Marcus 7 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil VII Gan áiṫne Dé ċur ar gcúl, le fúarġnáṫuiġṫiḃ na sean.

¹ Agus do cruinniġeadar na Ṗairisíniġ ċuige, agus cuid do na sgríobuiḋiḃ ṫáinic ó Iarusaléim.

² Agus ar ḃfaicsin dóiḃ go ndiṫadar cuid dá ḋeisciobluiḃsion arán lé laṁuiḃ coitċionna, (eaḋón, gan ionnlaḋ,) do rinneadar gearán.

³ (Oír ni iṫid na Ṗairisíniġ, agus na Iúduiġe uile bíaḋ, muna nionnlaid síad a láṁa go minic, ag coiṁéd órduiġṫe na sinnsior.

⁴ Agus ar dteaċd ón ṁargaḋ, muna nionnlaid, ni iṫid siád. Agus a táid móran do neiṫiḃ eile, do ġaḃadar orra do ċoiṁéud, már a tá níġe na gcopan, agus na bpotaḋ, agus na soiġṫeaċ práis, agus na leabṫaṫ.)

⁵ Do ḟíafruiġeadar na Ṗairisiniġ agus na sgríobuiḋe ḋe tar éis sin, Créd fá náċ siuḃluid do ḋeisciobluilsi do réir órduiġṫe na sinnsior, aċd iṫid arán lé laṁuiḃ gan ionnlaḋ?

⁶ Agus do ḟreagair seision agus a duḃairt sé ríu, Go fírinneaċ is maiṫ do rinne Isaías fáiḋeadóireaċd ḃar dtimċeall a luċd an ḟúarċraḃuiḋ, mar a tá sgríoḃṫa, Onóruiġid an pobal so mé le na bpusuiḃ, aċd a tá a gcroiḋe a ḃfad úaim.

⁷ Aċd is díoṁáoineaċ do níd seirḃís daṁsa, ag teagasg aiṫeantaḋ na ndaoine mar ṫeagasg.

⁸ Oír air dtréigean áiṫne Dé, gaḃuiḋ siḃ órduġaḋ na ndáoine mar a tá niġe na bpotaḋ agus na gcupan: agus do níṫí mórán dó neiṫiḃ eile is cosṁail ríu so.

⁹ Agus a duḃairt sé ríu, Is maiṫ ċurṫáoi ar gcúl aiṫne Dé, ionnas go gcoiṁéudfaḋ siḃ ḃur ngnáṫuġaḋ féin.

¹⁰ Oír a duḃairt Máoisi, Onóruiġ haṫair agus do ṁáṫair féin; agus, Giḋ bé a déara olc ré na aṫair nó ré na ṁáṫair, cuirṫear ċum báis é:

¹¹ Aċd a deirṫísi, Dá nabraḋ éin neaċ ré na aṫair ní ré na ṁáṫair, Corbán (éaḋón, an tioḋlacaḋ,) do ḃeirimsi úaim; raċaiḋ sé a dtarḃa ḋuitsi.

¹² Agus ní léigṫí ḋó as sin a maċ ní sa ṁó do ḋéunaṁ dá aṫair no ḋá ṁáṫair féin;

¹³ Ag cur ḃréiṫre Dé ar gcúl leis an ngnáṫuġaḋ do órduiġeaḃair féin, agus is mór dá leiṫeidiḃ so do níṫí.

¹⁴ Agus ar ngairm an tslúaiġ uile ċuige, a duḃairt sé ríu, Eisdiġ riumsa uile, agus tuigiḋ:

¹⁵ Ní ḃfuil ní ar biṫ ar an dtáoḃ a muiġ don duine, ṫéid a sdeaċ ann lé nab éidir a ṡalċaḋ: aċd na neiṫe ṫig as a maċ, as íad sin na neiṫe ṡalċas an duine.

¹⁶ Giḋ bé agá ḃfuilid clúasa ċum éisdeaċda, éisdeaḋ sé.

¹⁷ Agus an tan do ċúaiḋ sé a sdeaċ a dtiġ ón tslúaġ, do ċuireadar a ṡeisciobuil ceisd air a dtimċeall na cosaṁlaċda.

¹⁸ Agus a duḃairt sé ríu, An ḃfuiltisi leis mar an gceudna gan tuisge? AN ne naċ dtuigṫí, giḋ bé ní don táoḃ a muiġ ṫéid a sdeaċ sa duine, naċ éidir leis eisean do ṡalċaḋ?

¹⁹ Oír ní ṫéid sé a sdeaċ ann a ċroiḋe, aċd ann a ḃolg, agus téid sé a maċ sa ċamra, ġlanus a nuile ḃíaḋ?

²⁰ Aċd a duḃairt sé, An ní ṫéid amaċ as an duine, as é sin ṡalċus an duine.

²¹ Oir is ón táoḃ a sdiġ, ó ċroiḋe na ndáoine, ṫigid na droċsmúaintiġe, aḋaltrannas, sdríopaċus, dúnṁarḃṫa,

²² Goid, sainnt, aingíḋeaċd, mealltóireaċd, míonáire, droċṡúil, blaisṗéime, úaḃar, amadanaċd:

²³ Tigid na huilesi uile ón táoḃ a sdiġ, agus salċuid an duine.

²⁴ Agus ar néirġe ḋó as sin, do ċúaiḋ sé go críoċaiḃ Ṫírus agus Ṡídon, agus ar ndul a sdeaċ a dtiġ ḋó, nír ḃáill leis duine ar biṫ dfaġáil a ḟeasa: giḋeaḋ nír ḃéidir leis ḃeiṫ a ḃfolaċ.

²⁵ Oír an tan do ċúalaiḋ bean da ṫáoiḃ, agá raiḃ spiorad neaṁġlan an a hinġin óg, táinic sí agus do léig sí í féin síos agá ċosaiḃ:

²⁶ (Do buḋ Gréugaċ an ḃean, Siroṗenissa do ċinéul;) agus do ġuiḋ sí é an deaṁan do ṫeilgean a maċ as a hinġin.

²⁷ Aċd a duḃairt Iósa ría, Fulaing ar tús an clann do ṡáiṫiuġaḋ: oír ní hiomċuḃuiġ arán na cloinne do ġlacaḋ, agus a ṫeilgean ċum na gcoiléun.

²⁸ Aċd do ḟreagair sisi, agus a duḃairt sí ris, Is fíor sin, a Ṫiġearna: giḋeaḋ iṫid na cuiléin fáoi an mbórd ní do sbrúileaċ na leanaḃ.

²⁹ Agus a duḃairt seisean ríasi, Ar son na cainnti so imṫiġ roṁad; do ċúaiḋ an deaṁan a maċ as hinġin.

³⁰ Agus do ċúaiḋ sí ḋá tiġ, agus fúair sí an deaṁan a nimṫeaċd, agus a hinġean na luiġe ar a leabuiḋ.

³¹ Agus do ḟill sé a ris ó ṫeórannuiḃ Ṫíruis agus Ṡídon, agus táinic sé go fairrge na Galilé, tré lár ċríoċaiḃ Ḋecapolis.

³² Agus tugadar duine boḋar balḃ ċuige; agus do íarradar air a láṁ do ċur air.

³³ Agus ar na ḃreiṫ leis fó leiṫ ón ṗobal, do ċuir sé a ṁéir ann a ċlúasaiḃ, agus ag seileaġ ḋó, do ḃean sé ré na ṫeanguiḋ;

³⁴ Agus ar ḃféaċain súas ar neaṁ, do léig sé osnaḋ, agus a duḃairt sé ris, Eṗṗaṫa, éaḋon, Bí osgailte.

³⁵ Agus ar an mball do hosglaḋ a ċlúasa, agus do sgáoileaḋ cuiḃreaċ a ṫeangaḋ, agus do laḃair sé go ceart.

³⁶ Agus do aiṫin sé ḋíoḃ gan sin dinnisin déainneaċ: aċd ni ḃfuil dá ṁéud dá dtoirmíosgaḋ seisean, naċ móide go mor dfoillsiġidsion é;

³⁷ Agus do ġaḃ iongantus roṁór íad, agus a duḃradar, Do rinne sé gaċ uile ní go maiṫ: do ḃeir sé fá deara go gcluinid na boḋair, agus go laḃruid na bailḃ.