Psailm 49 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Psalm XLIX. Gur ó Ḋía atá an eiseirġe, agus naċ ó neart nádurḋa

Don ṗríṁḟear ceóil, Psalm ṁac Córah.

¹ Cluiniḋe so, a ḋaoine uile; éisdiġe siḃsi, a uile áitreaḃṫaċa an doṁuin:

² An tárd, agus an tísiol, an saiḋḃir, agus an daiḋḃir, le ċéile,

³ Laiḃeoruiḋ mo ḃéul neiṫe glioca; agus smuáiniuġaiḋ mo ċroiḋe iomad eagna.

⁴ Cláonfad mo ċlúas ċum cosaṁlaċd: foisceolad air an ccláirsiġ mo ráḋ díaṁair.

⁵ Cred fá mbeiṫ eagla orum a laéṫe a nuilc, an tan ṫiocfas éagceart mo ṡál am ṫimċioll fá gcuáirt?

⁶ An dream ċuireas a ndóṫċus iona saiḋḃrios, agus do ní aiḋḃéil asta féin a niomad a maóine;

⁷ Ní ḟuáisceoluiḋ duine ar aonċor a ḋearḃraṫair, ní ṫiuḃraiḋ a ḟuásglaḋ do Ḋía:

⁸ (Oír atá fúasglaḋ a nanma coṁmórluáiġ sin, agus coisgfiḋ go bráṫ:)

⁹ Go maḋ héidir leis fós marṫainn go bráṫ, ċor naċ ḃfaicfeaḋ truáilleaḋ.

¹⁰ Oír do ċí go néuguid daoine críonna, an tamadán fós agus an duine brúideaṁuil go néuguid síad, agus go ḃfágaid ag daóiniḃ oile a saiḋḃrios.

¹¹ Síad smuáintiġṫe a ccroiḋe, a ttiġṫe do ṁarṫuinn go bráṫ, agus a náitreiḃ ó ġinealaċ go ginealaċ; do ḃeirid a nanmanna féin air a ndúṫaiġ.

¹² Aċt ní ḋéana an duine coṁnuiḋe a noirḋearcus: is cosṁuil é ris na hainṁintiḃ ṁeaṫas.

¹³ So a sliġe sé a néigcríonnaċd é: agus taitnid a ráiḋte ris an luċd ṫig na ndiáiġ. Selah.

¹⁴ Cuirṫear san úaiḋ íad mar ċáorċaiḃ; iosfuiḋ an bás íad; biáiḋ úaċdaránaċd ag an ḃfíréun orra air maidin; agus cnaóifiġear a mbréaġḋaċd san úaiḋ as a nionad coṁnuiġe.

¹⁵ Aċt sáorfa Día manamsa as láiṁ na húaiḋe: óir géaḃúiḋ sé ċuige mé. Selah.

¹⁶ Ná bíoḋ eagla ort a nuáir do niṫear duine saiḋḃir, a nuáir ṁéuduiġṫear glóir a ṫiġe;

¹⁷ Oír an tan éugfas sé ní ḃeára éinní leis: ní raċaiḋ a ġlóir síos dá leanṁuin.

¹⁸ Bíoḋ gur ḃeannuiġ sé a anam iona ḃeaṫa: agus go molfaid ṫú, mar do ḋéanair maiṫ ḋuit féin.

¹⁹ Raċaiḋ sé go ginealaċ a aiṫreaċ; ní ḟaicfiḋ solus go bráṫ.

²⁰ An duine atá a noirḋearcus, agus naċ ttuigionn, is cosṁail é ris na hainṁiḋiḃ imṫiġios seaċad.