Roṁánaċ 9 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil IX Mar fúaradur na Iúduiḋe roiṁesi soċar do ṫuille ar na Geintleaċaiḃ, aṁluiḋ ḃeir Día cuiḃrionn ġrása is éifeaċdaiġ dáonduine no do ḋuine eile.

¹ A deirim a nfirinne a Gcríosd, ní ḋéunuim brég, ar mbeiṫ dom ċogús ag déunaṁ fíaḋnuise ḋaṁ tres an Spiorad Náoṁ,

² Go ḃfuil tuirsi ṁór óram agus doilġeas a gcóṁnuiḋe ar mo ċroíḋe.

³ Oír do ordeóċuinn mé féin do ḃeiṫ dealuiġṫe ó Ċríosd ar son mo ḋearḃraiṫreaċ, mo ḋáoine gáoil do réir na feóla.

⁴ Noċ atá na Nisrahéluiḃ; ag ar leó aṫargaḋ na cloinne, agus an ġlóir, agus an tiomna, agus órduġaḋ an reaċda, agus seirḃís Dé, agus na geallaṁnaċa;

⁵ Ag ar díoḃ na haiṫre, agus ó a ḃfuil Críosd do réir na feóla, atá na Ḋía ós cionn na nuile, beannaiġe go síorruiḋe. Amén.

⁶ Giḋeaḋ né héidir bríaṫar Dé a ḃeiṫ gan éifeaċd. Oir ní hé gaċ éunduine ṫig ó Israél, atá na Israélaċ.

⁷ Agus ní ar son, go ḃfuilid síad na síol ag Abraham, atáid síad uile na gcloinn: aċd, A Nisaac ainmneoċṫar ḋuit síol.

⁸ A sé sín ré a ráḋ, Ní híad clann na féola, clann Dé: aċd clann na geallaṁna ṁeastar mar ṡíol.

⁹ Oír a sí so bríaṫar na geallaṁna, Tiocfuiḋ mé fá namsa a rís, agus biáiḋ mac ag Sára.

¹⁰ Agus ní hé aṁáin; aċd Rebecca mar an gcéudna a nuáir do ṫoirċeaḋ í ó neaċ áiriġe, eaḋon Isáac ar naṫairhe;

¹¹ Oír suil-rugaḋ na leiniḃ, agus suil do rinneadar maiṫ ná olc, ar ċor go mbíaḋ órduġaḋ Dé do réir na toġa seasṁaċ, ní ó oibreaċuiḃ, aċd ón té ġoireas;

¹² A duḃraḋ ría, Go ndéanaḋ an té is seine seirḃís don té ís óige.

¹³ Mar atá sgríoḃṫa, Do ġráḋuiġ mé Iácob, agus do ḟúaṫuiġ mé Esau.

¹⁴ Uime sin créd a déaram? An ḃfuil éagcóir ag Día? Bíoḋ a ḃfad uáinn sin do ráḋ.

¹⁵ Oír a deir sé ré Máoise, Do ḋéana mé trócaire ar an té ar a ndéuna mé trócaire, agus do ḋéuna mé truaiḋe don té ḋá ndéunuiḋ mé truáíḋe.

¹⁶ Ar an naḋḃarsin ní ón té lér ab áill, nó on té rioṫas, atá an tóġa aċd ó Ḋía do ní trócaire.

¹⁷ Oír a deir an sgrioptúr ré Ṗaráo, Is ċuige so féin do ṫóig mé súas ṫú, ar ċor go ḃfoillseóċuinn mo ċúṁaċda ionnad, agus go ninneóstáoi mainm ar feaḋ na talṁan uile.

¹⁸ Uime sin do ní sé trócaire ar an té is áill leis, agus cruáiḋiġe sé an té is áill leis.

¹⁹ Aċd a déara tú ríom, Maseaḋ créud fá ḃfuil fearg air? Oir cía ċuir a naġuiḋ a ṫola?

²⁰ Aċd ó a ḋuine, cía ṫusa ṫagrus a naġuiḋ Dé? A naibeóra an ní do cumaḋ ris an té do ċum é, Créd fá a ndearnuiḋ tú mé mar so?

²¹ A né naċ ḃfuil cúṁaċda ag ceard na críaḋ ar an gcréafóig, ionnas go ndéanaḋ sé soiṫeaċ ċum onóra, agus soiṫeaċ eile ċum neaṁonóra déanáḋḃar aṁáin?

²² Aċd má dfulaing Día, ċum a ḟeirge féin a ṫaisbéanaḋ, agus a ċúṁaċd do ḋéanaṁ follus, tré iomad foiġide le soiġṫiġiḃ na feirge hórduiġeaḋ ċum damanta:

²³ Agus do ċum ḃfoillseóċaḋ sé saiḋḃreas a ġlóire féin do ṡoiṫiġiḃ na trócaire, do ullṁuiġ sé ó ṫús ċum glóire,

²⁴ Eaḋon dúinne, noċ do ġoir sé, ní as na Iúduiḋiḃ aṁáin, aċd fós as na Cineaḋaċuiḃ?

²⁵ Mar a deir sé fós a Noséa, Goirfiḋ mé mo ṗobal féin, don pobal nár leam; agus mo ġráḋ féin, don ṁnáoi naċ raiḃ am graḋ.

²⁶ Agus teigeaṁuiḋ, an sa nionad a nduḃraḋ ríu, Ní siḃsi mo ṗobalsa; go ngoirfiġear sa náit ċéadna díoḃ Clann Dé ḃi.

²⁷ Agus éiġiḋ Esaías ar Israél, Bíoḋ go mbeiṫ úiṁir ċloinne Israel mar ġaineaḋ na fairge, sléinéoċṫar a ḃfuiġleaċ:

²⁸ Oír do ḋéaná sé cúnntas, agus cuirfiḋ sé a naiṫġearr é maille ré cóṁṫrom: óir is cúntas aiṫġearr do ḋeana an Tiġearna ar an dtalaṁ.

²⁹ Agus amr a duḃairt Esaías roiṁe, Muna ḃfágḃaḋ Tiġearna na slúaġ siol aguinn, do ḋéantáoi sinn mar Ṡodom, agus do ḃíaḋmáois cosṁuil lé Gomorra.

³⁰ Ar a naḋḃarsin créd a déaram? Go rugadar na Cineaċa, nár lean don ḟíréantaċd, ar an ḃfíréntaċd eaḋon, an ḟíréntaċd atá on ċreideaṁ.

³¹ Aċd Israhél do lean reaċd na fíréntaċda, ní rangadar go reaċd na fíréantaċda.

³² Créd uime? Do ḃriġ naċ ó ċreideaṁ, aċd mar do ḃeiṫ ó oibriġṫiḃ an reaċda do iarradar í. Oir fúaradar oilḃhéim fa ċloiċ na hoilḃéime;

³³ Mar atá sgríobṫa, Féuċ, cuirim a Síon cloċ oilḃéime agus carruic ṫuisliḋ: agus giḋ bé ċreideas ann, ní ḃfuíġe sé náire.