II Samuel 22 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil XXII. An 18 psalm Ḋaiḃi, um a ċosnaṁ, a ḃuiḋeaċuis, agus a ṫairrgire.

¹ Agus do laḃair Dáiḃi ris an TTIĠEARNA briaṫra an dánasa annsa ló ar ṡáor Día é as láṁuiḃ a náṁad uile, agus as láṁuiḃ Ṡaúil:

² Agus a duḃairt, sé, An TIĠEARNA mo ċárruic, agus mo ḋaingion, agus mo ṡáorṫóir;

³ Día mo ċairge; is ann ḃías mo ḋóiġ: sé mo scíaṫ é, agus aḋarc mo ṡlánuiġṫe, mo ṫor árd, agus mo ḋidean, mo ṡlánuiġṫeóir; do ċuṁduiġ tú me ó ḟoiréigion.

⁴ Goirfiḋ mé ar an TTIĠEARNA, noċ is fíu a ṁolaḋ: marsin sáorfuiġear ar mo náṁaid mé.

⁵ A nuair ṫangadar tonna an ḃáis am ṫimċioll, tuilte na ndaoine neiṁḋíaḋa do ċuireadar eagla orum;

⁶ Ṫángadar doilġiosa ifrinn am ṫimċioll; do cuireaḋ líonta an ḃáis roṁam;

⁷ Ann méigion do ġoir mé ár an TTIĠEARNA, agus do éiġ mé ar mó Ḋía: agus do ċúalaiḋ sé mo ġuṫ as a ṫeampall, agus do ċúadar mo ċoṁairce a steaċ na ċlúasaiḃ.

⁸ Ann sin do ċorruiġ agus do ċrioṫnuiġ an taluṁ; do ċorruiġeadar agus do ċrioṫnuiġeadar bunáite neiṁe, do ḃríġ go raiḃ fearg airsion.

⁹ Do ċuáiḋ deataċ súas as a ṗolláiriḃ, agus do loisc teine as a ḃéul: do deargaḋ sméarṫoide ris

¹⁰ Do ċláon sé fós na neaṁa, agus ṫáiníc se a núas; agus do ḃí dorċadus fá na ċosuiḃ.

¹¹ Agus do ḃí ag marcuiġeaċd ar ċerubin, agus do eitiol sé: agus do ċonncus é ar sciaṫánuiḃ na gaóiṫe.

¹² Agus do rinne sé dorċadus na bpáuillíuin fa gcuáirt na timċioll, uisceaḋa dorċa, agus neóill ṫiuġa an naiéir.

¹³ Tres an lounraḋ do ḃí roiṁesion do deargaḋ sméarṫóide teineaḋ.

¹⁴ Do ṫóirniġ an TIĠEARNA ó neaṁ, agus dfoillsiġ an té is áirde a ġuṫ.

¹⁵ Agus do ċuir sé saiġde amaċ, agus do scaóil ó ċéile íad; teinteaċ, agus do ċláoiḋ sé íad.

¹⁶ Agus do ċonncus grinnioll na fairge, do léigeaḋ leis bunáitiġ an tsáoġail, le hiomaiṫfear an TIĠEARNA, le séideaḋ anála a ṗolláireaḋ.

¹⁷ Do ċuir sé ó náird a núas, agus do ġlac sé mé; do ṫarruing sé amaċ as iomad uisgeaḋ mé.

¹⁸ Do ṡáor sé mé ar mo náṁuid láidir, agus ón droing do ḟúaṫaiġ mé: óir do ḃádar ro neartṁar agam.

¹⁹ Ṫangadar orum go hobann a ló mo anacra: aċd do be an TIĠEARNA mo ċoṫuġaḋ.

²⁰ Ṫug sé fós amaċ mé go háit ḟairsing: do ṡáor sé mé, do ḃríġ go raiḃ dúil aige ionnam.

²¹ Do lúaċuiġ an TIĠEARNA mé do réir mfíreantaċda: do réir ġloine mo láṁ do ċúitiġ sé riom.

²² Oír do ċoiṁéid mé sliġṫeaċa an TIĠEARNA, agus níor ḋealuiġ mé go coirṫeaċ re mo Ḋía.

²³ Oír do ḃádar a ḃreiṫeaṁnuís uile as mo ċoínne: agus a statúidiġ, níor ḋealuiġ mé ríu.

²⁴ Do ḃí mé mar an ccéadna fíréanta ḋa laṫair, agus do ċonnuiġios mé féin óm éagceart.

²⁵ Ar a naḋḃarsin do ċúitiġ an TIĠEARNA riom do réir mfíréantaċda; do réir mo ġloine a raḋarc a ṡúl.

²⁶ Ris an dtrócaireaċ taisbeanfa tú ṫú féin trócaireaċ, agus ris an nduine ḋíreaċ taisbeanfa tu ṫú féin díreaċ.

²⁷ Ris an nglan taisbeanfa tú ṫú féin glan; agus ris an gceannairceaċ taisbeanfa tú ṫú fein domblasda.

²⁸ Agus tárṫoċuiḋ tu na daóine buáiḋearṫa: aċd atáid do ṡúile ar na daóiniḃ árda, ċor go ccuirfiḋ tú síos íad.

²⁹ Oír is tusa mo ċoinniollsa, a ṪIĠEARNA: agus soillseoċuiḋ an TIĠEARNA mo ḋorċadus.

³⁰ Oír ṫriódsa do rioṫ mé tré ċuideaċda: tré mo Ḋía féin do ling mé tar ḃalla.

³¹ Atá sliġe Dé iomlán; do dearḃaḋ bríaṫar an TIĠEARNA: atá sé na scéiṫ ag gaċ áon dá gcuirionn a ḋóiġ ann.

³² Oír cía is Día ann, aċd an TIĠEARNA? agus cía as carruic aċ ar Ndianne?

³³ Sé Día mo neart agus mo ċuṁaċda: agus do ní sé mo ṡliġe iomlán.

³⁴ Do ní sé mo ċosa aṁuil cosa eilite, agus suiġiḋ sé mé ar máitiḃ árda.

³⁵ Múiniḋ sé dom láṁuiḃ cogaḋ; iondus go mbristear boġa crúaḋaċ lem láṁuiḃ.

³⁶ Ṫug tú ḋaṁ mar an gcéadna sciaṫ do ṡlánuiġṫe: agus do rinne do ċeannsaċd mór mé.

³⁷ Do ḟairsingiḋ tú mo ċoiscéime fúm; ionnus nar ṡleaṁnuiġeadar mo ċosa.

³⁸ Do lean mé mo naiṁde, agus do ṁarḃ mé íad; agus níor ḟill mé a rís nó gur ḋíṫ‐laiṫriġ mé íad.

³⁹ Agus do scrios mé íad, agus do loit mé íad, iondus nar ḃféidir leó éirġe; aċd gur ṫuiteadar fam ċosuiḃ.

⁴⁰ Oír do ġléas tusa mé lé neart ċum caṫa: an drong déiriġ súas am aġaiḋ do ċláoiḋ tusa fúm íad.

⁴¹ Ṫug tú ḋaṁ mar an gcéadna muinéil mo náṁad, ionnus go muirfinn an luċd ḟuáṫuiġios mé.

⁴² Do ḟéuċadar, aċ ní raiḃ áon do ṫárṫoċaḋ; ċum an TIĠEARNA, aċ níor ḟreagair sé íad.

⁴³ Ann sin do ḃúail misi íad mar lúaiṫreaḋ na talṁan, do ḃrúiġ mé íad mar laiṫiġ na sráide, agus do spreiḋ mé ó ċéile íad.

⁴⁴ Do ṡáor tusa mé mar an gcéadna ó ċeannairgiḃ mo ḋaoine, do ċuṁduiġ tú mé do ḃeiṫ am ċeann air na geintiḃ: daoine nar ḟeadair mé, do ḋéanuid serḃís daṁ.

⁴⁵ Uiṁleoċuid coiṁiṫiġ ḋaṁ: ar a mball a gcluinfid, béid uṁal damb.

⁴⁶ Críonfuid na coiṁiṫiġ, agus biáiḋ eagla orra amaċ as a náitiḃ daingne.

⁴⁷ Mairiġ an TIĠEARNA; agus go maḋ beannuiġ mo ċarruigse; agus go nárduiġṫear Día ċairge mo ṡlánuiġṫe.

⁴⁸ Sé Día do ní dioġaltas ar mo ṡonsa, agus do ḃeir síos na dáoine fúm,

⁴⁹ Agus do ḃeir amaċ óm naiṁde mé: do ṫóg tusa fós mé oscionn an drong deiriġ súas am aġaiḋ: do ċáoṁuin tú mé ó nfear díḃḟeirgeaċ.

⁵⁰ Ar a naḋḃarsin do ḃéara mé buiḋeaċus duitsi, a ṪIĠEARNA, a measc na ngeinteaḋ, agus canfa mé molta dod ainm.

⁵¹ As tor slánuiġṫe eision dá ríġ: agus foillsiġ sé trócaire dá ungṫaċ, do Ḋáiḃí agus dá ṡíol go bráṫ.