Isaiah 46 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil XLVI. Díoṁaoíneas agus díoḟóġna na níoḋol uile.

¹ Claonuiḋ Bel síos, cromaiḋ Nebo, do ḃádar a nioḋala ar a mbeaṫaċaiḃ, agus ar a náirnéis: do ḃádar úaluiḋe troma ar ḃur ccaráiste; is muiriġin íad don ḃeaṫaċ ċoirṫe.

² ¶ Cláonuid síad, claonuid síos a naoinḟeaċt; níor ḟéadadar an teiriġ do ṡeaċadaḋ, aċt do ċúadar féin a mbraiġdionas.

³ ¶ Eist riomsa, a ṫiġ Iácob, agus a nuile ḟuiġioll do ṫiġ Israel, noċ do rugaḋ ón ḃolg, agus do hiomċraḋ ón mbroinn:

⁴ Agus go nuige a naóis ḟoirfe is misi féin é; agus fós go nuige an ḃfolt líaṫ iomċora mé: is misi do rinne, agus is mé iomċorus; iomċora mé, agus sáorfa mé siḃ.

⁵ ¶ Cía re a saiṁleoċṫaói mé, agus ré a ndéantaoi ionann mé, agus ré a ccoiṁmeasfuiḋiḋ mé, go mbemis cosṁuil?

⁶ Dóirtiḋ síad ór go fairsing as an mála, agus coṁṫromaid airgiod ansa meaḋ, agus fostuiġid céard óir; agus do ní sé día ḋe sin: uṁluiġid síad sios, aḋruid, fós.

⁷ Iomċraiḋ síad air a nguáilliḃ é, iomċraid é, agus suiġid é iona áit, agus seasuiḋ sé; ní ċorroċa sé as a áit: fós, goirfiḋ duine air, giḋeaḋ ní ḟéadann sé freagra, nó an té sin do ṫárṫáil ó ná ḃuáiḋreaḋ.

⁸ Cuiṁniġiḋ so, agus taisbeanuiḋ siḃ féin ḃur ḃfearuiḃ: tugaiḋ a rís ann ḃur meanmuin é, a ċiontaċa.

⁹ Cuiṁniġiḋ na cédneiṫe ón tseannaimsir: óir is misi Día, agus ní ḃfuil máiṫearraċ ann; is misi Día, agus ní ḃfuil aóinneaċ cosṁuil riom,

¹⁰ Ag foillsiuġaḋ an deiriḋ ón tosaċ, agus ón tseanaimsir na neiṫe naċ déarnaḋ fós, ġa ráḋ, Seasfa mo ċoṁairlesi, agus do ḋéana mé mo ṫoil féin go hiomlán:

¹¹ Ag gairm eúin ċíocraiḋ ó noirṫear, an fear do ḋéanas mo ċoṁairle ó ṫír imċéin: aseaḋ, do laḃair mé é, do ḃéara mé fós ċum críċe é; do ṫionnsguin mé é, do ḋéana mé fós é.

¹² ¶ Eistiġ riomsa, a ċroiḋṫe árraċda, atá a ḃfad ó ḟíréantaċt:

¹³ Do ḃeirimsi mfírinne a ngar; ní ḃiáiḋ sí a nimċían, agus ní ḟanfa mo ṡlánuġaḋ: agus suiġfe mé slánuġaḋ a Sion do Israel mo ġlóir.