Psailm 109 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Psalm CIX. Tairġir ar scrios a naṁad niṁneaċ, mar scáṫan ar Iúdas.

Don ṗríṁḟear ceóil, Psalm Ḋáiḃi.

¹ O a Ḋé mo ṁolta, ná bí ad ṫoċt;

² Oír atá béul a nurċóidiġ agus béul na gangaide foscuilte am aġaiḋ: laḃruid síad am aġaiḋ le teangaiḋ ḃréagaċ.

³ Agus ré bríaṫraiḃ fúaṫṁara do ġaḃadar am ṫimċioll mar an gceadna; agus caṫuiġid am aġaiḋ gan aḋḃar.

⁴ Ar son mo ġráḋa atáid na neascáirde agam: agus misi ag urnaiġ.

⁵ Agus do ṫoirḃriodar ḋaṁ olc a naġaiḋ maiṫeasa, agus fúaṫ ar son mo ġráḋa.

⁶ Suiġiḋse an ciontaċ ós a ċionn: agus seasaḋ Sátan air a láiṁ ḋeis.

⁷ A nuáir ḃeirṫior breaṫ air, damnuiġṫear é: agus iompoiġṫear a urnaiġ a bpeacaḋ.

⁸ Go maḋ gann a laéṫe, agus gaḃaḋ duine oile a oifig.

⁹ Bíoḋ a ċlann na ndílleaċdaiḃ, agus a ḃean na baintreaḃaiġ.

¹⁰ Agus bioḋ a ċlann ar seaċrán do ġnáṫ, agus ag íarruiḋ déirce: agus íarruid mar an gceadna as a náitiḃ uáigneaċa.

¹¹ Glacaḋ fear na ḃfíaċ an ṁéid atá aige; agus creaċaidís coigcriċiḋ a ṡáoṫar.

¹² Ná bíoḋ ann duine do ṡínfeaḋ oineaċ ċuige: agus na bíoḋ áon do ṫaisbeanaḋ trócaire dá ċloinn gan aṫair.

¹³ Géarrṫar a ṡlioċt úaḋ; agus a nginealaċ oile scriostar amaċ a ainm.

¹⁴ Bíoḋ peacuiḋe a aiṫreaḋ ar cuiṁne ag an TTIĠEARNA; agus ná scriostar amaċ cionta a ṁaṫar.

¹⁵ Bídís do laṫair an TIĠEARNA do ġnáṫ, go ngearra sé amaċ a ccuiṁne don talaṁ.

¹⁶ Do ḃríġ nár ċuiṁniġ sé cinéul dfoillsiuġaḋ, aċd go ndéarna ainleanṁuin air an duine boċd mbúaiḋearṫa, ionnus go muirfeaḋ sé an duine tuirseaċ a ccroiḋe.

¹⁷ Mar do ġraḋuiġ sé easgaine, agus tigeaḋ si air: mar naċ raiḃ dúil aige a mbeannuġaḋ, bíoḋ sin a ḃfad úaḋ.

¹⁸ Mar déaduiġ sé é féin le heasgaine mar a ċulaiḋ, imṫiġeaḋ sin mar uisge a steaċ iona ṁeaḋón, agus mar ola ann a ċnaṁuiḃ.

¹⁹ Bíoḋ sin aige mar a néadaċ lé a ḃfoluiġeann é féin, agus mar ċrios lé a ccriosluiġeann é féin do ġnáṫ.

²⁰ Go má hé so luáiḋeaċt measccarrad ón TIĠEARNA, agus na druinge noċ laḃrus olc a naġaiḋ manma.

²¹ Aċt tusa a Ḋía mo ṪIĠEARNA, oibriġ leamsa ar son hanma: do ḃríġ gur maiṫ do ṫrocaire, sáor mé.

²² Oir is buáiḋearṫa easḃuiḋeaċ mé, agus atá mo ċroiḋe créaċdnuiġṫe ionnam a stiġ.

²³ Atáim ar nimṫeaċt mar an scáile an tan ċláonas: atáim ar mo ċroṫaḋ as mar an lócust.

²⁴ Atáid mo ġlúine lag tre ṫrosgaḋ; agus atá mfeóil trúaġ gan ṁéaṫus.

²⁵ Agus atáim am scannail doiḃsion: a nuáir do ċíd mé croiṫid a gceann.

²⁶ Tárṫaiġ mé, a ṪIĠEARNA mo Ḋía: sáor mé do réir do ṫrócaire.

²⁷ Ionnus go mbía a ḟios aca gur bí so do láṁsa; gur tusa, a ṪIĠEARNA, do rinne é.

²⁸ Mailluiġdíssion, aċd beannuiġsi: a nuáir éirġid, claóiḋtior iad; aċt déanaḋ do ṡeirḃíseaċsa lúaṫġáire.

²⁹ Eaduiġṫear measccáirde lé náire, agus foluiġdís íad féin re cláois, mar buḋ le falluing.

³⁰ Molfa mé an TIĠEARNA lem ḃéul go mór; agus a measg iomad daóine ṁolfas me é.

³¹ Oír seasfuiḋ sé ar láiṁ ḋeis a nuireasḃuiġ, dá ṡáoraḋ úaṫasan noċ do ḋaimneoċaḋ a anam.