Ecclesiastes 7 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil VII. Gur leasuġaġ fós ar ḋíoṁaineas, deaġ ainm, 2 fulang, 11 agus gliocas, 23 noċ alá do ḟaġail.

¹ Is féarr ainm maiṫ ná ola ṁórluáiġ agus lá an ḃáis ná ló an ḃeirṫe.

² ¶ Is féarr dul go tiġ an doilġis ná, dul go tiġ a nféasta: óir isé sin críoċ ḋeiġionaċ gaċ áonduine; agus cuirfiḋ an béo le na ċroiḋe é.

³ Is féarr doilġios ná gáire: óir le duḃaċus na gnúisi do niṫear an croiḋe ní is féarr.

⁴ Bí croiḋe a neagnuiġ a ttiġ na cuṁaḋ; aċt bíd croiḋṫe na namadán a ttiġ an tsuḃaċuis.

⁵ Is féarr éisteaċd re haċṁusán a neagnuiḋ, ná do ḋuine éisteaċd re haḃrán na namadán.

⁶ Oír aṁuil briosgarnaċ na ndos faói ṗota, is mairsin ḃíos gáire a namadáin: is dioṁaoineas so mar an ccéadna.

⁷ ¶ Go deiṁin cuiriḋ leaṫtrom, duine críonna ar buile; agus milliḋ tioḋlacaḋ an croíḋe.

⁸ Is féarr críoċ ḋeiġionaċ neiṫe ná a ṫosaċ: agus is féarr an foiġideaċ a spioraid ná an tuaiḃreaċ a spioraid.

⁹ Ná bí deiṫniosaċ ann do spioraid ċum feirge: óir coṁnuiġiḋ a nfearg a mbrollaċ na namadáin.

¹⁰ Ná habair, Cred an fáṫ a raḃadar na láeṫe roiṁe ní is féarr ná iadso? óir ni glic ḋuit so dfíafruiġe.

¹¹ ¶ Is maiṫ a neagna maille re hoiġreaċt: agus bí a ṫarḃa ag an ṁéid do ċí an ġrían.

¹² Oír is sgáile a neagna, agus is cuṁdaċ an tairgiod: aċt isé dearscnuġaḋ a néoluis, go ttaḃair a neagna sáoġal don druing agá mbí sí.

¹³ Meas obair Dé: óir cía ḟéadas sin do ḋéanaṁ direaċ, noċ do rinne seision cam?

¹⁴ Bí lúaṫġáireaċ a ló do ṡonuis, aċt meas a ló do ḋonuis: do ċuir Día féin so na aġaiḋ súd, an ċor naċ ḃfuiġeaḋ duine aoinní na ḋiáiġ.

¹⁵ Do ċonnairc mé na huile neiṫe a laéṫiḃ mo ḋíoṁaóinís: bí duine fíréanta ṫuitios iona ionnracas, agus bí droċḋuine ḟaduiġios a laéṫe iona olc.

¹⁶ Na bí ceart go ro iomarcaċ; agus ná déana ṫú féin ro ċríonna: créd as a millfá ṫú féin?

¹⁷ Ná bí go ro olc, agus na bí amadánaċ: créd as a néagfa roiṁe ham?

¹⁸ Is maiṫ ḋuit greim do ḃreiṫ airso; úaḋso fós, na tarruing do láṁ: óir an te ar a mbí eagla Dé tiucfuiḋ sé asta amaċ uile.

¹⁹ Neartuiġ an gliocus duine crionna ní is mó ná deiṫneaṁar do ḋaoiniḃ cuṁaċtaċa atá annsa ċaṫruiġ.

²⁰ Oír ní ḃfuil duine fíréanta air an ttalaṁ do ní maiṫ, agus naċ bpeacuiġionn.

²¹ Ná taḃair aire fós do gaċ áonḟocal dá laiḃeorṫar; deagla go ccluinfea do ṡearḃḟoġantuiġe dot ṁalluġaḋ:

²² Oír is minic fós ḃíos a ḟios ag do ċroiḋe gur ṁalluiġ tú féin aṁluiḋsin daóine oile.

²³ ¶ Le heagna do ḋearḃ mé so uile: a duḃairt mé, Biáiḋ mé glic; aċt dob ḟada sin uáim.

²⁴ An ni sin atá ro ḟada uáim, atá ro ḋoṁuin, cia ḟéadus a ṫuicsin?

²⁵ ¶ Ṫug mé mo ċroiḋe dfaġáil eoluis, agus do spíonaḋ, agus díarruiḋ eagna, agus réusuin neiṫeaḋ, agus dfios urċoide na leiṁe, eaḋon na hamadánaċda agus na buile:

²⁶ Agus do ġeiḃim ní is seirḃe ná an bás an ḃean, ag ar paintéir agus líonta a croiḋe, a láṁ aṁuil géiḃionn: giḋ bé do ní toil Dé raċaiḋ sé as uáiṫe; aċt géaḃṫar an peacaċ lé.

²⁷ Féuċ, fúair mé so, (ar an seanmontuiġ), ag meas gaċ aón lé haón, dfaġail ḟeasa na céille amaċ:

²⁸ Noċ atá manam díarruiḋ fós, aċt ní ḟaġaim é: fuáir mé aóinḟear a measg míle; aċt bean na measg sin uile ní ḃfuáir mé.

²⁹ Féuċ, ag so aṁáin fuáir mé, go ndéarnuiḋ Día an duine fíréanta; aċt díarradar féin iomad smuáintiġṫe amaċ.