Забур 108 - Сыйлы Инжил бла Забур

Хорну таматасына: Дауутну зикири.

¹ Мени махтаулу Аллахым, тынгылап турма!

² Нек десенг манга къажау огъурсуз ауузла бла хыйлачы ауузла ачылгъандыла, мени бла жалгъан айтыучу тиллери бла сёлешедиле.

³ Кёрюп болмау сёзле бла мени тёгерегимден аладыла, терслигим болмагъанлай манга къажау сауутланадыла.

⁴ Мени сюймеклигим ючюн ала манга жау боладыла, мен а тилек этеме.

⁵ Ахшылыгъым ючюн манга аманлыкъ этедиле, сюймеклигим ючюн мени кёрюп болмайдыла.

⁶ Огъурсуз адамны анга башчыгъа сал, терслеучю да аны онг жанында турсун,

⁷ Сюдге кирген заманында терс болуп чыкъсын, аны дууасы да гюняхха саналсын.

⁸ Аны ёмюр кюнлери аз болсун, аны къуллугъун да башхасы алсын.

⁹ Аны сабийлери ёксюз болсунла, аны къатыны да башсыз къалсын.

¹⁰ Аны сабийлери чачылып айлансынла эм садакъа жыйсынла эмда кеслерини оюлгъан юйлерини ичинден ётмек тилесинле.

¹¹ Аны битеу болгъан затын, ёнгкюч берген адам алсын, аны къыйынын да башхала чачсынла.

¹² Анга жаны ауругъан болмасын, аны ёксюзлерине мархамат этген болмасын.

¹³ Аны туудукълары жоюлургъа болсунла, аланы атлары да экинчи туудукъда жокъ болсунла.

¹⁴ Аны ата-бабаларыны законсузлукълары Раббийни аллында эсге алынсынла, аны анасыны гюняхы да кетерилмесин.

¹⁵ Аланы гюняхлары хар заманда да Раббийни кёз аллында болсунла эмда ала жер башындан жокъ болуп, унутулуп къалсынла.

¹⁶ Нек десенг ол адам мархамат этерге ойлашмагъанды, алай а жарлы, харип эмда жюреги сыннган адамны ёлтюрюр мурат бла ызындан болгъанды.

¹⁷ Къаргъышны сюйгенди, къаргъыш да анга жетгенди; алгъышны сюймегенди, алгъыш да андан узакъ болгъанды.

¹⁸ Кийим кийгенча, налатлыкъны юсюне кийгенди эмда налатлыкъ сууча аны ичине киргенди, зейтун жауча аны сюеклерине сингенди.

¹⁹ Налатлыкъ анга, ол кийген кийимча эм хар заманда белине къысхан белибауча болсун.

²⁰ Мени душманларыма эмда мени жаныма аман айтханлагъа Раббийни дерт жетишдириую алайды!

²¹ Манга уа, эй Раббий, эй Аллах, Кеси атынгы хатеринден къара, Сени мархаматынгы ахшылыгъы ючюн мени къутхар.

²² Нек десенг мен жарлыма эм факъырма, мени жюрегим мени ичимде жараланнганды.

²³ Мен, кетип баргъан ауанача, тас болуп барама; мени мачаны къуугъанча къууадыла.

²⁴ Мени тобукъларым ораза тутууумдан онгсуз болгъандыла, чархым да азгъанды.

²⁵ Мен алагъа хыликкялыкъ болуп къалгъанма; мени кёрюп, башларын силкедиле.

²⁶ Эй Раббий Аллахым, манга болуш! Сени мархаматынг бла мени къутхар.

²⁷ Бу Сени къолунгдан болгъанын эмда муну, Раббий, Сен этгенинги билсинле.

²⁸ Ала къаргъыш этедиле, Сен а алгъыш эт; ала къажау турадыла, алай а айыплы болсунла, Сени къулунг а къууансын.

²⁹ Мени душманларым ыспассызлыкъны кийсинле эм жамычы бла юслерин жапханча, кеслерини айыплары бла жабылсынла.

³⁰ Мен да ауузум бла халкъгъа эшитдирип Раббийге шукур этерикме эм кёплени арасында Анга махтау саллыкъма.

³¹ Нек десенг Ол, жарлыны жанына сюд этгенледен къутхарыр ючюн аны онг жанында турады.