Habaccuc 2 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil II. Gu ttig sciúrsa ar Ċaldea faḋeire, noċ do ḃí ciocraċ go fuil, agus ċum uáċtranaċt do ḃeiṫ aice.

¹ Seasfuiḋ mé ar mo ċoiṁéad, agus raċfa mé air na ttor, agus aireoċa mé dféaċuin cred a déara sé riom, agus cred ḟreagoras mé an tan aiṫḃeorṫar mé.

² ¶ Agus do ḟreagair an TIĠEARNA mé, agus a duḃairt, Scrioḃ a nfis, agus déana soilléir í air ċláruiḃ, iondus go rioṫaḋ an té léiġios.

³ Oír atá a nfis fós ċum uáire cinte, aċt fa ḋeóiġ laiḃeoruiḋ sí, agus ní ḋéana sí bréag: má atá go maḋ mall í, feiṫ uirre; do ḃríġ go ttiucfa sí go deiṁin, ní anfa sí.

⁴ Féuċ, an té ar tógḃaḋ súas a anam ní ḃfuil go díreaċ ann féin: aċt mairfiḋ an fíréun tred a ċreidioṁ.

⁵ ¶ Fós mar an ccéadna, do ḃríġ go cciontuiġionn sé le fíon, is duine úaiḃreaċ é, ní mó ḟanas sé annsa ḃaile, noċ ḟoirleaṫnuiġios a ṁían mar itrionn, agus go ḃfuil mar an mbás, agus naċ ḟéidir a ṡásaḋ, aċt go cruinniġionn sé ċuige gaċ uile ċineaḋ, agus go ccárnann sé a nuile ṗobal ċuige:

⁶ Naċ tóigfid so uile cosaṁlaċd súas na aġaiḋ, agus seanḟocal magaiḋ na aġaiḋ, agus a deáruid, A ṁairg don té ṁéaduiġios an ní naċ leis féin! ga fad? agus don té úaluiġios é féin le críaiḋ ṫiuġ!

⁷ Naċ éireoċuid androng ġoirteaċus ṫú súas go lúaṫ, agus naċ múisceoluiḋ an ní ṫú ḃuáiḋirtios tú, agus biáiḋ tú mar éadáil aca?

⁸ Do ḃríġ gur ṁill tú iomad cineaḋaċ, millfiḋ uile íarsma na ndaóine ṫusa; ar son fola daóine, agus ar son éigne na tíre, na caiṫreaċa, agus a nuile ḋuine ċoṁnuiġios inte.

⁹ ¶ A ṁairg don té ṡantuiġios droċṡaint da ṫiġ, iondus go suiġeoċa sé a nead go hárd, ċor go sáorfuiḋe é ó ċuṁaċt a nuilc!

¹⁰ Do ċoṁairliġ tú náire dot ṫiġ le gearraḋ ṁórain daóine, do ṗeacuiġ tú a naġaiḋ hanma féin.

¹¹ Oír coṁaircfiḋ an ċloċ as an mballa, agus freigeoruiḋ an tsail as a naḋmad í.

¹² ¶ A ṁairg don té do ní baile le fuil, agus ṡuiġios caṫair le héigceart!

¹³ Féuċ, naċ ó TIĠEARNA na slóġ atá go saoṫraċuid na daóine annsa teine féin, agus coirfid na ndaóine íad féin ar son díoṁáoinis?

¹⁴ ¶ Oír líonfuiġior an talaṁ le héolus ġlóire an TIĠEARNA, mar ḟoluiġid na huisceaḋa a nfairge.

¹⁵ ¶ A ṁairg don tí do ḃeir deoċ dá ċoṁarsoin, ċuirios do ḃuideal ċuige, agus fós ċuirios ar meisge é; ċor go bféuċfa air a lomnoċduiġ.

¹⁶ Atá tú líonta do náire a náit glóire: iḃse fós, agus bíoḋ do réiṁċroicionn leis: iompoċṫar cupán láiṁe deise an TIĠEARNA ċugadsa, agus biaiḋ sceaṫraċ náireaċ air do ġlóir.

¹⁷ Oír foileoċuiḋ éigion Lebanon ṫú, agus creaċ ḃeaṫaċ, noċ do ċuir eagla orra, ar son fola daóine, agus ar son éigine na tíre, na caiṫreaċa, agus a nuile ḋuine aitriġios ínte.

¹⁸ ¶ Cred ṫarḃuiġios a níoṁáiġ ġreanta ar ġrean fear a hullṁuiġṫe í; a níoṁáiġ leaġṫa, agus teagasgóir bréug, as a ndóṫċusuiġionn fear déanta a oibre féin ann, do ḋéanaṁ ioḋal mbalḃ?

¹⁹ A ṁairg don tí a deir ris an maide, Múscail; ris an ccloiċ mbalḃ, Eiriġ, teagoscúidb sí? Féuċ, do córuġaḋ í air fad dór agus dairgiod, agus ní ḃfuil anál ar áonċor iona lár.

²⁰ Aċt atá an TIĠEARNA iona ṫeampall náoṁṫa: bíoḋ an talaṁ uile na ṫoċd dá laṫair.