Билим Ачханы 6 - Сыйлы Инжил бла Забур

Жети мухур

¹ Сора Къозу жети мухурдан бирин ачханын кёрдюм эм тёрт хайыуандан бирлери кёк кюкюрегеннге ушагъан ауазы бла: «Кел да къара!» – дегенин эшитдим.

² Мен, къарап, акъ атны кёрдюм. Аны юсюнде да садакъ жаясы болгъан атлы бар эди. Анга таж берилди эмда ол хорлаучу кибик хорлар ючюн чыкъды.

³ Къозу экинчи мухурну ачхан заманда, экинчи хайыуанны: «Кел да къара!» – дегенин эшитдим.

⁴ Сора башха ат, къызыл ат чыкъды. Ол атха миннгеннге дуниядан ырахатлыкъны алыргъа эркинлик берилди. Алай бла адамла бир-бирлерин ёлтюрлюкдюле. Атлыгъа уллу къылыч да берилди.

⁵ Къозу ючюнчю мухурну ачхан заманда, ючюнчю хайыуанны: «Кел да къара!» – дегенин эшитдим. Мен, къарап, къара атны кёрдюм. Ол атха миннгенни къолунда ёлчеую бар эди.

⁶ Сора тёрт хайыуанны арасындан: «Бир хиникс будай бир динаргъа эм юч хиникс арпа бир динаргъа; зейтун жаугъа бла чагъыргъа уа заран салма!» – деп айтхан ауазны эшитдим.

⁷ Къозу тёртюнчю мухурну ачхан заманда, тёртюнчю хайыуанны: «Кел да къара!» – деп айтхан ауазын эшитдим.

⁸ Мен, къарап, саз атны кёрдюм. Ол атха миннгенни аты Ёлюм эди. Ахырат да аны ызындан бара эди. Ала, къылыч бла эм ачлыкъ бла, ауруула бла эм жерни жаныуарлары бла адамланы ёлтюрюр ючюн, алагъа жерни тёрт юлюшюнден бирини эркинлиги берилгенди.

⁹ Къозу бешинчи мухурну ачхан заманда, къурман этилиучю жерни тюбюнде Аллахны Сёзю ючюн эм кеслерини этген шагъатлыкълары ючюн ёлтюрюлгенлени жанларын кёрдюм.

¹⁰ Сора ала уллу ауаз бла: «Эй сыйлы эм хакъ керти Бийибиз, жер башында жашагъанлагъа бизни къаныбыз ючюн къачаннга дери сюд этмей эм дерт жетдирмей турлукъса?» – деп къычыра эдиле.

¹¹ Сора аланы хар бирине акъ кийимле берилдиле эмда алагъа, энтда бир кесек заманнга, аланы бирге уруннган нёгерлери эм къарындашлары ала кибик ёлтюрюлюп, санны толтургъунчу тынчайыргъа деп айтылды.

¹² Къозу алтынчы мухурну ачхан заманда, мен, къарап, уллу жер тебиу болгъанын кёрдюм. Кюн да къара зыбыр чепкен кибик къарангы болуп къалды, ай да къан кибик болуп къалды.

¹³ Эм инжир терекни кючлю жел силкиндиргенинде бишмеген инжирлерин агъызгъанча, кёкдеги жулдузла да жерге къуюлдула.

¹⁴ Кёк да, чулгъамча чулгъанып, тас болду эм хар тау да, хар айрыкам да кеслерини жерлеринден тебиредиле.

¹⁵ Эм жерни патчахлары да, бийле да, байла да, аскер командирле да, къарыулула да эм хар къул да, хар азат да дорбунлагъа бла тау ауузлагъа къачып букъдула

¹⁶ Эм таулагъа бла ташлагъа: «Бизни юсюбюзге ауугъуз, тахтада Олтургъанны бетинден эм Къозуну чамланыуундан бизни букъдуругъуз!

¹⁷ Аны уллу чамланыу кюню келгенди, сора ким чыдаяллыкъды?» – дейдиле.