Psailm 112 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Psalm CXII. Is le duine díaġa a ċuid do ṁaiṫ na béaṫasa, agus don aiṫḃeaṫa; ge go mbia tnú ag droċḋaoiniḃ ris.

¹ Molaiḋ an TIĠEARNA. Is beannuiġe an duine air a ḃfuil eagla an TIĠEARNA, agá ḃfuil dúil iona aiṫeantaiḃ go ro ṁór.

² Buḋ cuṁaċtaċ air an ttalaṁ a ṡlioċt: biáiḋ ginealaċ a nfíréin beannuiġ.

³ Atá saiḋḃrios agus maóin iona ṫiġ: agus seasfuiḋ a ḟíréantaċd go bráṫ.

⁴ Eirġiḋ solus don droing ḋíriġ san dorċadas: don ġrásaṁuil, don trócaireaċ, agus do nfíréan.

⁵ Atá an duine maiṫ grásaṁuil, agus áirleacṫaċ: ceannsoċaiḋ sé a ḃríaṫra le breiṫeaṁnus.

⁶ Oír ní corroċṫar é ċoiḋċe: biáiḋ an fíréun a gcuiṁne ṡíorruiḋe.

⁷ Ní ḃiáiḋ eagla air roiṁe ḋroiċscéuluiḃ: atá a ċroiḋe diongṁalta, ag cur a ḋóṫċuis san TIĠEARNA.

⁸ Atá a ċroiḋe diongṁálta, ní ḃiáiḋ eagla air, nó go ḃfacaiḋ a ṁían ar luċt a ḃuaiḋearṫa.

⁹ Do spréiḋ sé, ṫug sé do na boċtaiḃ; mairiġ a ḟíréantaċt go síorruiḋe; biáiḋ a aḋarc ar na hárduġaḋ le glóir.

¹⁰ Ċífe an peacaċ sin, agus biáiḋ fearg air; do ḋéana sé díosgán ré na ḟíacluiḃ, agus leiġfe sé: meiṫfe mían an ṗeacaiḋ.