II Коринфлилеге 4 - Сыйлы Инжил бла Забур

Мудах болмайбыз

¹ Аллахны мархаматындан бизни аллай къуллукъ этиуюбюз болгъаны себепли биз мудах болмайбыз.

² Алай а, таша болгъан айыплы ишлени атып, хыйлалыкъ этерге излемей эм Аллахны сёзюн терсине бурмай, хакъ кертини уа ачып, кесибизни хар адамны жюрегине Аллахны аллында ачыкъ этебиз.

³ Хайыр Хапарыбыз жабылып эсе уа, жоюла тургъанлагъа жабылыпды.

⁴ Кёрюнмеген Аллахны сыфаты болгъан Масихни аламатлыгъыны юсюнден Хайыр Хапарны жарыгъы иймансызланы жарытмаз ючюн, бу ёмюрню аллахы аланы акъылларын сокъур этгенди.

⁵ Биз кесибизни юсюбюзден билдирмейбиз, алай а Масих Иссаны Раббий болгъанын билдиребиз; биз а Исса ючюн сизни къулларыгъызбыз.

⁶ Нек десегиз къарангылыкъны ичинден жарыкъгъа жарытыргъа буйрукъ этген Аллах, Масих Иссаны бетинде Аллахны аламатлыгъын билиуюбюз бла бизни жарыкъландырыр ючюн бизни жюреклерибизни жарытханды.

⁷ Бизде артыгъы бла болгъан кючню бизден тюйюл, Аллахдан келгени билинир ючюн а, ол хазнаны биз топуракъ сауутлада кесибизни чархларыбызда жюрютебиз.

⁸ Биз хар жанындан къыйынлыкъ сынайбыз, алай а жунчумайбыз. Биз тюнгюлюрча халдабыз, алай а тюнгюлмейбиз.

⁹ Биз зулмулукъдабыз, алай а атылып къалмагъанбыз. Аякъ тюпге салынабыз, алай а жоюлмайбыз.

¹⁰ Иссаны жашауу бизни чархыбызда ачыкъ кёрюнюр ючюн, Раббий Иссаны ёлюлюгюн хар заманда чархыбызда жюрютебиз.

¹¹ Ол себепден, бизни ёллюк чархыбызда Иссаны жашауу ачыкъ кёрюнюр ючюн, биз саула Исса ючюн тохтаусуз ёлюмге бериле турабыз.

¹² Мынга кёре, бизде ёлюм, сизде уа жашау жюрюйдю.

¹³ Алай а, Китапда: «Мен ийнаннганма эм аны себепли айтханма», – деп жазылгъаны кибик, ийманны ол нюрю бизде болуп, биз да ийнанабыз эм аны себепли айтабыз.

¹⁴ Нек десегиз Раббий Иссаны тиргизген Аллах Иссаны юсю бла бизни да тиргизиригин эм сизни бла бирге Кесини аллына саллыгъын билебиз.

¹⁵ Быланы бары да сизни ючюндю, алай бла Аллахны шафауаты жайылып, дагъыда кёп адамгъа жетип, Аллахха дагъыда кёп махтау салыныр эм шукур этилир ючюндю.

¹⁶ Ол себепден биз мудах болмайбыз; алай а бизни тыш чархыбыз бузула эсе да, ичибиздеги уа кюнден-кюннге жангырады.

¹⁷ Нек десегиз бизни бир кесек заманнга азчыкъ къыйналгъаныбыз бизге мардасыз кёп ёмюрлюк махтау чыгъарады.

¹⁸ Биз кёрюннген затлагъа тюйюл, кёрюнмегенлеге къарайбыз. Нек десегиз кёрюннген затла бир кезиуге деридиле, кёрюнмегенле уа ёмюрлюкгедиле.