Забур 38 - Сыйлы Инжил бла Забур

¹ Хорну таматасы Иедутуннга: Дауутну зикири.

² Мен: «Жолларыма сынап къарарыкъма, мен тилим бла гюнях этмез ючюн; аман адам мени аллымда тургъан заманда, ауузуму тыйып турлукъма», – деп айтханма.

³ Мен тилсиз эм ауазсыз болуп къалгъанма, ахшылыкъны юсюнден окъуна айтмай тургъанма, мени къайгъыларым а андан да кёп болдула.

⁴ Мени жюрегим ичимде къабынып къалды, акъылымда от жанды. Мен тилим бла сёлешип башладым:

⁵ «Раббий, жашаууму ахырын эм кюнлерими санын манга билдир, ёмюрюм къалай женгил ётгенин билейим.

⁶ Ма, Сен кюнлерими къарышлача этгенсе, мени ёмюрюм Сени аллынгда жокъ кибикди. Кертиси да, хар жашагъан адам тамам фанады.

⁷ Кертиси да, адам ауангыча жюрюйдю; ол керексизге гузаба этип кюрешеди, жыяды эмда ол жыйгъан кимге къаллыгъын билмейди.

⁸ Сора энди мен не умут этип турайым, Раббий? Мени ышаныуум Сангады.

⁹ Мени битеу законсузлукъларымдан мени къутхар, акъылсызгъа мени бедишлик этерге берип къойма.

¹⁰ Мен тилсиз болуп къалгъанма, ауузуму ачмайма, нек десенг бу затны Сен этгенсе.

¹¹ Къыйынлыкъларынгы менден кери эт; Сени къолунгу ауурлугъундан жокъ болама.

¹² Сен адамны аманлыкълары ючюн айыплап азап берсенг, сора аны ариулугъу, кюе ашагъанча чачыллыкъды. Хар адам алай фана затды!

¹³ Я Раббий, тилегими къабыл эт, ачы къычырыгъыма къулакъ сал, мени жилямукъларыма жууапсыз болма. Нек десенг мен Сенде битеу аталарымча жолоучума эм киргинчиме.

¹⁴ Мени къыйнама, мен дуниядан кетип, жокъ болгъунчу жангыдан къарыу табайым».