Malaċi 3 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil III. Teaċtaire, teaċt, agus dearsgnuiḋeaċd Ċríosd; 7 le ceannáirge, mi‐ċreideaṁ, agus sladṁoireaċd ní dáoine, ar Ḋía.

¹ Feuċ, cuirfiḋ mé mo ṫeaċtaire, agus uillṁeoċa sé an tsliġe roṁam: agus tiucfa an TIĠEARNA, noċ íarṫaói, go hobann da ṫeampall, eaḋon teaċtaire an ċunnarṫa, iona ḃfuil ḃur ndúil: féuċ, tiucfa sé, a deir TIĠEARNA na slóġ.

² Aċt cía ḟéadas lá a ṫeaċta dfulang? agus cía ṡeasfas an tan ṫaisbeanfas sé é féin? óir is cosṁuil é re teine an ċeárda, agus re sóp ḟiġealta éaduiġ:

³ Agus suiġfiḋ sé aṁuil ceárd agus glantóir airgid: agus glanfa sé mic Léḃi, agus sciúrta sé íad aṁuil agus airgiod, ċor go nofráluid don TIĠEARNA ofráil a ḃfíréantaċd.

⁴ Annsin biáiḋ ofrala Iúdah agus Ierusalem taitneaṁaċ aig an TIĠEARNA, mar annsna láeṫiḃ a nallód, agus aṁuil annsna blíaḋnuiḃ roiṁe.

⁵ Agus tiucfa mé láiṁ riḃ ċum breiṫeaṁnuis; agus biáiḋ mé am ḟíaḋnuisi luáṫ a naġaiḋ na bpiseógaċ, agus a naġaiḋ na naḋaltrannaċ, agus a naġaiḋ na néiṫeaċ, agus a naġaiḋ ṁealltaċ na seirḃíseaċ iona dtúarusdal, na baintreaḃṫuiġe, agus an dilleaċda, agus iompoiġios do leaṫ taóiḃ an coimbṫiġeaċ agus naċ eagluiḋionn roṁamsa, a deir TIĠEARNA na slóġ.

⁶ Oír is misi an TIĠEARNA, ní áṫruiġim; uimesin a ṁaca Iácob ní ḃtuiltíse scriosta.

⁷ ¶ Eaḋon ó láeṫiḃ ḃur naiṫreaḋ do imṫiġeaḃair óm órduiġṫiḃsi, agus níor ċuṁduiġeaḃair íad. Filliḋsi ċugamsa, agus fillfiḋ misi ċugaiḃsi, a deir TIĠEARNA na slóġ. Aċt a duḃraḃairsi, Cred iona ḃfillfiom?

⁸ ¶ An sladfa duine Día? giḋeaḋ do ṡladaḃairsi misi. Aċt a dearṫáoi, Cred ionar ṡladamar ṫú? A ndeaċṁaḋuiḃ agus a nofraluiḃ.

⁹ Atáṫaói malluiġṫe le mallaċt: óir do ṡladaḃair misi, éaḋon an cineaḋso uile.

¹⁰ Tugaiḋ an deaċṁaḋ uile go tiġ a nionnṁuis, le mbí biáḋ ann mo ṫiġse, agus dearḃuiḋ a nois le so mé, a deir TIĠEARNA na slóġ, muna noscla mé fuinneóga neiṁe ḋíḃ, agus beannuġaḋ do ḋórtuġaḋ ċugaiḃ amaċ, iondus naċ bía áit go lór.

¹¹ Agus imaiṫḃeorad an millteaċ ar ḃur sonsa, agus ni ṁillfiḋ sé torrṫa ḃur ttalṁan; ní mó ṫeilgfeas ḃur ḃfineaṁain a toraḋ roiṁe a nam san maċaire, a deir TIĠEARNA na slóġ.

¹² Agus goirfid na huile ċineaḋaċa beannuiġ ḋíḃ: óir béiṫí ḃur ttalaṁ ṫaitneaṁaċ, a deir TIĠEARNA na slóġ.

¹³ ¶ Do ḃádar ḃur mbríaṫra borb am aġaiḋse, a deir an TIĠEARNA. Giḋeaḋ a dearṫaóise, Cred do laḃramar ad aġaiḋ?

¹⁴ A duḃraḃair, Is ní díoṁaóin foġnaṁ do Ḋía: agus cread a ṫarḃa gur ċoiṁéadamar a órduġaḋ, agus gur ṡiuḃluiġeamar go dóḃrónaċ a laṫair ṪIĠEARNA na slóġ?

¹⁵ Agus a nois goirmid sona don núaiḃreaċ; aseaḋ, atá an luċt oibriġios urċóid ar na ccur súas; fós, atá an luċt ċuirios caṫuġaḋ ar Ḋia atáid ċeana ar na saóraḋ.

¹⁶ ¶ Annsin do laḃair an drong do imeagluiḋ an TIĠEARNA gaċ áon dioḃ ré ċéile go minic: agus déisd an TIĠEARNA, agus do ċúaluiḋ, agus do ḃí leaḃar cuiṁne scríoḃṫa iona ḟíaġnuise don ṁuinntir do imeagluiġ an TIĠEARNA, agus do smúain air a ainm.

¹⁷ Agus buḋ liomsa íad, a deir TIĠEARNA na slóġ, annsa ló a ndéana mé mo ṡéada súas; agus coigealuiḋ mé íad, mar ċoigleas duine a ṁac féin noċ ḟoġnas dó.

¹⁸ Annsin iompoċṫaói, agus eidirḋeileoċṫaói idir an ḃfíréun agus an ciontaċ, idir an té ḟoġnas do Ḋía agus an té naċ ḃfoġnann dó.