Забур 137 - Сыйлы Инжил бла Забур

Дауутну.

¹ Я Раббий, битеу жюрегимден Санга шукур этеме, «тейри»лени аллында Санга махтау зикир айтама.

² Сени сыйлы юйюнгю аллында сеждагъа ийилеме эмда Сени мархаматынг ючюн эм Сени хакъ кертинг ючюн Сени атынга махтау салама; нек десенг Сен сёзюнгю Сени хар атынгдан да бек, уллу этгенсе.

³ Мен Сенден тилек этген кюнде, Сен мени тилегими къабыл этгенсе, мени жаныма кюч бла таукеллик бергенсе.

⁴ Сени ауузунгу сёзлерин эшитген заманларында, битеу жерни патчахлары Санга махтау саллыкъдыла, Раббий,

⁵ Эмда Раббийни жолларына зикир этерикдиле; нек десенг Раббийни махтауу уллуду.

⁶ Раббий бийикди, жууашны да кёреди, ёхтемни да узакъдан таныйды.

⁷ Мен палахланы арасында жюрюсем да, Сен мени тирилтириксе, душманларымы къутурууларына къажау Сен къолунгу узатырыкъса эмда Сени онг къолунг мени къутхарлыкъды.

⁸ Раббий мени ючюн дерт жетдирир. Раббий, Сени мархаматынг ёмюргеди, Кеси къолларынг болдургъанланы атып къойма.