Забур 139 - Сыйлы Инжил бла Забур

¹ Хорну таматасына: Дауутну зикири.

² Я Раббий, огъурсуз адамдан мени къутхар, зулмучудан мени сакъла.

³ Ала жюреклеринде аманлыкъны ойлайдыла, хар кюнден уруш къозгъайдыла.

⁴ Тиллерин жилян тилича ётгюр этедиле, кобра жилянны ууу аланы эринлериндеди.

⁵ Раббий, аман адамланы къолларындан мени сакъла, мени аякъларымы тентиретирге кюрешген зулмучуладан мени къоруула.

⁶ Ёхтемле манга жашырын тузакъ эм ыргъакъ салгъандыла, жолда тутар ау жайгъандыла, манга къапхан салгъандыла.

⁷ Мен Раббийге былай айтханма: «Мени Аллахым Сенсе; Раббий, мени тилек этиулерими ауазын эшит!

⁸ Мени къутхарыучу къудуретли Раббий Аллах! Уруш кюнде Сен мени башымы къоруулагъанса.

⁹ Раббий, аман адамгъа излегенин берме, аны аман ниетине жетишимлик берме, алайсыз ала ёхтемленирле.

¹⁰ Мени тёгерегимден алгъанланы башларын аланы кеси ауузларыны аманлыгъы бассын.

¹¹ Алагъа жаннган кесеуле жаусунла; ала отха, турмазча алай тюпсюз урулагъа атылсынла».

¹² Аман тилли адам жер башында бегирик тюйюлдю, зулмучуну аманлыгъы кесине жетерикди эмда аны жоярыкъды.

¹³ Раббий унукъдурулгъанлагъа хукму, жарлылагъа да тюзлюк этеригин билеме.

¹⁴ Алайды! Тюзлюклюле Сени атынга махтау саллыкъдыла, айыпсыз адамла Сени аллынгда жашап турлукъдула.