Psailm 104 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Psalm CIV. Teagasc ar ṁóir-neiṫiḃ nádurḋá, agus ar ḟreasdal Dé.

¹ Beannuiġe an TIĠEARNA, ó manam. O a ṪIĠEARNA mo Ḋía, atá tú ro árraċtaċ; re honóir agus re mórḋaċd atá tú éaduiġṫe.

² Ag cur ṡoluis mar éadaċ ort; ag síneaḋ na ḃflaiṫeas amaċ mar ċúirtín:

³ Noċ ċuirios annsna huisgeaḋuiḃ a ṡeomruiḋe úaċtaraċa: noċ do ní a ċarbad do na néulluiḃ: noċ ṡiuḃlas ar sciaṫanuiḃ na gaóiṫe:

⁴ Ag déanaṁ spiorad dá aingliḃ; teine lasaṁuil da ṁinistriḃ:

⁵ Noċ ṡuiġios an talaṁ air a ḟulangaiḃ, go naċ ccorroċuiġ é go bráṫ.

⁶ Ris a nduḃaigeán mar ḃrát dfoluiġ tú é: ós cionn na slíaḃ do ṡeasadar na huisgeaḋa.

⁷ Od aċṁusansa do ṫeiṫiodar; ó ġuṫ do ṫoirniġe do ḋeiṫfriġeadar rompa.

⁸ Tíaġaid na sléiḃte súas; tigid na gleanta a núas ċum a nionaid dórduiġ tusa ḋóiḃ.

⁹ Do ċuir tú téora cinnte noċ naċ sáireaċuid síad; go naċ ḟillfid siad dfolaċ na talṁan.

¹⁰ Noċ ċuirios toibreaċa ann sna gleanntaiḃ, idir na cnocaiḃ siuḃluid síad.

¹¹ Do ḃeirid deoċ duile ainṁiḋe an maċaire: coisgid na hassail ḟíaḋta a ttart.

¹² Na ḃfoċair so ċoṁnuiġios éanlaiġ a naiéir, a measg na mbeangán do ḃeirid a nguṫ.

¹³ Fliuċuiḋ sé na cnuic ó na ṡeomruiḋiḃ úaċtraċ: ré toraḋ hoibreaċsa do líonaḋ an talaṁ.

¹⁴ Do ḃeir sé air an ḃféur fás do náirnéis, agus an luiḃ ċum maiṫeasa an duine: ċum aráin do ṫaḃairt amaċ as an ttalaṁ;

¹⁵ Noċ do ġáirdiġios croiḋe an duine re fíon, ḃeir ar aġaiḋ deálruġaḋ re hola, agus neartuiġios croiḋe an duine re harán.

¹⁶ Atáid croinn an TIĠEARNA sásuiġṫe; séadair Lebanon, noċ do ṗlanntoiġ sé;

¹⁷ Mar a ndéanuid a néanlaiṫ a nead: an storc, isé an crann giuṁais a ṫiġ.

¹⁸ Na cnoic árda is dídean do na gaḃraiḃ fíaḋta; agus na cairge do na coininíḃ.

¹⁹ Do rinne sé an ġealaċ ċum aimsiorrḋaċt: is aiṫne don ġréin a ḋul faoí.

²⁰ Cuiriḋ tú dorċadas, agus biáiḋ a noiḋċe ann: is annsin ṡnáiġid amaċ uile ḃeaṫuiġ állta na coilleaḋ.

²¹ Na leoṁuin óga ag búirfiḋe ċum a gcreiċe, ag íarruiḋ a mbíḋ ó Ḋía.

²² Eirġe an ġrían, tigid siad a ccean a ċeile, agus luiġid iona nuáṁuiḃ.

²³ Raċaiḋ an duine amaċ ċum a oibre agus ċum a ṡáoṫair go traṫnóna.

²⁴ Ca líon hoiḃreaċa, a ṪIĠEARNA! a neagna do rinne tú íad uile: atá an talaṁ lán dot ṡaiḋḃrios.

²⁵ A nfairge fós aḋḃal ḟairsing, annsin atá gaċ ní ṡnáiġios agus ataid dóáirṁe, beaṫuiġe ḃeaga agus móra.

²⁶ Annsin imṫiġid na longa: an míol mór, noċ do ċruṫaiġ tusa do ṡúgraḋ annsin.

²⁷ Feiċṫid síad uile ortsa; ċum a mbeaṫa do ṫaḃairt dóiḃ iona ham féin.

²⁸ Do ḃeir tusa ḋóiḃ é agus cruinniġid síad é: fosclaiḋ tú do láṁ, agus sásuiġear íad re maiṫ.

²⁹ Folċuiġ tú haḋuiġ, agus atáid síad buaiḋearṫa: tairnge tú a nanál air a hais, agus éagaid síad, agus fillid ċum a luaiṫriġ féin.

³⁰ Cuirir do spiorad uáid, agus cruṫuiġear íad: agus aṫnúaiḋṫear aġaiḋ na talṁan.

³¹ Bíaiḋ glóir an TIĠEARNA go síorruiḋe: do ḋéanaiḋ an TIĠEARNA lúṫġaire iona oibreaċaiḃ.

³² Féuċuiḋ sé air an ttalaṁ, agus crioṫnuiġ sé: beanuiḋ sé leis na sleiḃtiḃ, agus do níd deataċ.

³³ Canfad don TIĠEARNA an ccéin ṁairfiod: canfad salm dom Ḋía an ccéin ḃíad ann.

³⁴ Bu milis mo smuáintiġṫe ḋaṫaoḃsan: do ḋéanad gáirdeaċus ansa TTIĠEARNA.

³⁵ Go scriostar na peacṫaiċ amaċ as an ttalaṁ, agus nar raiḃ na cionntuiġ ann nios mó. Beannuiġ ó manam, an TIĠEARNA. Beannuiġe siḃsi an TIĠEARNA.