Malaċi 2 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil II. Iom‐aiṫfir na sagart, 11 agus an ṗobaill.

¹ AGUS anois, a ṡagarta, is díḃsi atá a náiṫnese.

² Muna néistiġe, agus muna ccurṫaói ann ḃur ccroiḋe é, do ṫaḃairt glóire dom ainmse, a deir TIĠEARNA na slóġ, cuirfe misi go deiṁin malluġaḋ oruiḃ, agus mailleoċa mé ḃur mbeannuġaḋ: fós, do ṁallniġ mé ċeana íad, do ḃríġ naċ ccurṫaoi ann ḃur ccroiḋe é.

³ Féuċ, truaillfiḋ mé ḃur síol, agus leaṫnoċa mé aóileaċ air ḃur naiġṫiḃ, eaḋon aóileaċ ḃur ḃféustaġ sollamonta; agus do ḃéara sin leis siḃ maille ris.

⁴ Agus aiṫeontaói gur ċuir misi a náiṫnesi ċugaiḃ, ċor go mbíaṫ mo ċunnraḋ le Léḃi, a deir TIĠEARNA na slóġ.

⁵ Do ḃí mo ċunnraḋ ris ar ṡáoġal agus air ṡíoṫċain; agus ṫug mé ḋó iad ar son na beagla lé raiḃ eagla aige roṁam, agus do ḃí eagla air roiṁe mainm.

⁶ Do ḃí dliġeaḋ na fírinne iona ḃéul, agus níor fríṫ éicceart iona ṗuisíniḃ: do ṡiuḃuil sé liomsa a síoṫċain agus a cceart, agus dfill mórán leis ó eaicceart.

⁷ Oír do buḋ cóir do ṗuisíniḃ an tsagairt eólus do ċoiṁéad, agus do buḋ coir ḋoíḃsion dliġeaḋ díarruiġ as a ḃéul: óir isé sin teaċtaire ṪIĠEARNA na slóġ.

⁸ Aċt do ċúaḃairsi as an tsliġe; ṫugaḃair air ṁórán tuisleaḋ ar an ndliġeaḋ; do ṫruaileaḃair cunnraḋ Léḃi, a deir TIĠEARNA na slóġ.

⁹ Uime sin fós do rinne mé siḃsi tarcuisneaċ agus dímeasta as coinne a nuile ṗobal, do réir mar nár ċoiṁéadaḃair mo ṡliġṫe, aċt go raḃaḃair leaṫrannaċ annsa dliġeaḋ.

¹⁰ ¶ Naċ áonaṫair atá aguinn uile? naċ aóin Día do ċruṫaiġ sinn? cred fa ndéanmaóid go fealltaċ gaċ nduine a naġaiḋ a ḋearḃraṫar, ag truáilleaḋ cunnarṫa ar naiṫreaḋ?

¹¹ Do rinne Iúdah go fealltaċ, agus do rinneaḋ gráineaṁlaċt ann Israel agus ann Ierusalem; óir do ḋíoṁaóiniġ Iúdah náoṁṫaċt an TIĠEARNA noċ do ġráḋuiġ sé, agus do ṗós sé inġean dé ċoiṁṫiġiḋ.

¹² Geárrfa an TIĠEARNA amaċ an duine do ní so, an maiġistir agus an scoláir, amaċ as tabernacluiḃ Iácob, agus an té ṫairgios ofráil do ṪIĠEARNA na slóġ.

¹³ ¶ Agus do rinneaḃair so a rís, ag folaċ altóra an TIĠEARNA lé deóruiḃ, lé gul, agus lé héiġioṁ árd, iondus naċ ḃfuil suim aige annsa nofráil ní as mó, nó a glacaḋ lé toil ṁaiṫ as ḃur laiṁsi.

¹⁴ Ṫairis sin a dearṫaói, Cred uime? Do ḃríġ go raiḃ an TIĠEARNA dfiaḋnuisi eadrad agus bean hoíge, a naġaiḋ a ndéarna tusa go míoċoinġiollaċ: giḋeaḋ is isi do ċompánaċ, agus bean do ċunnarṫa.

¹⁵ Agus naċ deárna seision áon? Giḋeaḋ do ḃí fuiġioll don spiorad aige. Agus cred uime áon? As a níarrfaḋ sé síolta náoṁṫa. Uimesin taḃair aire dot spioraid, agus na déanaḋ duine ar bioṫ go fealtaċ a naġaiḋ mná a óige.

¹⁶ Oír a deir an TIĠEARNA, Dia Israel, gur fuáṫ leis cur air siuḃál: óir foluiġiḋ aon foireígion lé na éadaċ, a deir TIĠEARNA na slóġ: uime sin tugaiḋ aire dá ḃur spioraid, iondus naċ déantaói go míoċoinnġiollaċ.

¹⁷ ¶ Do ċoireaḃair an TIĠEARNA le ḃur mbríaṫruiḃ. Ṫairis sin a dearṫaói, Cioḋ ié ar ċuireamar é? an tan a dearṫaói, A nuile ḋuine da ndéan olc is maiṫ é a raḋarc an TIĠEARNA, agus do ḃí dúil aige ionta; nó, Cáit a ḃfuil Dia an ḃreiṫeaṁnuis?