Orðskviðirnir 1 - Biblían (2007)

Spekin lofuð

¹ Orðskviðir Salómons Davíðssonar, konungs í Ísrael,

² til þess að menn nemi visku og leiðsögn og læri að meta orð skynseminnar,

³ til þess að menn hljóti viturlega leiðsögn, réttsýni, sanngirni og heiðarleika,

⁴ til þess að þeir verði óreyndum til ráðgjafar og veiti unglingum þekkingu og forsjálni,

⁵ hinn vitri hlýðir á og eykur lærdóm sinn, og hinn hyggni þiggur hollráð,

⁶ til þess að menn skilji orðskviði og líkingar, orð spekinganna og gátur þeirra.

Varastu slæman félagsskap

⁷ Að óttast Drottin er upphaf þekkingar, afglöpum einum er í nöp við visku og tilsögn.

⁸ Hlýddu, sonur minn, á áminningar föður þíns og hafnaðu ekki viðvörun móður þinnar,

⁹ þær eru yndislegur sveigur á höfði þér og men um háls þinn.

¹⁰ Sonur minn, þegar skálkar ginna þig, gegndu þeim þá ekki.

¹¹ Þegar þeir segja: „Kom með oss. Leggjumst í launsátur til manndrápa, sitjum án tilefnis um saklausa menn,

¹² gleypum þá lifandi eins og hel, með húð og hári eins og þá sem eru horfnir til dánarheima.

¹³ Alls kyns dýrgripi eignumst vér og fyllum hús vor ránsfeng.

¹⁴ Þú skalt taka jafnan hlut með oss, einn sjóð skulum vér allir hafa.“

¹⁵ Sonur minn, gakktu ekki á vegi þeirra, haltu fæti þínum frá slóð þeirra.

¹⁶ Fætur þeirra eru skjótir til ills og fljótir eru þeir til að úthella blóði.

¹⁷ Til einskis þenja menn út netið í augsýn allra fleygra fugla,

¹⁸ slíkir menn sitja um eigið líf og liggja í launsátri fyrir sjálfum sér.

¹⁹ Þannig fer öllum þeim sem fíknir eru í rangfenginn gróða: fíknin verður þeim að falli.

Spekin prédikar sinnaskipti

²⁰ Spekin kallar hátt á strætunum og lætur rödd sína gjalla á torgunum.

²¹ Hún hrópar á glaummiklum gatnamótum, við borgarhliðin hefur hún upp rödd sína:

²² Hve lengi ætlið þér, fávísu menn, að elska fávísina og hinir háðgjörnu að hafa yndi af háði og heimskingjar að amast við þekkingu?

²³ Látið skipast við umvöndun mína, ég læt anda minn streyma yfir yður og kunngjöri yður orð mín.

²⁴ En þér færðust undan þegar ég kallaði og enginn gaf því gaum þótt ég rétti út höndina,

²⁵ heldur létuð þér öll mín ráð sem vind um eyru þjóta og skeyttuð ekki um aðfinnslur mínar

²⁶ og því mun ég hlæja að ógæfu yðar og hæða yður þegar ógæfan dynur yfir yður,

²⁷ þegar skelfingin hvolfist yfir yður eins og þrumuveður og ógæfa yðar nálgast eins og fellibylur, þegar neyð og angist dynja yfir yður.

²⁸ Þá munu þeir kalla á mig en ég mun ekki svara, þeir munu leita mín en ekki finna mig.

²⁹ Þeir hötuðust við þekkingu og létu hjá líða að óttast Drottin,

³⁰ þeir sinntu ekki ráðum mínum og smáðu alla umvöndun mína

³¹ og því skulu þeir fá að neyta ávaxta breytni sinnar og mettast af eigin vélræði.

³² Því að fráhvarf fávísra drepur þá og uggleysi heimskingjanna tortímir þeim.

³³ En sá sem hlýðir á mig mun búa óhultur og öruggur og engri ógæfu kvíða.