн.

³ Харин үгытэйнь худалдан абажа тэжээһэн нэгэ бишыхан хурьганһаа бэшэ юушьегүй һэн ха. Хурьган тэрээнэйдэ үхибүүдтэйнь хамта үдэжэ, эдиһэн юумыень эдижэ, аягаһаань уужа, үбэртэнь унтажа, юрэдөө, тэрэ хүн өөрынгөө үхиндэл адляар тэрэниие һанадаг байгаа.

⁴ Нэгэтэ баян хүнэйдэ аяншан ерэбэ. Тиихэдэнь тэрэ тэрээндэ эдеэ бэлдэхэдээ, өөрынгөө хони гү, али үхэр гаргахаяа харамнажа, ядуу хүнэй хурьга гаргажа, ерэһэн хүндэ эдеэ бэлдээ.

⁵ Тиихэдэнь Давид тэрэ хүндэ ехэ уурлажа, Натаанда хэлэбэ: – Эзэнэй урда тангаригланаб, энээние хэһэн хүн үхэхэ ёһотой!

⁶ Тэрэ хүн хайрлаха сэдьхэлгүй. Иимэ хэрэг үйлэдэһэн ушарһаа тэрэ хүн хурьганай түлөө дүрбэ дахин ехэ түлбэри түлэхэ ёһотой.

⁷ Натаан Давидта иигэжэ хэлэбэ: – Ши болбол тэрэ хүн гээшэш! Израилиин Эзэн Бурхан иигэжэ айладхажа байна: «Би шамайе Израилиин хаанаар томилооб, Саулһаа шамайе абарааб.

⁸ Би шамда хаанта ордон, һамгадыешни үгөөб, шамайе Израилиин болон Иудын хаан болгооб. Хэрбээ энээнэй багадаа һаань, Би шамда үшөө ехэ юумэ үгэхэ һэм.

⁹ Теэд юундэ ши Минии үгэ тоонгүй, энэ муу юумэ хээбши? Хээт хүн Урияа гэгшые һэлмээр хюдааш, аммоонуудай һэлмээр усадхааш! Тэрэнэй һамгые өөрын һамган болгон абааш!

¹⁰ Тиимэ ушарһаа одоо шинии уг удамһаа хэн нэгэн заабол хүндэ хороолгожо үхэдэг байха. Иимэ юумэн хэтэ мүнхэдөө үргэлжэлхэ. Юуб гэхэдэ, ши Намда хайхарамжагүйгөөр хандажа, хээт хүн Урияа гэгшын һамгые өөрын һамган болгон абаа бэлэйш.

¹¹ Үзөөрэй даа, шамда гай зоболон Би гэр бүлэһөөшни ушаруулхаб. Би шинии хараһаар байтар һамгадыешни абажа, дүтын хүндэш үгэхэб. Тэрэ гэгээн сагаан үдэр шинии һамгадтай унтаха.

¹² Ши иимэ юумэ нюусаар үйлэдөөш, харин Би бүхы Израилиин урда энээниие хэхэб». Эзэн иигэжэ айладхана.

¹³ Давид Натаанда хэлэбэ: – Би Эзэнэй урда нүгэлтэйб. – Эзэн шамайе хүлисөө. Ши үхэхэгүйш.

¹⁴ Харин энэ хэрэг хэжэ, Эзэниие тоогоогүй байһанайш түлөө шинии хүбүүн заабол гээгдэхэ, – гэжэ Натаан хэлэбэ.

¹⁵ Иигээд Натаан гэр руугаа бусаа һэн. Урияа гэгшын бэлбэһэн эхэнэрэй Давидһаа түрэһэн үхибүүе Эзэн дайража, тэрэ хүндэ үбшэндэ нэрбэгдэбэ.

¹⁶ Давид тэрэ үхибүүнэй түлөө Бурханиие гуйн, масаг барижа, газар дээрэ хэбтэн унтадаг болобо.

¹⁷ Эгээл ехэ түшэмэлнүүдынь тэрэниие газарһаа бодхоохо гэжэ дээрэнь зогсоодшье үзөө, теэд тэрэ бодобогүй, эдеэ хоолшье тэдэнтэй хамта барибагүй.

¹⁸ Долоодохи үдэртэ үхибүүн һамшаба. Давидай түшэмэлнүүд үхибүүнэй гээгдэһэн тухай тэрээндэ хэлэхэеэ айжа байба. Юуб гэбэл, тэдэ хүүгэнэй үшөө амиды байха үедэ бидэ хааниие аргадахадамнай, тэрэ манай үгэ дуулаагүй бэлэйл. Мүнөө «Үхибүүн наһа бараа» гэжэ яагаад хэлэхэбибди даа? Тэрэ өөртөө ямар нэгэ муу юумэ хэжэ магад, – гэлсэжэ байба.

¹⁹ Харин Давид зонойнгоо шэбэнэлдэхые обёороод, үхибүүнэй наһа бараһые ойлгобо. Тиигээд Давидай түшэмэлнүүдһээ: – Үхибүүн наһа бараа гү? – гэжэ асуухада, тэдэ: – Тиигээ, наһа бараа, – гэжэ хэлэбэ.

²⁰ Давид газарһаа бодожо, бэеэ угаажа, тоһо түрхеэд, хубсаһаа һэлгэбэ. Тэрэ Эзэнэй үргөөдэ орожо, мүргэбэ. Удаань гэртээ бусажа, хоол бэлдэхүүлжэ эдибэ.

²¹ Тиихэдэнь түшэмэлнүүдынь асууба: – Танай үйлэдэһэн энэ хэрэг ямар ушартай гээшэб? Үхибүүнэй амиды байхада та масаг барижа, уйлажа байгаат. Харин хүүгэнэй наһа барахада, та бодожо, эдеэ хоолдо ороолта.

²² Давид харюусаба: – Үхибүүнэй амиды байха үедэ би масаг барин, уйлажа байһамни «Эзэн намайе хайрлажа, үхибүүн амиды мэндэ үлэхэ аалам» гэжэ һанаһан ушарһаа бэлэй.

²³ Теэд тэрэ гээгдээ. Би юундэ масаг барихабиб даа. Би тэрэниие дахин бусаажа шадаха аалби? Үгы! Би хэзээ нэгэтэ тэрээн руу ошохоб, харин тэрэ намда эрьен ерэхэгүй.

Соломоон мүндэлбэ

²⁴ Тиигээд Давид һамганайнгаа, Бат-Шээбын һанаа тэгшэрүүлжэ, тэрээнтэеэ унтаба. Тииһээр тэрэнь хүбүү түрэжэ, Соломоон гэжэ нэрэ үгэбэ. Эзэн хүбүүндэ дурлажа,

²⁵ лүндэншэн Натааные эльгээн, Едидаа гэжэ нэрээр нэрлүүлбэ.

Давид Раббаае эзэлбэ

²⁶ Раббаа гээшэ аммоонуудай ниислэл хото бэлэй. Ёһааб Раббаагай урдаһаа тулажа, тэрэниие эзэлэн абахаяа байба.

²⁷ Тиигээд тэрэ Давидта элшэнэрые эльгээн, иигэжэ хэлэхыень захиба: – Раббаагай урдаһаа дайлажа, уһаар хангадаг газарнуудыень эзэлэн абааб.

²⁸ Минии энэ хотые эзэлэн абаа һаа, минии нэрэ алдаршаха болоно бшуу. Тиимэһээ та мүнөө үлэһэн зониие суглуулаад, хотын урдаһаа хотон хүреэнээр зогсожо, эзэмдэгты.

²⁹ Давид бүхы зониие суглуулжа, Раббаа руу ошон, урдаһаань дайлан, хотые эзэмдээ һэн.

³⁰ Хаанайнь толгойһоо титим тэрэ абаба. Титим хадаа нэгэ талаант алтаар бүтээгдэһэн, үнэтэ шулуутай бэлэй. Давид тэрэниие өөрынгөө толгой дээрэ табиба. Тэрэ мүн лэ угаа ехэ олзо хотоһоо гарган абаа һэн.

³¹ Давид хотын улад зониие гаргажа абаашаад, тоосхоно хэдэг хүдэлмэридэ зараба. Хотые хюрөөгөөр, түмэр хурса зэмсэгээр, түмэр һүхөөр һандаргаба. Аммоонуудай бүхы хотонуудта тэрэ иимээр хандаа һэн. Энээнэй удаа Давид бүхы сэрэгтэеэ хамта Иерусалим руу бусаа һэн.