Ieremiah 6 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil VI. Dioġḃáil agus doġruinn an ṗobuil, arson a bpeacaḋ.

¹ Oa ċlann Ḃeniamin, cruinniġiḋ siḃ féin a cceann a ċéile, do ṫeiṫeaṁ amaċ as lár Ierusalem, agus séidiġ an stoc ann Tecoa, agus cuiriḋ súas coṁarṫaḋa teineaḋ a Mbeṫaccerem: óir atá olc ag teaċt ón tuáisceart, agus dioġḃáil ṁór.

² Do ṡaṁluiġ mé inġean Sion ré mnaói scíaṁuiġ ṡaóiṫeaṁuil.

³ Tiucfuid na háoḋaire go na ttréuduiḃ na gar; suiḋfid a lóistíne as a coinne timċioll fa ccuáirt; bíaṫfuid síad gaċ uile ḋuine iona áit féin.

⁴ Gléusuiḋsi cogaḋ na haġaiḋ; éirġiḋe, agus déanam súas san meaḋón laói. A ṁairg ḋúinne! óir atá an lá ag imṫeaċt ṫoruinn, óir atáid néulla an tráṫnóna ar na síneaḋ amaċ.

⁵ Eírġiḋe, agus imṫiġeam san noiḋċe, agus sgriosam a páláis.

⁶ ¶ Oír is marso a duḃairt TIĠEARNA na slóġ, Gearruiḋ sios crainn, agus teilgiḋ port a naġaiḋ Ierusalem: isí so an ċaṫair ionċúartuiġṫe; is leaṫtrom í iona lár uile.

⁷ Aṁuil mar ṫeilgios tiobruid a huisceaḋa amaċ, is marsin ṫeilgiḋ sí amaċ a cionta: do ċlos foiréigin agus milleaḋ innte; atá dom laṫairsi a ccoṁnuiġe doilġios agus cneaḋa.

⁸ Gaḃsa teagasc, a Ierusalem, deagla go ndeileaċaḋ manam riot; deagla go ndéanuinn uáigneaċ ṫú, tír gan áitreaḃ.

⁹ ¶ Is marso a deir TIĠEARNA na slóġ, Dioġluimfid síad fuiġeall Israel go hiomlán mar ḟíneaṁuin: fill ar hais do láṁ aṁuil cnuáisteóir tríopall annsna clíaḃuiḃ.

¹⁰ Cía ré a laiḃeora misi, agus dá ttiuḃra mé raḃaḋ, ċor go ccluinnfid? féuċ, atá a cclúas gan timċillġearraḋ, agus ní ḟéaduid síad éisteaċt: féuċ, is masla ḋóiḃ bríaṫar an TIĠEARNA; ní ḃfuil dúil aca innte.

¹¹ Uimesin atáim lán dfeirg an TIĠEARNA; atáim coirṫe do ḃeiṫ am ṫoċt: dóirtfiḋ mé amaċ í ar an cclainn a muiġ, agus ar oireaċtus na ndaóine óg a naóinḟeaċt: óir géuḃṫar an fear agus fós an ḃean, an táosta maille ris an tí ḃíos lán do láeṫiḃ.

¹² Agus iompoċṫar a ttiġe ċum daoine oile, maille re na ḃfearann agus le na mnáiḃ aráon: óir sínfiḋ mé mo láṁ amaċ ar ḋúṫċusaiḃ na tíre, a deir an TIĠEARNA.

¹³ Oír atá gaċ áon díoḃ ón té is lúġa ḋíoḃ gus an té is mó ḋíoḃ ar na ṫaḃairt do ṡaint; agus ón ḃfáiġ gus an sagart do níd uile go bréagaċ.

¹⁴ Do leiġisiodar fós lot inġine mo ṗobail go héattrom, ġa ráḋ, Síoṫċáin, síoṫċáin; a nuáir naċ bíonn aointsíoṫċáin ann.

¹⁵ An raiḃ náire orra a nuáir do rinneadar gráineaṁlaċd? ní heaḋ, ní raḃadar náireaċ ar áonċor, ní mó dféadadar lasaḋ: uimesin tuitfid síad idir an droing ṫuitfios: a nuáir ṫiucfas misi ar cuáirt ċuca teilgfiġear síos íad, a deir an TIĠEARNA.

¹⁶ Is marso a deir an TIĠEARNA, Seasuiḋ annsna sliġṫiḃ, agus féuċuiḋ, agus íarruiḋ na seanċasáin, cáit a ḃfuil an tsliġe ṁaiṫ, agus siuḃluiġiḋ innte, agus do ġeaḃṫaói suáiṁneas da ḃur nanam. Aċt a dúḃradarsan, Ní ṡíuḃoluimne innte.

¹⁷ Do ċuir mé fós luċt faire ós ḃur ccionn, ġa ráḋ, Eistiġ ré gúṫ an stuic. Aċt a dúḃradarsan, Ní éistfiom.

¹⁸ ¶ Uimesin cluiniḋ, a ċineaḋaċa, agus bíoḋ a ḟios aguiḃ, a ċóṁċruinniuġaḋ, cred atá iona measc.

¹⁹ Eíst, a ṫaluiṁ: féuċ, do ḃéara mé olc ar an muinntirsi, eaḋon toraḋ a smúaintiġe, do ḃríġ nár éisteadar rem ḃríaṫruiḃ, nó rem ḋliġeaḋ, aċt a tarcuisniuġaḋ.

²⁰ Cred an fáṫ as a ttiucfaḋ túis ċugamsa ó Ṡeba, agus giolcaċ milis ó ṫír imċéin? ní taitneaṁaċ ḃur nofrála loisge, ní mó atáid ḃur níoḋbarṫa milis daṁsa.

²¹ Uimesin is marso a deir an TIĠEARNA, Féuċ, cuirfiḋ mé cip ṫuisliġṫe roiṁe an bpobalso, agus tuitfid na haiṫre agus na mic a néinḟeaċd orra; sgriosfuiġear an ċoṁarsa agus a ċara.

²² Is marso a deir an TIĠEARNA, Féuċ, tíucfuid daóine ón tír ṫuáiġ, agus tóigfiġear cineaḋ mór as táoḃuiḃ na talṁan.

²³ Glacfuid síad greim do ḃóġa agus do ġáṫ; atáid síad fuílteaċ, agus ní ḃfuil trócaire ionta; conġáirid aṁuil a nfairge; agus do níd marcuiġeaċt ar éaċuiḃ, béid a nórduġaḋ aṁuil luċt cógaiḋ ad aġaiḋsi, a inġean Sion.

²⁴ Do ċúalamar a ttúaruscḃáil sin: atáid ar láṁa ar na lagúġaḋ: do ġlac doiġ greim oruinn, agus pían aṁuil bean re nioḋnuiḃ.

²⁵ Ná himṫiġiḋ amaċ fán maċaire, ná siúḃluiġiḋ ar a tsliġe; óir atá cloiḋeaṁ na náṁad agus guáis air gaċ uile ṫáoḃ.

²⁶ ¶ O a inġean mo ḋaóine, criosluiġ ṫú féin a saicéadaċ, agus onfuirt ṫú féin a luáiṫreaḋ: déana ṫú féin cúṁṫaċ, aṁuil as buḋ ar son aóin ṁic aṁáin, caóineaḋ ro ġéur: óir tiucfuiḋ an creaċadóir oruinn go hobann.

²⁷ Do ṡuiġiḋ mé ṫú mar ṫór agus mar, ḋaingion a measc mo ḋaoine, ċor go mbía fios agad agus go ndeirḃeoċṫá a sliġe.

²⁸ Atáid uile na ttréigṫeaċaiḃ deanaċta, ag siuḃal go cealgaċ: is prás agus íarann íad; atáid uile na millteóriḃ.

²⁹ Do loisgeaḋ na builg, do caiṫeaḋ an luáiġe leis an tteine; leaġaiḋ an fear leaġṫa go díoṁaoin: óir níor táirngeaḋ na droċḋaoine as.

³⁰ Goirfid daóine droċ airgiod díoḃ, do ḃríġ gur ḋíult an TIĠEARNA íad.