Isaiah 57 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil LVII. Ṫig claóċlo árid re linn báis ṁóran do ḋaóiniḃ maiṫe, go minic.

¹ Imṫiḋ an fíréun seaċad, agus ní ċuireann áonduine ann a ċroiḋe é: agus beirṫear na daóine trócaireaċa as, gan áonduine do ċur a suim go mbeirṫear na fíréin as ó nolc atá ag teaċt.

² Raċaiḋ sé a síoṫċáin: coiṁneoċuid iona leapṫaċaiḃ, gaċ aon ṡiuḃlas iona ionnracus.

³ ¶ Aċt tairngiḋ a ḃfogus a leiṫ annso, a ṁaca na ban druiḋe, slioċd a naḋaltrannuiġ agus na stríopuiḋe.

⁴ Cía a naġaiḋ a ndéantaoi ḃur macnus? cía a naġaiḋ a ndéantaoi béul fairsing, agus a ttairngṫí an teanga amaċ? naċ clann an tsárruiġṫe siḃ, síol na mbréag,

⁵ Da ḃur lasaḋ féin lé hioḋaluiḃ faói gaċ aon ċrann glas, ag marḃaḋ na leanaḃ annsna gleanntuiḃ fa scealpuiḃ na ccarrac.

⁶ A measc na ccloċ mbláiṫ an tsroṫa atá do ċuid ronna; is íad, íad sin do ċuid ronna: eaḋon is dóiḃsin do ḋóirt tú ofráil diġe, do íoḋbair tú ofráil ḃíḋ. An ḃfuiġinnse sólás ar biṫ ionta so?

⁷ Ar ċnoc árd úaċtaraċ do ṡuiġiḋ tú do leabuiḋ: eaḋon is annsin súas do ċúaiḋ tú dofráil íoḋbarṫa.

⁸ Ar ċúl an doruis mar an ccéadna agus na bpostaḋa, do ċuir tú súas do ċuiṁne: óir dfoillsiġ tú ṫú féin dfior oile táoḃ amuiġ ḋíomsa, do ċuáiḋ tú súas; dfairsingiḋ tú do leaba, agus do rinne tú cunnraḋ riúsan; do ġraḋuiġ tú a leaba mar a ḃfaca tú a náit.

⁹ Agus do ċuáiḋ tú a gcionn an ríġ lé hola, agus do ṁéaduiġ tú do ḋeaġḃoltuiḋ, agus do ċuir tú do ṫeaċta a ḃfád uáit, agus duirísliġ tú ṫú féin go hifrionn.

¹⁰ Atá tú coirṫe ó ṁéud hastair; giḋeaḋ ní abair tú, Ní ḃfuil dóṫċus ar biṫ: fuáir tú beaṫa do láiṁe; uime sin ní raiḃ tú doilġiosaċ.

¹¹ Agus cía roiṁe agá raiḃ úaṁan ort nó dimeagluiġ ṫú, as a ndéarna tú bréag, agus naċ ar ċuiṁniġ tú misi, agus naċ ar ċuir tú ann do ċroiḋe é? naċ ar ṫoċd misi fós re fada, agus níor eagluiḋ tusa roṁam?

¹² Foillseoċuiḋ mé ṫfíreantaċd, agus hoibreaċa; óir ní ṫairḃeoċuid síad ḋuit.

¹³ ¶ A nuáir éiġfios tú, tárṫuiġidís do ċompanuiġ ṫú; aċt béara an ġaoṫ ar siuḃal íad uile; béara an dioṁaoíneas air siuḃal íad: aċt sealḃoċuiḋ an té ċuirios a ḋóiġ ionnamsa an dúiṫċe, agus do ġeaḃuiḋ oiġreaċt mo ṡléiḃe náoṁṫa;

¹⁴ Agus a déaruid, Teilgiḋ súas, teilgiḋ súas, ullṁuiġiḋ an tsliġe, beiriḋ an ceap tuisliġe as sliġe mo ṁuinntire.

¹⁵ Oír is marso a déaruiḋ an Táon árd úaċdaraċ noċ áitreaḃus a siorruiġeaċd, darab ainm Náomṫa; áitreaḃad ann sa náit áird agus náoṁṫa, agus maille ris an té atá do spioruid ċoṁmbrúiġte agus uṁail, daiṫḃéoġaḋ spioraide na nuṁal, agus daiṫḃéoġaḋ croiḋe na druinge ḃios coṁmbrúiġte.

¹⁶ Oír ní ċeannairgfiḋ mé go siorruiḋe, ní mó ḃías mé a ccoṁnuiḋe feargaċ: óir dfáilleoċaḋ an spiorad roṁamsa, agus na hanmanna noċ do rinne mé.

¹⁷ Arson éigceart a ṡainte iseaḋ do ḃí mé feargaċ, agus do ḃuáil mé é: dfoluiġios mé féin, agus do ḃí mé feargaċ, agus do ċuáiḋ seision ar aġaiḋ go dona a sliġe a ċroiḋe.

¹⁸ Do ċonnairc mé a ṡliġṫe, agus leiġeosuiḋ mé é: tréoroċuiḋ mé é fós, agus aiseoga mé coṁḟurtaċda ḋó féin agus dá ċaóinteaċaiḃ.

¹⁹ Cruṫuiġim toraḋ na bpuisíneaḋ; Sioṫċáin, síoṫċáin don tí ḃíos a nimċéin, agus don tí atá ḃfogus, a deir an TIĠEARNA; agus leiġeosuiḋ mé é.

²⁰ Aċt is cosṁuil na ciontuiġ ris an ḃfairge ḃuaiḋearṫa, a nuáir naċ ḃféadann sí suaiṁneas do ḋéanaṁ, a tteilgid a huisgeaḋa súas salċar agus lábpan.

²¹ Ní ḃfuil síoṫċáin ar biṫ, ag na ciontaċaiḃ, a deir mo Ḋíasa.