Лука 9 - Сыйлы Инжил бла Забур

Исса онеки абустолун халкъгъа иеди

¹ Исса, онекисин жыйып, битеу жинлени къыстаргъа, аурууладан сау этерге алагъа кюч эм эркинлик берип,

² Аланы Аллахны Патчахлыгъын билдирирге эм ауругъанланы сау этерге ийди.

³ Эмда алагъа: «Жолгъа бир зат да алмагъыз: не таякъ, не артмакъ, не ётмек, не кюмюш, эки къат кийимигиз да болмасын.

⁴ Эм къайсы юйге кирсегиз да, анда къалыгъыз, жолгъа да андан тебирегиз.

⁵ Сизни не жерде къабыл этмеселе уа, ол шахардан чыгъа туруп, алагъа шагъатлыкъгъа аякъларыгъыздан букъуну да къагъып тюшюрюгюз», – деди.

⁶ Ала, кетип, хар жерде Хайыр Хапарны бере эм ауругъанланы сау эте, элледе айландыла.

⁷ Тетрарх Ирод, Иссаны битеу этген ишлерин эшитип, абызырагъан эди. Нек десегиз бир къауумла: «Ахия ёлгенледен тиргизилгенди», – дей эдиле.

⁸ Башхалары: «Илияс келгенди», бир къауумла уа: «Буруннгу файгъамбарладан бирлери тиргизилгенди», – дей эдиле.

⁹ Сора Ирод: «Ахияны мен башын кесдиргенме. Аны юсюнден мен былай эшитген, Ол а ким болур?» – дей эди. Эмда Аны кёрюрге излей эди.

Исса беш минг адамны тойдурады

¹⁰ Абустолла, къайтып, кеслерини не этгенлерин Иссагъа айтдыла. Сора Ол, аланы Кесини биргесине алып, Бейтсайда атлы шахаргъа жууукъ бир бош жерге кетди.

¹¹ Халкъ, муну билип, Аны ызындан барды. Ол, аланы къабыл этип, ала бла Аллахны Патчахлыгъындан ушакъ эте эди, сау этилирге керекли болгъанланы да сау эте эди.

¹² Ингир болуп башлагъан эди. Сора Иссаны къатына келип, онекиси Анга: «Халкъны ий, ала, кече къалыргъа тёгерекдеги эллеге бла аууллагъа барып, анда аш тапсынла. Биз мында бош жердебиз», – дедиле.

¹³ Ол а алагъа: «Алагъа аш сиз беригиз», – деди. Ала: «Бизни беш ётмек бла эки чабакъдан башха затыбыз жокъду, не уа битеу бу халкъгъа биз барып, ашарыкъ сатыпмы алайыкъ?» – дедиле.

¹⁴ Нек десегиз ала беш мингнге жууукъ адам бола эдиле. Ол а Кесини сохталарына: «Аланы эллишерден тизгин-тизгин этип олтуртугъуз», – деди.

¹⁵ Сора алай этип, барын да олтуртдула.

¹⁶ Исса беш ётмекни бла эки чабакъны алып, кёкге къарап, (Аллахха) шукур этип, сындырып, халкъгъа юлеширге сохталарына берди.

¹⁷ Бары да ашап тойдула, аладан къалгъан кесекледен да онеки четен жыйылды.

Петер Масихни таныйды

¹⁸ Бир жолда Исса таша жерде тилек этген заманда, сохталары да Аны биргесине эдиле. Ол алагъа: «Халкъ Мени кимге санайды?» – деп сорду.

¹⁹ Ала жууапха: «Сууда Кёмюлдюрюучю Ахиягъа, башхала уа Илиясха, дагъыда башхала уа буруннгу файгъамбарладан бирлери тиргизилгенди деп айтадыла», – дедиле.

²⁰ Исса алагъа: «Сиз а Мени кимге санайсыз?» – деп сорду. Петер: «Аллахны Масихине», – деп жууап этди.

²¹ Исса уа муну бир кишиге айтмазгъа алагъа къаты буюрду:

²² «Адам Улу кёп азап чегерге керекди; таматала, баш дин къуллукъчула, дин алимле Аны къабыл этмей къоярыкъдыла. Ол ёлтюрюллюкдю эм ючюнчю кюн тиргизилирикди», – деди.

²³ Сора барына да: «Мени ызымдан келирге сюйген адам кесин унутсун да хар кюн сайын кесини къачын алып, Мени ызымдан келсин.

²⁴ Нек десегиз кесини жанын сакъларгъа сюйген адам аны жояр, Мени ючюн кесини жанын жойгъан адам а, аны сакълар.

²⁵ Адам битеу дунияны алса да, кеси-кесин а жойса, неда кесине заран этсе, анга не файда?

²⁶ Нек десенг Менден эм Мени сёзлеримден ким ыйлыкъсынса да, Адам Улу да, Кесини, Атасыны эмда сыйлы мёлеклени аламатлыгъы бла келгенинде, ол адамдан ыйлыкъсынырыкъды.

²⁷ Сизге кертисин айтама: былайда тургъанладан бир къауумла, ёлюм сынагъынчы, Аллахны Патчахлыгъын кёрлюкдюле», – деди.

Иссаны сыфаты тюрленеди

²⁸ Исса, бу сёзлени айтхандан сора, сегиз кюн чакълы озгъанлай Петерни, Ахияны, Якъупну алып, тилек этерге таугъа чыкъды.

²⁹ Тилек этген заманында, Аны бетини сыфаты тюрленди, Аны кийими да акъ, жылтырауукъ болуп къалды.

³⁰ Алайына эки киши Аны бла сёлеше эдиле, ала уа Муса бла Илияс эдиле.

³¹ Ала, аламат халда кёрюнюп, Иссаны ахырыны, Иерусалимде сынарыкъ ёлюмюню юсюнден айта эдиле.

³² Петерни бла аны биргесине болгъанланы уа жукъу къысхан эди; болсада, уянып, Иссаны аламатлыгъын, эки кишини да Аны бла сюелип тургъанын кёрдюле.

³³ Сора ала, Иссаны къатындан кете туруп, Петер не айтханын да билмегенлей, Иссагъа: «Устаз! Бизге мында турургъа игиди. Юч чырпы къошчукъ этейик, Санга бирин, Мусагъа бирин, Илиясха да бирин», – деди.

³⁴ Ол муну айтхан заманда уа, бир булут, келип, аланы жапды. Булутха киргенлеринде бек къоркъдула.

³⁵ Эмда булутну ичинден: «Бу Мени сайланнган Уланымды; Анга тынгылагъыз», – деп сёлешген ауаз келди.

³⁶ Бу ауаз тохтагъандан сора, Исса кеси жангыз къалды. Ала тынгылап, не кёргенлерин ол кюнледе бир кишиге да айтмай къойдула.

Жинли жаш сау этиледи

³⁷ Экинчи кюн а, ала таудан тюшген заманда, Аны аллына кёп халкъ чыкъды.

³⁸ Алайына халкъны ичинден биреулен: «Устаз! Мени жашыма къарарынгы Сенден тилейме, ол менде жангызды.

³⁹ Аны бир нюр тутады, ол билмей тургъанлай къычырады. Нюр аны къалтыратып, аны аууз кёмюклери келеди. Нюр, инжитип, аны кючден къояды.

⁴⁰ Нюрню къыстаргъа мен Сени сохталарынгдан тилеген эдим, ала уа болалмадыла», – деп, къычырып айтды.

⁴¹ Исса уа жууап эте: «Эй иймансыз, бузукъ тукъум! Сизни бла къачаннга дери болуп, сизге тёзюп турлукъма? Жашынгы бери келтир!» – деди.

⁴² Жаш келе тургъан заманда уа, жин аны жыгъып, къалтыратып башлады. Алай болгъанлыкъгъа Исса харам нюрню тыйды эмда жашны, сау этип, атасына берди.

Исса ёлюп тиргизиллигин дагъыда билдиреди

⁴³ Барысы да Аллахны уллулугъуна тамаша болдула. Иссаны битеу этгенлерине бары да сейирсиннген заманда уа, Ол Кесини сохталарына:

⁴⁴ «Бу сёзлени сиз къулакъларыгъызгъа салыгъыз: Адам Улу адамланы къолларына берилликди», – деди.

⁴⁵ Алай а бу сёзню ала ангыламадыла, бу сёз алагъа ачыкъ тюйюл эди. Ол себепден анга тюшюнмедиле, ол сёзню юсюнден Анга сорургъа уа къоркъуп къойдула.

Уллу кимди?

⁴⁶ Сохталаны арасында уа, бизден кимибиз уллу болур деген даулаш башланды.

⁴⁷ Исса уа, аланы жюрек ойлашыуларын билип, сабийни алып, аны Кесини аллында сюеп,

⁴⁸ Алагъа: «Бу сабийни Мени атым ючюн ким къабыл этсе, ол Мени къабыл этеди. Мени къабыл этген адам а, Мени Ийгенни къабыл этеди. Ол себепден, сизден барыгъыздан да эм гитче ким эсе да, ол эм уллу боллукъду», – деди.

⁴⁹ Ол заманда Ахия: «Устаз! Сени атынг бла жинлени къыстагъан бир адамны кёрдюк да, ол бизни бла жюрюмегени себепли аны тыйдыкъ», – деди.

⁵⁰ Исса анга: «Тыймагъыз, нек десегиз сизге къажау болмагъан адам сизни жанлыды», – деди.

Самариялыла Иссаны къабыл этмей къоядыла

⁵¹ Аны бу дуниядан кёкге кётюрюлюр кюнлери жете башлагъанда уа, Ол, Иерусалимге барыргъа таукел этип, жолгъа чыкъды.

⁵² Эмда Кесини аллында хапар бериучюле ийди, ала да барып, Анга (кече къалыр жер) хазырлар ючюн, самариялы элге кирдиле.

⁵³ Алай а Иссаны Иерусалимге баргъан жолоучу халы болгъаны себепли, самариялыла Аны къабыл этмедиле.

⁵⁴ Муну кёрюп, Аны сохталары Якъуп бла Ахия: «Раббий! Илияс этгенча, кёкден от тюшюп, аланы къырсын деп айтсакъ сюемисе?» – дедиле.

⁵⁵ Ол а, алагъа бурулуп, аланы тыйып: «Сиз къайсы нюрде болгъаныгъызны билмейсиз.

⁵⁶ Нек десегиз Адам Улу адамланы жанларын жояргъа тюйюл, алай а къутхарыргъа келгенди», – деди. Сора башха элге кетдиле.

Иссаны ызындан барыуну багъасы

⁵⁷ Ала жолда бара тургъан заманда, биреу Иссагъа: «Раббий! Сен къайры барсанг да, мен Сени ызынгдан барлыкъма», – деди.

⁵⁸ Исса анга: «Тюлкюлени тешиклери, кёкдеги къанатлыланы да уялары барды, Адам Улуну уа башын салыр жери жокъду», – деди.

⁵⁹ Башхасына уа: «Мени ызымдан кел», – деди. Ол а: «Раббий! Алгъа барып, атамы асыраргъа манга эркинлик бер», – деди.

⁶⁰ Исса уа анга: «Ёлюклеге кеслерини ёлюлерин асыраргъа къой, сен а, барып, Аллахны Патчахлыгъыны хайыр хапарын билдир», – деди.

⁶¹ Дагъыда биреу: «Мен Сени ызынгдан барлыкъма, Раббий! Алай а, алгъа манга юйдегилерим бла саламлашып айырылыргъа эркинлик бер», – деди.

⁶² Исса уа анга: «Кесини къолун сабан агъачха салгъандан сора бурулуп артха къарагъан адам, Аллахны Патчахлыгъына жараулу тюйюлдю», – деди.