Seanraite 27 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil XXVII. Anaġaiḋ ṁolaḋ ḋuine ó na ḃéul féin; 5 agus deaġ-ḟoġna spreigeaḋ na nccurad.

¹ Na maóiḋ ṫú féin as an lá a máraċ; óir ní ḟeidir tú cred do ḃéaraḋ lá leis.

² Molaḋ neaċ oile ṫú, agus nar bé do ḃéul féin; coiṁṫiġeaċ, agus nar biad do ṗuisíne féin.

³ Is trom an ċloċ, agus bí an gaineaṁ muiriġineaċ; aċt is truime fearg amadáin ná íad aráon.

⁴ Is fuilteaċ a nfearg, agus is cuṫaiġ an ċorruiġe; aċt cía ḟéadas seasaṁ as coinne ainġiḋeaċda?

⁵ Is féarr aiṫḃior ós áird ná gráḋ fa rún.

⁶ Is díleas cneaḋa caraid; aċt is cealgaċ póga náṁaid.

⁷ Míoḋúiliġ an tanam ḃíos lán an ċriaṫar ṁeala; aċt is milis gaċ uile ní searḃ do nanam ocraċ.

⁸ Aṁuil ṡeaċránuiġios éun ó na nead, is marsin don duine ṡeaċránuiġios ón áit féin.

⁹ Solásuiġ úniment déaġḃolaḋ an cróiḋe: is mairsin do ní millsi ċarad duine re coṁairle ó ċroiḋe.

¹⁰ Ná tréig, do ċara féin, agus cara haṫar; agus ná héiriġ go tiġ do ḋearḃráṫar a ló do ríaċdanuis: óir ís féarr cara a ccoṁḟogus ná dearḃraṫair a nimċían.

¹¹ A ṁic, bí críonna, agus déan mo ċroiḋe lúaṫġáireaċ, ċor go ḃfreagora mé an té ṁaslúiġios mé.

¹² Do ċí an duine críonna an tolc ċuige, agus folċuiḋ sé é féin; aċt tíaġaiḋ na daóine simpliḋe air a naġaiḋ, agus píantar íad.

¹³ Glac eadaċ an té ḃíos a nurruḋas ar an ccoiṁṫiġeaċ, agus tóg geall úaḋ ar son inná coiṁṫiġiḋ.

¹⁴ An té ḃeannuiġios a ċaruid ós áird, ag éirġe go moċ ar maidin, measfuiġṫior na ṁalluġaḋ air é.

¹⁵ Is cosṁuil bean ċeannairgeaċ ré sírṡilt a ló móirḟearṫanna.

¹⁶ Giḋ be ċeílios í, ceiliḋ sé an ġáoṫ, agus úinemeint a láiṁe deise, ḃraiṫios í féin.

¹⁷ Géuruiġ íarrann íarrann oile; marsin ġéaruiġios duine gnúis a ċarad.

¹⁸ Giḋ bé ċoiṁéadas an crann fíge íosuiḋ sé ḋá ṫoraḋ: marsin an té ḟeiṫios air a ṁaiġistir onórṫar é.

¹⁹ Aṁuil ḟreagras aġaiḋ daġaiḋ annsa nuisge, mar sin ḟreagras croiḋe ḋuine do ḋuine.

²⁰ Ifrionn agus diḃḟeirg ní ḃíd ċoiḋċe lán; marsin ní ḃíd súile an duine sáiṫeaċ ċoiḋċe.

²¹ Mar ḃíos an pota glanta do nairgiod, agus a nfoirnís do nór; is mairsin ḃios an duine dá ṁolaḋ.

²² Bíoḋ go mbrúiġfeá amadán a moirtéul a measg ċruiṫneaċta lé pestel, ṫairis sin ní ḋeileoċuiḋ a amadánaċd ris.

²³ Bí diṫċiollaċ fa ḟios staide do ṫréada, agus féuċ go maiṫ dot airġiḋiḃ.

²⁴ Oír ní ḃí an saiḋḃrios síorruiḋe: agus an mairionn an ċoróin do gaċ aóinġinealaċ?

²⁵ Tig an féur tirim, agus taisbéanuiḋ an féur mín é féin, agus cruinniġṫior luiḃe na slíaḃ.

²⁶ Bíd na huáin ċum héaduiġṫe, agus is íad na gaḃair ḟirionna lúaċ ṫfearoinn.

²⁷ Agus biáiḋ bainne gaḃar go lór agad ċum do ḃíḋ, ċum bíḋ muinntire do ṫiġe, agus do ċuṁdaċ do ċailíniḋe.