Psailm 97 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Psalm XCVII. Gu cclaóiḋtear luċd aḋarṫa na níoḋal.

¹ A ta an TIĠEARNA a ríoġaċt; bíoḋ lúaṫġáire air an ttalaṁ; déanaḋ a niomad oiléun gáirdeaċus.

² Atá néulla agus dorċadus fa ccuáirt na ṫimċioll: fíréuntaċd agus breiṫeaṁnus is áit a ċaṫaóir ríoġa.

³ Téid teine roiṁe, agus loisgfe sí a naiṁde fa ccuairt na ṫimċioll.

⁴ Do ṡoillsiġ a ṫinteaċ an doṁan: do ċonnairc an talaṁ sin, agus do ċrioṫnuiġ sé.

⁵ Do ḃádar na sléiḃte ar leaġaḋ aṁuil céir air aġaiḋ an TIĠEARNA, ar aġaiḋ ṪIĠEARNA na talṁan uile.

⁶ Foillsiġid ná flaiṫis a ḟíréuntaċd, agus do ċíd na daóine uile a ġlóir.

⁷ Go maḋ claóiḋte ḃéid síad uile noċ do ní seirḃís díoṁáiġ gráḃálta, noċ do ní íad féin aiḋḃéil as ioḋalaiḃ: cláonuiḋ siḃ féin dó, a ḋée uile.

⁸ Do ċúaluiḋ Sion, agus do ḃí lúaṫġáireaċ; do rinneadar inġiona Iúdah suḃaċus do ḃríġ do ḃreiṫeaṁnuis, a ṪIĠEARNA.

⁹ Oír atá tusa, a ṪIĠEARNA, árd ós cionn na talṁan uile: atá tú ar hárduġaḋ go mór ós cionn na nuile ḋée.

¹⁰ A ḋream ler bionṁuin an TIĠEARNA, fúaṫuiġesi an tolc: coiṁéuduiġ sé anmanna a náoṁ; sáoruiḋ sé íad as láiṁ an ṗeacaiḋ:

¹¹ Do síolaḋ solus do nfíréun, agus lúaṫġáire don díreaċ a ccroiḋe:

¹² Lúaṫġáiriġiḋ annsa TIĠEARNA, siḃsi a ḟíréuna; agus moluiḋ cuiṁne a náoṁṫaċda.