Eoin 3 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil III Feiḋm na haiṫ-ġineaṁna, 14 agus ḃáis Ċriosd, 16 le bríḋ an tsoisgeil gu haṫċumair.

¹ Aċd do ḃí duine áiriġe do na Ṗairisíneaċuiḃ, dar ḃainm Nicodémus, dúaċdaránuiḃ na Niúdaiġeaḋ:

² Taínig sé so ċum Iósa ann sa noiḋċe, agus a duḃairt sé ris, A Ṁaiġisdir, atá a ḟios aguinn gur ab ó Ḋía ṫáinig tusa ad ḟear teagaisg: oír ní heidir lé héinneaċ na coṁarṫuiḋe so do ní tusa do ḋéunaṁ, muna mbeiṫ Día maílle rís.

³ Do ḟreaguir Iósa agus a duḃairt sé ris, Go deiṁin, deiṁin, a deirim riot, Muna ġeintear duine a rís, naċ éidir leis rioġaċd Dé dfaicsin.

⁴ A duḃairt Nicodémus ris, Cionnas as eídir lé duine atá arsaiḋ a ġeineaṁuin? An éidi leis dul a sdeaċ a mbroinn a ṁaṫar an dara húair, agus a aiṫḃreiṫ?

⁵ Do ḟreagair Iósa, Go deiṁin, deiṁin, a deirim riot, Muna raiḃ neaċ ar na ġeineaṁuin ó uisge agus on Spioruid, ní heidir leis dul a sdeaċ a rioġaċd Dé.

⁶ An ní atá ar na ġeineaṁuin on ḃfeoil as feoil é; agus an ni ata ar na ġeineaṁuin on Spiorid is spiorad é.

⁷ Ná bióḋ ionġaḋ agad go nduḃairt misi riot, Gur ab éigean dáoiḃ ḃur ngeineaṁuin a rís.

⁸ Séidiġ an ġáoṫ mar as áill lé, agus do ċluin tú a torann, aċd ní ḃfuil a ḟios agad créud as a dtig sé, nó caít dtéid sé: is mar sin atá gaċ neaċ atá ar na ġeineaṁuin ón Spioruid.

⁹ Do ḟreaguir Nicodémus, agus a duḃairt sé ris, Cionnas as eidir na neiṫese do ḃeiṫ?

¹⁰ Do ḟreagair Iósa agus a duḃairt sé ris, An ḃfuil tusa ad ṁáiġisdir a Nisraél, agus gan a ḃfios so agad?

¹¹ Go deiṁin, deiṁin, a deirim riot, Go laḃramáoid an ní as fios dúinn, agus go mbeirmíd fíaḋnuisi ar an ní do ċuancamar; aċd ní ġaḃṫáoisi ar ḃfíaḋnuisi.

¹² Má duḃairt mé neiṫer talṁuiḋe riḃ, agus naċ ccreidṫí, cionnas ċreidfiḋe, dá nabra mé neiṫer neaṁḋa riḃ?

¹³ Oír ní ḋeaċuiḋ éainneaċ suás ar neaṁ, aċd an té do ṫuirrling ó neaṁ, Mac an duine atá ar neaṁ.

¹⁴ Agus mar do árduiġ Máoisi a naṫair neiṁe ar an ḃfásaċ, as mar sin as éigean Mac an duine dárduġaḋ:

¹⁵ Ionnus giḋ bé ċreidfeaḋ ann naċ raċaḋ sé a muġa, aċd go mbeiṫ an ḃeṫa ṡiórruiḋe aige.

¹⁶ Oír is mar so do ġráḋuiġ Día an doṁan, go dtug sé a éiġein Meic fein, ionnus giḋ bé ċreideas ann, naċd raċaḋ sé a muġa, aċd go mbeiṫ an ḃeaṫa ṡiorruiḋe aige.

¹⁷ Oír níor ċuir Día a Ṁac féin air a tsáoġal do ċum go ndaimnéoċaḋ sé an sáoġal; aċd do ċum go sláinéoċaiḋ an sáoġal ṫird.

¹⁸ An té ċreideas ann ni damantar é: aċd an té naċ ccreideann ata sé ar ḋaṁnuġaḋ ċeana, tré nar ċréideann atá sé ar ḋaṁnuġaḋ ċeana, tré nar ċréid sé a nainm áoinġeine Ṁic Dé.

¹⁹ Agus as é so an daṁnuġaḋ, do ḃriġ go dtáinig an solus air a tsáoġal, agus gur mó ġráḋuiġeadar na dáoine an dorċadas ná an solus, ar son go ḃfuilid a noibreaċa go holc.

²⁰ Oír giḋ bé do ní olc, fúaṫaiġiḋ sé an solus, agus ní ṫig sé ċum an tsolais, deagla go ndiomolfuiḋe a oibreaċa.

²¹ Aċd giḋ bé do ní an ḟirínne ṫig sé ċum an tsoluis, ionnus go mbeidís a oibreaċa follus, tré gur ab a Ndía atáid siád ar na ndéunaṁ.

²² Táinig Iósa agus a ḋeisciobail na ḋiaiġ sin go tír Iúdaiġe; agus do ċoṁnuiġ sé ann sin maille riú, agus do ḃaisd sé.

²³ Agus fós do ḃaisd Eóin mar an gcéadna ag Aénon láiṁ ré Sálim, óir do ḃi iomad uisge ann sin: agus tangadar, agus do baisdeaḋ iád.

²⁴ Oír níor teilgeaḋ Eóin a bpríosun fós.

²⁵ Uime sin do éiriġ ceisd eidir cuid do ḋeisciobluiḃ Eóin agus na Iúdaiḋe a dtimċeall an ġlanta.

²⁶ Agus tangadar ċum Eoin, agus a duḃradar ris, A ṁaiġisdir, an té do ḃí ad ḟoċair ar an dtáoiḃ ṫall do Iordán, dá ndearna tú fíaḋnuisi, féuċ, baisdiġ sé, agus tigid na huile ḋaoine ċuige.

²⁷ Do ḟreagair Eóin agus a duḃairt sé, Ní héidir lé duine éinní ġlacaḋ, muna raiḃ sé ar na ṫaḃairt dó ó neaṁ.

²⁸ A taṫáoisi féin ḃur ḃfíaḋnuisi agamsa, go nduḃairt mé, Ní misi Criosd, aċd gur cuireaḋ roiṁe.

²⁹ An té aga ḃfuil an ḃean núaṗósda as é an fear núaṗosda é: aċd cara an ḟir núaṗósda, noċ ṡeasas agus éisdeas ris, gaḃuiḋ gairdeaċus mór é tré ġuṫ an ḟir núaṗósda: ar a naḋḃarsin atá mó ġáirdeaċusa ar na ċoiṁliónaḋ.

³⁰ As éigean dosan breisaḋ, agus daṁsa laġduġaḋ.

³¹ An té ṫig a nuás atá sé ós cionn ċáiċ uile: an té atá ón talaṁ atá sé talṁuiḋe, agus laḃraiḋ sé neiṫer talṁuiġe: an té ṫig ó neaṁ, atá sé ós cionn ċáiċ uile

³² Agus an ní do ċunnairc agus do ċúalaiḋ sé, do ní sé so dfiaḋnuise; aċd ní ġlacan áonduine a ḟíadnuisi.

³³ An té ġlacus a ḟíaḋnuisisean do ċoṁarṫuiġ sé go ḃfuil Día fírinneaċ.

³⁴ Oír an té do ċuir Día uáḋ laḃraiḋ sé bríaṫra Dé: oír ní do réir ṁiosuir ḃeir Día an Spiorad dó.

³⁵ Atá gráḋ ag an Aṫair do Ṁac, agus tug sé na huile neiṫe iona láiṁ.

³⁶ An té ċreideas ann sa Ṁac atá an ḃeaṫa ṁarṫanaċ aige: aċd an té ḃiós easuṁal don Ṁac, ní ḟaicfe sé an ḃeaṫa; aċd coṁnuiġiḋ fearg Dé air.