Ieremiah 8 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil VIII. Ata an pobal, an duine críona, an sagart agus an faiġ, santaċ, bréugaċ, ann Ierusalem.

¹ Ann sa namsin, a deir an TIĠEARNA, do ḃéuruid síad amaċ as a nuaiġiḃ, cnáṁa ríġṫe Iúdah, agus cnáṁa a bprionnsaḋ, agus cnáṁa na sagart, agus cnaṁa na ḃfáiġeaḋ, agus cnáṁa áitreaḃṫaċ Ierusalem:

² Agus leaṫnoċuid síad íad as coinne na gréine, agus na gealuiḋe, agus ṡlóiġ neiṁe uile, noċ dob ionṁuin léo agus dá ndeárnadar seirḃís, agus a ndiáiġ ar ṡiúḃluiġeadar, agus noċ díarradar, agus noċ do aḋradar: ní ċruinneoċṫar íad, ní haḋlocṫar íad, biáid ċum aóiliġ ar ġnúis na talṁan.

³ Agus béarṫar bás do roġuin tar ḃeaṫa leis an méid ḃías dfuiġioll na droċṁuinntiresi uile, noċ ḃías dfuiġioll ann gaċ uile áit ann a ndíbéora misi íad, a deir TIĠEARNA na slóġ.

⁴ ¶ Tuilleaṁ fós a déara tú ríu, Is marso a deir an TIĠEARNA; An ttuitfid, agus gan éirġe? an ḃfillfiḋ sé, agus gan aiṫḟilleaḋ?

⁵ Cred fa ḃfuilid an pobalso Ierusalem ag sleaṁnuġaḋ síar le míoċoinġioll síorruiḋe? congṁuid siad cealg go daingion, díultuiġid síad filleaḋ.

⁶ Déist misi agus do ċúala mé, aċt níor laḃradarsan go ceart: níor ġaḃ aiṫreaċus áonduine iona olc, ġa ráḋ, Cred do rinne mé? dfill gaċ áonduine da ċúrsa fein, mar sgeinneas an teaċ ċum an ċaṫa.

⁷ Aseaḋ, bí fios a haimsire cinte ag an ccorr‐ġláis ann sa naiéir; agus coṁarṫuiġ an turtuír agus an ċórrṁónaḋ agus a náinleóg am a tteaċta féin: aċt ní ḟeidir mo ḋaóinesi breíṫeaṁnus an TIĠEARNA.

⁸ Ciondus a dearṫaói, Atámaóid críonna, agus atá dliġeaḋ an TIĠEARNA aguinn? Féuċ, go dearḃṫa is go díoṁaoin do rinne sé é; is go dioṁaóin atá peann na scriḃneóireaḋ.

⁹ Atá náire air na daoíniḃ críonna, atáid ar líoṫaḋ agus ar na ngaḃáil: féuċ, do ḋíultadar bríaṫra an TIĠEARNA; agus cred an gliocas atá ionnta?

¹⁰ Uimesin, do ḃéara misi a mná dfearuiḃ oile, agus a ḃfearuinn don druing ġéaḃus a noiġreaċt: óir atá gaċ uile ḋuine ón mbeag gus an ṁór ar na ṫaḃairt do ṡaint, on ḃfáiġ gus an sagart do ní gaċ uile ḋuine go bréagaċ.

¹¹ Oír do leiġisiodar lot inġine mo ḋaóine go héatrom, ġa raḋ, Sioṫċáin, síoṫċáin; agus gan síoṫċain ann.

¹² An raiḃ náire orra a núair do rinneadar gráineaṁlaċt? ní heaḋ, ní raiḃ náire orra ar aonċor, ní mó dféadadar deargaḋ: uimesin tuitfid siad a measg na druinge ṫuitfíos: a naimsir a ccúarta teilgfiġear síos íad, a deir an TIĠEARNA.

¹³ ¶ Go deiṁin scriosfuiḋ mé íad, a deir an TIĠEARNA: ní ḃiáiḋ aointríopall ar an ḃfíneaṁuin, nó fígiḋe ar an ccrann fíge, agus críonfa an duille; agus imṫeoċuiḋ na neiṫe úaṫa ṫug mé ḋóiḃ.

¹⁴ Cred fa a ḃfanmaóid ar suiġe? cruinniġiḋ siḃ féin, agus déanam a steaċ annsna caiṫreaċaiḃ daingne, agus bímid ar ttoċd annsin: óir do ċuir an TIĠEARNA ar Ndía ar toċd sinn, agus ṫug sé uisge domblois dúinn re ól, do ḃríġ gur ṗeacuiġeamar a naġaiḋ an TIĠEARNA.

¹⁵ Do ḃí súil aguinn ré síoṫċain, aċt ní ṫáinic maiṫ ar biṫ; agus ré haimsir ṡláinte, agus féuċ an buáiḋreaḋ!

¹⁶ Do ċlós tormán a eaċruiḋe ó Ḋan, do ċríoṫnuiġ an talaṁ úile le fuáim ṡeitriġe a eaċ láidir; óir ṫángadar, agus do ṁilleadar an tír, agus a ḃfuil innte; an ċaṫair agus an ṁéid ċóṁnuiġios innte.

¹⁷ Oír, féuċ, cuirfiḋ mé naiṫreaċa niṁe, cocatrísiġ, ḃur measc, naċ géaḃa ré piseoguiḃ, agus bainfid greim asuiḃ, a deir an TIĠEARNA.

¹⁸ ¶ A nuáir do ṡaóilios mé féin do ṡólásuġaḋ a naġaiḋ an dóláis, atá mo ċroiḋe lag ionnam.

¹⁹ Féuċ gúṫ ċoṁairc inġine mo ḋaoine do ḃríġ na muinntire áitreahhus a ttir imċéin: Naċ ḃfuil an TIĠEARNA ann Sion? naċ ḃfuil a ríġ inte? Cred as ar ḃrostuiġeadar misi ċum feirge le na níoṁáiġiḃ greanta, agus le díoṁaóineasuiḃ coiṁṫiġeaċa?

²⁰ Do ċuáiḋ an foġṁar ṫoruinn, do críoċnuiġeaḋ an saṁraḋ, agus níor coḃruiġeaḋ sinne.

²¹ Ar son gortuiġṫe inġine mo ḋaóine atáimsi gortuiġṫe; atáim dúḃ; rug úaṫḃás greim orum.

²² An neaḋ naċ ḃuil íoc slainte a Ngílead? an neaḋ naċ ḃfuil liáiġ ar biṫ ann? maiseaḋ cred fa naċ aisiogṫar sláinte inġine mo ḋaóinesi?