Забур 9 - Сыйлы Инжил бла Забур

¹ Хорну таматасына: «Уланны ёлюмю» атлы макъам бла. Дауутну зикири.

² Битеу жюрегим бла Санга махтау саллыкъма, Раббий, Сени битеу сейирлик ишлеринги билдирликме.

³ Санга сюйюнюрюкме эм къууанч этерикме, Аллаху-Таала, Сени атынга зикир айтырыкъма.

⁴ Мени душманларым артха айланнган заманларында, Сени бетинги аллында абынып жоюллукъдула,

⁵ Нек десенг Сен мени сюдюмю эм мени даууму этгенсе: тюзлюклю Хукмучу, Сен тахтада олтургъанса.

⁶ Сен миллетлеге къаты айтханса, аман адамланы жойгъанса, аланы атларын ёмюрледен ёмюрлеге кетергенсе.

⁷ Душманда чыртда сауут къалмагъанды, Сен шахарларын да бузгъанса; аланы эслери да ала бла жоюлгъанды.

⁸ Раббий а ёмюрде да турады, Ол сюд этерге Кесини тахтасын хазырлагъанды

⁹ Эмда Ол дуниягъа тюз сюд этерикди, тюзлюк бла халкълагъа хукму этерикди.

¹⁰ Раббий унукъдурулгъаннга ышыкъ боллукъду, къайгъылы заманлада ышыкъ боллукъду;

¹¹ Эмда Сени атынгы билгенле Санга ышанырыкъдыла, нек десенг Сен, Сени излегенлени атып къоймайса, Раббий.

¹² Сионда жашагъан Раббийге зикир айтыгъыз, Аны ишлерин халкъланы арасында билдиригиз,

¹³ Нек десегиз Ол тёгюлген къан ючюн тёлетеди; унукъдурулгъанланы къычырыкъларын унутмайды, аланы эсинде тутады.

¹⁴ Манга жазыкъсын, Раббий, Сен, мени ёлюмню къабакъларындан ёрге Кётюрген, мени кёрюп болмаучуладан мени азап чегиуюме къара.

¹⁵ Сора Сени битеу махтауларынгы мен Сионну къызыны къабакъларында билдирликме: Сени къутхарыуунгу хакъындан къууанырыкъма.

¹⁶ Миллетле къазгъан уруларына тюшгендиле: ала жашырын салгъан аугъа, аланы аякълары чырмашханды.

¹⁷ Этген хукмусу бла Раббий Кесин ачыкъ этгенди, аман адам кесини къолларыны ишлери бла тутулгъанды.

¹⁸ Аман адамла, Аллахны унутуучу битеу миллетле ахыратха тюшерикдиле.

¹⁹ Нек десенг факъыр хар заманнга унутулуп къаллыкъ тюйюлдю, жарлыланы умутлары да ахырына дери жоюлуп къаллыкъ тюйюлдюле.

²⁰ Я Раббий, тур! Адам хорламасын, Сени аллынгда миллетлеге сюд этилсин.

²¹ Раббий, алагъа къоркъуу тюшюр! Миллетле, ала адамла болгъанларын билсинле.

²² Узакъда не ючюн тураса, Раббий? Къайгъылы заманда Кесинги нек жашыраса?

²³ Кесини ёхтемлиги бла аман адам жарлыгъа артыкълыкъ этеди; ала, кеслери ойлагъан харамлыкълары бла тутулсунла.

²⁴ Нек десенг аман адам кесини жаныны тыйгъысызлыгъы бла махтанады; малкёз кесин зауукъландырады, Раббийни сансыз этеди.

²⁵ Аман адам, кесини ёхтемлиги бла, «Ол тёлетмез», – дейди, аны битеу акъылында: «Аллах жокъду!» – деген сёз турады.

²⁶ Хар заманда да аны жоллары жетишимлидиле, Сени хукмуларынг ол кёралмазча узакъдыла; ол битеу жауларына сансыз этип къарайды;

²⁷ Кесини жюрегинде: «Тентирерик тюйюлме, мени башыма бир заманда да палах келлик тюйюлдю», – дейди.

²⁸ Аны ауузу къаргъышдан, хыйлачылыкъдан эм ётюрюкден толуду, аны тилини тюбюнде аманлыкъ бла бузукълукъ турады.

²⁹ Элледен тышында бугъуп олтурады, терслиги болмагъанны таша жерледе ёлтюреди, аны кёзлери жарлыны ызындан жашыртын къарайдыла.

³⁰ Аслан уяда бугъунуп сакълагъанча, таша жерде марап турады; жарлыны тутар ючюн, ташада бугъунуп сакълайды, кесини тузагъына тарта, жарлыны сермеп тутады.

³¹ Бюгюледи, жатады – жарлыла да аны кючлю тырнакъларына тюшедиле.

³² Кесини жюрегинден: «Аллах унутханды, бетин жапханды, бир заманда да кёрлюк тюйюлдю», – дейди.

³³ Я Раббий, тур! Аллахым, къолунгу ёрге кётюр, унукъдурулгъанланы унутуп къойма.

³⁴ Аман адам Аллахны сансыз нек этеди, кесини жюрегинде: «Сен тёлетирик тюйюлсе», – деп нек айтады?

³⁵ Сен кёресе, нек десенг унукъдуруулагъа бла зулму этиулеге Сен къарайса, къолунг бла тийишлисин берликсе. Жарлы кесин Санга аманат этеди, ёксюзге болушлукъчу Сенсе.

³⁶ Аман адамны бла огъурсузну билек кючюн алай ууат, аны харамлыгъын излеп тапмаз кибик.

³⁷ Ёмюрге да, хар заманнга да Раббий Патчахды, мажюсюле Аны жеринден тас боллукъдула.

³⁸ Раббий! Жууашланы кюсеулерин Сен эшитесе, аланы жюреклерин кючлю этериксе.

³⁹ Энди жер башындагъы адам къоркъутмасын деп, ёксюзге бла унукъдурулгъаннга тюз хукму берир ючюн, къулагъынгы ачарыкъса.