Лука 18 - Сыйлы Инжил бла Забур

Тохтамай тилек этигиз

¹ Аны кибик, умут юзмей хар заманда тилек этип турургъа керекди деп, алагъа бу оюм берген таурухну айтды:

² «Бир шахарда, Аллахдан да къоркъмагъан, адамладан да уялмагъан бир сюдю болгъанды.

³ Ол шахарда уа бир башсыз къатын болгъанды, сора ол, сюдюге келип: „Манга зулму этген адамдан мени къоруула“ деп тилеп тургъанды.

⁴ Алай болгъанлыкъгъа сюдю кёп заманны унамай тургъанды. Ахырында уа кеси-кесине: „Мен Аллахдан да къоркъмай, адамладан да уялмай эсем да,

⁵ Бу башсыз къатын манга тынчлыкъ бермегени ючюн, аны къоруулайым. Алайсыз, ол, келе-келе, мени жанымдан бездирир“ дегенди», – деди.

⁶ Сора Раббий: «Тюзлюксюз сюдюню не айтханын эшитемисиз?

⁷ Аллах а, кече да, кюн да, Андан тилек этип тургъан, Кесини сайлагъанларын къорууларыкъ тюйюлмюдю? Аланы кёп заман сакълатырыкъмыды?

⁸ Кёп турмай, аланы къоруулар деп айтама сизге. Алай а Адам Улу келгенинде жер юсюнде ийман табармы экен?» – деди.

Фарисей эмда жасакъ жыйыучу

⁹ Башхаланы сансыз этип, кеслерине уа тюзлюклюлебиз деп базыннган бир къауумлагъа да бу оюм берген таурухну айтды:

¹⁰ «Эки адам, тилек этерге, табыныучу юйге баргъандыла: бири – фарисей, экинчиси уа – жасакъ жыйыучу.

¹¹ Фарисей, туруп, кеси-кесинден: „Аллах! Мен, башха адамлача тонаучу, ётюрюкчю, зийна этиучю неда бу жасакъ жыйыучуча болмагъаным ючюн, Санга шукур этеме.

¹² Ыйыкъдан эки кере ораза тутама, битеу алгъан хайырымдан он юлюшден бирин береме“ деп тилек этгенди.

¹³ Жасакъ жыйыучу уа, узакъда тохтап, кёзюн кёкге кётюрюрге окъуна базынмагъанды, алай а, кесини кёкюрегин тюетюе: „Аллах! Мен гюняхлыгъа жазыкъсын!“ деп тургъанды.

¹⁴ Сизге айтама: фарисейден эсе, бу бегирек ариуланып, юйюне къайтханды. Нек десегиз кеси-кесин кётюрген хар адам чёкдюрюлюр, кесин чёкдюрген а кётюрюлюр», – деди.

Исса сабийлеге ыразылыкъ береди

¹⁵ Иссагъа гитче сабийлени келтирип, алагъа тиерин тилей эдиле; сохтала уа, муну кёрюп, аланы къоймай эдиле.

¹⁶ Исса уа, сабийлени къатына чакъырып: «Сабийлени манга келирге къоюгъуз, алагъа чырмау этмегиз! Нек десегиз Аллахны Патчахлыгъы аллайланыкъыды.

¹⁷ Кертисин айтама сизге, Аллахны Патчахлыгъын сабийча къабыл этмеген адам анга кирлик тюйюлдю», – деди.

Байлыкъ эмда ёмюрлюк жашау

¹⁸ Сора таматалыкъ этгенледен биреу Анга: «Ахшы Устаз! Ёмюрлюк жашаудан юлюшлю болур ючюн, мен не этейим?» – деп сорду.

¹⁹ Исса анга: «Сен Манга ахшы деп нек айтаса? Бир Аллахдан башха биреу да тюйюлдю ахшы.

²⁰ Фарызланы билесе: зийна этме; адам ёлтюрме; урлама; жалгъан шагъатлыкъ этме; атанга бла ананга хурмет эт», – деди.

²¹ Ол а: «Быланы барын да мен жашлыгъымдан бери тутханма», – деди.

²² Муну эшитип, Исса анга: «Энтда бир зат жетишмейди санга: битеу болгъан затынгы сат да, (ахчасын) факъырлагъа юлеш, алай бла сени хазнанг кёкледе болур. Сора кел да, Мени ызымдан жюрю», – деди.

²³ Ол а, муну эшитип, бек мудах болду, нек десегиз бек бай эди.

²⁴ Исса, аны мудах болгъанын кёрюп: «Байлыкълары болгъанлагъа Аллахны Патчахлыгъына кирирге къалай къыйынды!

²⁵ Бай адамгъа Аллахны Патчахлыгъына киргенден эсе, тюеге ийнени кёзюнден ётген тынчды», – деди.

²⁶ Муну эшитгенле: «Сора ким къутулаллыкъды?» – дедиле.

²⁷ Исса уа: «Адамлагъа амал болмагъаннга Аллахны амалы барды», – деди.

²⁸ Петер а: «Ма, биз, барын да къоюп, Сени ызынгдан тебирегенбиз», – деди.

²⁹ Исса алагъа: «Кертисин айтама сизге, Аллахны Патчахлыгъы ючюн юйюн, неда ата-анасын, неда къарындашларын, неда эгечлерин, неда къатынын, неда сабийлерин къойгъан хар адам

³⁰ Бу заманда андан да кёп, келлик ёмюрде да ёмюрлюк жашау аллыкъды», – деди.

Исса ёлюп тиргизиллигин ючюнчю кере билдиреди

³¹ Исса, кесини онеки сохтасын бир жанына чакъырып, алагъа: «Ма, биз Иерусалимге барабыз, Адам Улуну юсюнден файгъамбарланы битеу жазгъанлары толлукъдула.

³² Нек десегиз Аны мажюсюлеге берликдиле, Аны хыликкя этерикдиле, сансыз этерикдиле, юсюне тюкюрлюкдюле,

³³ Аны тюерикдиле эм ёлтюрлюкдюле. Ол а ючюнчю кюн тиргизилликди», – деди.

³⁴ Сохтала уа андан бир зат да ангыламадыла. Бу сёзле алагъа жашырын эдиле, ала айтылгъанлагъа тюшюнмедиле.

Сокъур адам сау этиледи

³⁵ Исса Иерихоннга жууукълашхан заманда уа, бир сокъур, садакъа тилей, жол жанында олтура эди.

³⁶ Сора аны къаты бла халкъ озуп баргъанын эшитип: «Бу неди?» – деп сорду.

³⁷ Анга «Назаретли Исса келеди», – деп айтдыла.

³⁸ Сора ол: «Дауут Улу Исса! Манга жазыкъсын!» – деп къычырды.

³⁹ Алда баргъанла аны, тын деп, тохтатыргъа кюрешдиле, ол а: «Дауут Улу, манга жазыкъсын!» – деп андан да бек къычыра эди.

⁴⁰ Исса тохтап, аны Кесини къатына келтирирге буюрду. Сора ол Иссаны къатына келгенде, Исса анга:

⁴¹ «Сен Менден не тилейсе?» – деп сорду. Ол: «Раббий! Мени кёзлерим кёрсюнле», – деди.

⁴² Исса анга: «Кёрсюнле! Сени ийманынг сени къутхарды», – деди.

⁴³ Сора ол олсагъатдан кёрюп башлады эм Аллахха махтау сала, Иссаны ызындан тебиреди. Битеу халкъ да, муну кёрюп, Аллахха махтау берди.