Забур 141 - Сыйлы Инжил бла Забур

Дауутну юйретиу зикири. Ол дорбунда болгъан заманда, аны тилеги.

¹ Мен ауазым бла Раббийни чакъыргъанма, ауазым бла Раббийден тилек этгенме.

² Аны аллында тарыгъыууму тёкгенме, къайгъымы Анга ачханма.

³ Мени кёлюм менде онгсуз болгъан заманда, Сен мени жолуму билгенсе. Мен жюрюген жолда, ала манга жашыртын тузакъ салгъандыла.

⁴ Онг жаныма къарайма эмда мени бир киши да сан этмегенин кёреме. Манга къысылыр жер къалмагъанды, бир киши да мени жанымы къайгъысын этмейди.

⁵ Мен Сенден тилек этгенме, Раббий, мен: «Мени ышыгъым эм сауланы жеринде юлюшюм Сенсе», – дегенме.

⁶ Мени къычырыгъыма эс бур, нек десенг мен бек онгсуз болгъанма. Мени ызымдан сюргенледен мени къутхар, нек десенг ала менден эсе кючлюдюле.

⁷ Мени жанымы тутмакъдан чыгъар, мен да Сени атынга махтау салайым. Сен манга ахшылыкъ этгенинги кёргюзтсенг, мени тёгерегиме тюзлюклюле жыйылырла.